สวัสดีครับ อยากปรึกษาทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ครับ มีใครเคยรักใครมาก ๆ ทุ่มเทเพื่อใครมาก ๆ ซื่อสัตย์ และรักคน ๆ นึงมากบ้างครับ เวลาผิดหวังด้วยเหตุผล “ทุกคนชอบคนดี แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะรักคนดี” บ้าง มีวิธียอมรับ ทำใจกันยังไงบ้าง ให้รู้สึกดีขึ้น ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นเกย์ที่โตมาอยู่ในกรอบขนบธรรมเนียมไทยมาโดยตลอด ค่อนข้างซื่อบื้อ รู้สึกกลัวกับการเปิดตัวว่าชอบผู้ชายเหมือนกัน จนมาเจอกับคน ๆ นึง เขาเป็นคนเปิดโลกหลาย ๆ อย่างของผม ทำให้รู้ความจริงของสังคมมากขึ้น ทำให้ผมกล้ายอมรับในความเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น กล้าที่จะรัก กล้าที่จะเปิดเผย ผมยอมรับว่าผมรักเขามาก จนบางทีก็ใจร้ายกับตัวเองมากเช่นกัน ตั้งเเต่เขาชัดเจนว่าไปกันต่อไม่ได้ ผมเข้าใจทุกอย่างนะ แต่กว่าผมจะไปถึงจุดที่ยอมรับ มันทรมานหรือเกินครับ ผมเคยเชื่อในความรักมาก แต่หลังจากคนนี้ ผมเริ่มรู้สึกไม่อยากผูกพันธ์กับใคร แล้วก็ไม่รู้จะออกจากความทรงจำที่มีกับเขาคนเดิมได้ยังไง เวลามีคนที่เข้ามา ผมจะมีกำแพงกลัวว่าจะเจ็บปวดอีกครั้ง สิ่งนึงที่น่าแปลกคือ ผมเสียใจ เเล้วรู้สึกหน่วงในชีวิตมาก แต่ทุกครั้งที่รู้สึก ผมไม่สามารถร้องไห้มันออกมา มันอึดอัดมากเลยครับ มีคนเคยบอกว่า “ทุกคน Move On ไว ถ้าเจอคนที่ใช่” ผมเลยสับสนว่า ผมควรจะหยุดตามหา แล้วทำให้ตัวเองพร้อมที่จะกลับมารักใครสักคนจริง ๆ หรือจะ Move On โดยหาคนใหม่ที่ใช่ จะได้พ้นจากความทรมานนี้ดี

อีกเรื่องนึง ผมเคยไม่เห็นด้วยกันสถานะแบบ FWB แต่ตอนนี้ผมเริ่มเปลี่ยนความคิดว่า “การไม่ต้องรักใคร มันก็ดี” ผมคิดแบบนี้มันดีไหมในยุคปัจจุบัน แต่อย่างว่า ด้วยนิสัยผม มันค่อนข้างเสี่ยงกับการลงไปเล่นในสนามนี้ ผมกลัวเรื่องของความรู้สึก กลัววันนึงจะรู้สึกดี แล้วต้องเจ็บปวดอีกเหมือนเดิม