คนที่มาอ่านกะทู้นี้อาจจะคิดว่า เเค่เรื่องของกินไม่ใช่เรื่องใหญ่เป็นพี่น้องกัน ต้องเเบ่งปัน เเต่ถ้ามันเป็นยังงั้นจริง หนูคงไม่มาตั้งกะทู้ ค่ะ เรื่องคือ หนูกับน้องคนนี้ห่างกันสี่ปี ตอนนี้หนู18น้อง14 ซึ่งปัญหาการเเย่งของกิน มันเป็นมาเป็นปีเเล้ว หนูห่างกับน้องตั้ง4ปีเเต่หนูตัวเล็กกว่ามาก น้องหนูตัวสูงใหญ่มากๆ พอเวลาไปเจอญาติทุกคนจะพูดว่าน้องตัวใหญ่กว่าหนู คือเรื่องขนมที่พ่อเเม่ซื้อให้ไรงี้หนูก็เเบ่งได้นะคะเเบบกินกันปกติ ( เสริมอีกคือ หนูมีน้องสาว2คน คนสุดท้องห่างกับหนู10ปี) ตอนนี้ก็จะขึ้นป.2  ซึ่งน้องหนูคนเล็กมีอะไรกินจะชอบเเบ่งหนูมากกว่า เพราะเวลาหนูกินหนูจะค่อยๆกินเเล้วเหลือให้ ปัญหานี้หนูก็บอกพ่อกับเเม่  คือเวลากลับมาเหนื่อยๆ ของที่จะเก็บไว้กินก็หายตลอด เเล้วเวลากินอะไรด้วยกัน หนูกับน้องคนสุดท้องจะกินกันไม่อิ่มตลอด เพราะคนกลางชอบเเย่งกิน กิน กินเร็ว กิรไม่เหลือให้ใคร เเม่หนูก็โดนค่ะ ว่าไปเท่าไหร่ก็เหมือนเดิม ยังตะกละกินไรไม่นึกถึงใจคนอื่น ไม่เคยเหลือข้าวอะไรไว้ให้ใครกิน กินเหมือนจะมีคนมาเเย่ง คือถ้าน้องหนูคนนี้มากินข้าวด้วยหนูจะรีบกินเเข่ง เพราะไม่งั้นหนูกินไม่ทัน มันทำให้บางครั้งหนูก็ท้องอืดบ้าง ติดคอบ้าง หนูก็เคยบอกว่าให้เหลือให้คนอื่นบ้าง เค้าก็เหลือนะคะ เเต่เหลือเเบบ เอ่อ..ไม่ต้องเหลือให้ก็ได้นะ55  พ่อหนูบอกให้น้องหนูคนกลางลดน้ำหนัก คิดดูนะคะ เด็กอายุ14สูง167หนัก60-70โล คือตัวใหญ่มากๆ ถ้ากินของตัวเอง จะกินไวกินเร็วก็กินไปเถอะค่ะ เเต่บางครั้งมันของกินส่วนรวม ทำยังไงดีคะเบื่อมาก กินอะไรไม่เคยอร่อยเพราะคนเเบบนี้