#ว่าด้วยเรื่องความรับผิดชอบ
ณ องค์กรแห่งหนึ่ง
มีการส่งคืนรถยนต์คืน เนื่องจากครบกำหนด
ปรากฏว่าในการส่งคืนเช็คอุปกรณ์รถ
แล้วปรากฏว่าสายพ่วงแบตหายไป
ซึ่งองค์การไม่มีพนักงานขับรถ
ผู้ที่สามารถใช้รถได้คือพนักงานขององค์กร
และผู้บริหารที่กำกับดูแลองค์กรนี้
ซึ่งการใช้รถแต่ละครั้งนั้น จะต้องขออนุมัติ
จากผู้มีอำนาจคือ ผอ.ประจำองค์กรแห่งนี้
จึงจะสามารถใช้รถได้ และมีผู้ดูแลรถคือ
ฝ่ายบริหาร มีหน้าที่ดูแลรถให้ในความเรียบร้อย
เช่น เติมน้ำมัน ทำความสะอาดรถ และตรวจเช็คสภาพรถเมื่อถึงระยะเวลกที่กำหนด
(สายพ่วงแบตเก็บในเฉพาะของรถซึ่งหากไม่ประสงค์จะใช้งานก็จะไม่เห็นได้โดยทั่วไป)
จากกรณีดังกล่าวที่สายพ่วงแบตสูญหาย ผอ.องค์กรแห่งนี้ ได้แจ้งว่าให้ พนง.รับผิดชอบ
สายพ่วงแบต โดยการหารตามจำนวนเงิน
อัตราส่วนตามความรับผิดชอบ ฝ่ายบริหารจึงหาร
พนง.ทุกคน คนละเท่าๆกัน โดยหนึ่งในนั้นมี ผอ.องค์กรแห่งนี้ด้วย
จากเหตุดังกล่าวส่งผลให้ผอ.ท่านนี้ไม่พอใจ และกล่าวว่าใช้อะไรคิด ที่นำผอ. มาหารด้วยในจำนวนที่เท่ากัน (คำพูดแรงกว่านี้)
และสิ่งที่เกินเลยไปกว่านั้นก็คือได้กล่าวในที่ประชุมขององค์กรว่า พนง. คนใดคนหนึ่งเอาไปแต่ไม่ยอมระบุชื่อว่าเป็นผู้ใด
พนักงานทุกคนในองค์กรจึงร่วมกันสาบานต่อหน้า
สิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าตนเอง
ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นในการหายไปของสายพ่วงแบต
แต่มี ผอ. คนเดียวที่ไม่ได้ทำการสาบาน และยังจะกล่าวโทษว่าเป็นพนักงานคนใดคนหนึ่งเอาไป
แล้วไม่สำนึกผิดทำให้คนอื่นเดือดร้อน
จากกรณีดังกล่าวถ้าจะถามหาความรับผิดชอบเพื่อนๆ คิดว่าใครควรจะเป็นผู้รับผิดชอบมากที่สุดคะ
(พนง.มีหลายคน การจะใช้รถแต่ละครั้งก็ต้องขออนุญาต ผอ. ซึ่ง ผอ.จะเป็นผู้รู้ว่าใครใช้รถไปไหน ส่วนฝ่ายบริหารจะรับทราบต่อเมื่อรถน้ำมันใกล้หมด หรือมีความจำเป็นที่จะต้องทำความสะอาด)
ผู้นำองค์กรซึ่งเป็นผู้อนุมัติการใช้รถไม่มีความผิดเลยใช่ไหมคะ #งงมากกับตรรกะความคิดของผู้นำสมัยนี้ไม่มีวุฒิภาวะในการเป็นผู้นำเอาซะเลย
(ฝากให้ ผอ.คิด สายพ่วงแบตร้อยกว่าบาท ไม่อนุมัติเงินส่วนกลางจ่าย บอกให้แบ่งตามความรับผิดชอบ แล้วเวลา ผอ.นำเงินส่วนกลางไปซื้อแอลกอฮอล์ดื่ม เป็นพัน แล้วพนักงานที่ไม่ได้ดื่ม ต้องได้รับอะไรชดเชยไหม)
ว่าด้วยเรื่องความรับผิดชอบในขององค์กร
ณ องค์กรแห่งหนึ่ง
มีการส่งคืนรถยนต์คืน เนื่องจากครบกำหนด
ปรากฏว่าในการส่งคืนเช็คอุปกรณ์รถ
แล้วปรากฏว่าสายพ่วงแบตหายไป
ซึ่งองค์การไม่มีพนักงานขับรถ
ผู้ที่สามารถใช้รถได้คือพนักงานขององค์กร
และผู้บริหารที่กำกับดูแลองค์กรนี้
ซึ่งการใช้รถแต่ละครั้งนั้น จะต้องขออนุมัติ
จากผู้มีอำนาจคือ ผอ.ประจำองค์กรแห่งนี้
จึงจะสามารถใช้รถได้ และมีผู้ดูแลรถคือ
ฝ่ายบริหาร มีหน้าที่ดูแลรถให้ในความเรียบร้อย
เช่น เติมน้ำมัน ทำความสะอาดรถ และตรวจเช็คสภาพรถเมื่อถึงระยะเวลกที่กำหนด
(สายพ่วงแบตเก็บในเฉพาะของรถซึ่งหากไม่ประสงค์จะใช้งานก็จะไม่เห็นได้โดยทั่วไป)
จากกรณีดังกล่าวที่สายพ่วงแบตสูญหาย ผอ.องค์กรแห่งนี้ ได้แจ้งว่าให้ พนง.รับผิดชอบ
สายพ่วงแบต โดยการหารตามจำนวนเงิน
อัตราส่วนตามความรับผิดชอบ ฝ่ายบริหารจึงหาร
พนง.ทุกคน คนละเท่าๆกัน โดยหนึ่งในนั้นมี ผอ.องค์กรแห่งนี้ด้วย
จากเหตุดังกล่าวส่งผลให้ผอ.ท่านนี้ไม่พอใจ และกล่าวว่าใช้อะไรคิด ที่นำผอ. มาหารด้วยในจำนวนที่เท่ากัน (คำพูดแรงกว่านี้)
และสิ่งที่เกินเลยไปกว่านั้นก็คือได้กล่าวในที่ประชุมขององค์กรว่า พนง. คนใดคนหนึ่งเอาไปแต่ไม่ยอมระบุชื่อว่าเป็นผู้ใด
พนักงานทุกคนในองค์กรจึงร่วมกันสาบานต่อหน้า
สิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าตนเอง
ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นในการหายไปของสายพ่วงแบต
แต่มี ผอ. คนเดียวที่ไม่ได้ทำการสาบาน และยังจะกล่าวโทษว่าเป็นพนักงานคนใดคนหนึ่งเอาไป
แล้วไม่สำนึกผิดทำให้คนอื่นเดือดร้อน
จากกรณีดังกล่าวถ้าจะถามหาความรับผิดชอบเพื่อนๆ คิดว่าใครควรจะเป็นผู้รับผิดชอบมากที่สุดคะ
(พนง.มีหลายคน การจะใช้รถแต่ละครั้งก็ต้องขออนุญาต ผอ. ซึ่ง ผอ.จะเป็นผู้รู้ว่าใครใช้รถไปไหน ส่วนฝ่ายบริหารจะรับทราบต่อเมื่อรถน้ำมันใกล้หมด หรือมีความจำเป็นที่จะต้องทำความสะอาด)
ผู้นำองค์กรซึ่งเป็นผู้อนุมัติการใช้รถไม่มีความผิดเลยใช่ไหมคะ #งงมากกับตรรกะความคิดของผู้นำสมัยนี้ไม่มีวุฒิภาวะในการเป็นผู้นำเอาซะเลย
(ฝากให้ ผอ.คิด สายพ่วงแบตร้อยกว่าบาท ไม่อนุมัติเงินส่วนกลางจ่าย บอกให้แบ่งตามความรับผิดชอบ แล้วเวลา ผอ.นำเงินส่วนกลางไปซื้อแอลกอฮอล์ดื่ม เป็นพัน แล้วพนักงานที่ไม่ได้ดื่ม ต้องได้รับอะไรชดเชยไหม)