ผมรู้สึกว่างเปล่าตลอดเลยครับ รู้สึกเคว้ง ผมมีอะไรหลายอย่างที่อยากทำนะแต่ก็ไท่อยากทำ  ผมรู้สึกเหมือนตัวเองมีชีวิตอยู่ไปวันๆ ไร้จุดหมาย ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้เศร้าหรือเครียดเพราะผมรู้สึกเคว้งมาตั้งแต่เด็กแล้ว(คือผมลองเปิดไดอารี่ที่ตัวเองเขียนไว้เมื่อตอนเด็กๆอ่านดูเลยรู้) ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงคิดอย่างงี้ ผมพยายามหาอะไรทำแล้ว เช่นออกไปเที่ยวนอกบ้านกับเพื่อน ไปเดินห้าง หาที่วิวสวยๆแล้วไปนั่งฟังเพลง เล่นเกมกัลเพื่อน ณ ช่วงเวลานั้นมันไม่ได้แย่มากแต่มันเหมือนมีความสุขแบบไม่สุดอ่ะ ผมพยายามเลิกคิดถึงความว่างเปล่านี้แต่มันมักจะวกกลับมาเสมอ ผมรำคาญความรู้สึกนี้มากครับ ผมรักตัวเอง แต่ผมเกลียดที่ผมคิดอย่างงี้ คิดว่ามันว่างเปล่า เหมือนตัวเองล่องลอยไเรื่อยๆ ต้องทำยังไงดี ผมเคยเล่ามห้เพื่อนหรือน้องฟังแล้วแต่มันก็ไท่ได้ช่วยเลย เห้อ ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ ผมกลัวว่าความส่างเปล่าของผมจะไปทำร้ายคนรอบข้างด้วยนี่าิ ไม่อยากลำบากคนอื่น

*ต้องขออภัยที่ผมพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องนะครับ เพราะผมรู้สึกส่าสิ่งที่ผมรู้สึกตอนนี้มันอธิบายออกมายาก