การเป็นลูกคนเดียวตอนแรกคิดว่ามันจะดีกว่าการมีพี่น้อง แต่ตั้งแต่เราเกิด พ่อแม่จะย้ำเราเรื่องความกตัญญู ต้องตอบแทนคุณท่านซ้ำๆมาโดยตลอด เริ่มจากช่วงวัยมัธยมแม่เรากลัวเราท้องก่อนเรียนจบมากๆ คอยดูถูก คอยพูดด้อยค่าเราต่างๆนาๆ ว่าจะเรียนไม่จบ จะท้องหาพ่อเด็กไม่ได้ คนอย่างเราไม่มีใครอยากได้ไปแต่งงานด้วย หรอก  ตอนนั้นรู้สึกเบื่อที่ต้องฟังคำพูดแบบนี้ เลยถามแม่กลับไปว่าทำไมแม่ต้องคอยพูดเรื่องนี้แทนที่จะให้กำลังใจลูกในการเรียน แม่ตอบเราว่าก็เป็นการกระตุ้น ดูถูกไว้ให้เราลบคำสบประมาท จนเรียนจบป.ตรี พ่อแม่ก็เปลี่ยนเรื่องมากดดันเรา เรื่องให้เรากตัญญู รู้จักบุญคุณคน อย่าอกตัญู ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ ซึ่งเราโดยปกติจะไม่ถูกกับพ่อ ตั้งแต่เด็กเหตุเพราะพ่อชอบกินเหล้า เมาทุกวัน พอเมาพ่อจะพูดว่าเราไม่ดีพอเราทนไม่ไหว ก็เดินเข้าห้อง และแม่จะเป็นคนที่อยู่ข้างพ่อเสมอ เคยถามระหว่างเราที่เป็นลูก กับพ่อเรา ให้เลือกแม่จะเลือกใคร แม่ก็บอกเลือกพ่อ เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องมีแฟนมีครอบครัวหนีเขาไป ตอนนั้นฟังแล้วรู้สึกน้อยใจมาก ไม่เข้าใจทำไมแม่เลือกพ่อ จนเรามาแยกครอบครัว ทำธุรกิจกับแฟน เวลาเรากลับบ้านตามช่วงเทศกาลต่างๆ แค่พ่อเจอหน้าเราก็จะหาเรื่องว่าเรื่องตำหนิ และคอยจัดแจงก่อนเราจะกลับบ้านว่าต้องซื้อของฝากมาฝากให้ใครบ้าง(ผู้ใหญ่ในบ้าน)  คอยบอกว่าเขามีบุญคุณกับเราเขาเคยเลี้ยงเรา และเป็นประจำที่ต้องกินเหล้าและมาสอนเราแบบเอาแต่ใจ และสุดท้ายแม่ก็อยู่ฝ่ายพ่อเสมอ จนทุกวันนี้เราพยายามกลับบ้านไม่บ่อย เพราะไม่อยากไปทะเลาะกับพ่อ  แต่พ่อก็ยังคอยส่งคลิปหรือภาพเกี่ยวกับการสำนึกบุญคุณพ่อแม่ตลอดเป็นประจำ แต่เราขอบอกก่อนว่าตั้งแต่เราเกิดเราอยู่กับตายายและกว่าพ่อแม่จะมาอยู่กับเราเลี้ยงเราจริงๆตอนเราเข้าประถมแล้ว และเราก็กู้ยืมเรียน(กยศ) ทั้งนี้พ่อแม่เราไม่ค่อยส่งเสียค่าเทอมค่าใช้จ่ายใดๆเท่าที่ควร แม่ให้เหตุผลว่าไม่มีตังและถ้าอยากเรียนก็หาตังเอาเอง และปกติเวลาเราจะใช้ตังเราต้องกลับบ้านเพื่อไปเอาตังจากแม่อาทิตย์ละ500บาท ระหว่างที่เรียนป.ตรีแม่ก็คอยกดดันว่าจะเรียนไม่จบแต่ไม่เคยถามเราว่าเรียนเป็นไงบ้างและไม่เคยมาหาเราที่หอเลยสักครั้ง(เรียนคนละจังหวัดกับบ้านเกิด เลยต้องอยู่หอพัก) ปัจจุบันพ่อแม่ก็ยังพูดย้ำเน้นแต่เรื่องกตัญู กลับบ้านมาหาพ่อแม่ แล้วก็ไม่อยากให้มีครอบครัวอยู่เลย เราไม่เข้าใจพ่อแม่ในประเด็นนี้  เพราะเรายังไม่เคยทำให้พ่อแม่เดือนร้อนหรือเป็นทุกข์ใจอะไร แต่ทำไมพวกท่านถึงคอยหวาดระแวงและคอยเน้นย้ำให้เรากตัญญูตลอดเวลา