ขอยกตัวอย่างที่เยอรมันนะคะ  ครอบครัวโฮสเเฟมมิลี่เราถือว่าสนิทกันมาก ผูกพันธ์กันมาก
ถึงแม้ว่าโฮสพี่ๆเรา(3คน) จะออกไปใช้ชีวิตกันเมืองอื่นหมดแล้ว แต่วันเสาร์อาทิตย์เค้าจะกลับมารวมตัวกันที่บ้านค่ะ
มาทำกับข้าว ทานข้าวกันพร้อมกัน เวลานั่งรวมโต๊ะกันทีก็เกือบๆ10คน (รวมแฟนของพี่ๆด้วย)
เสียงดัง เฮฮา วุ่นวายสุดๆ 5555555 บทสนทนาบนโต๊ะจะออกแนวอัพเดตชีวิต ว่าทำงานเป็นไง ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้าง
ส่วนโฮสมัมเราอายุก็ใกล้ๆจะ 70แล้ว ยังมีความเป็นวัยรุ่นอยู่ นางจะดีใจมากเวลาถึงเย็นวันอาทิตย์
เพราะพี่ๆจะกลับกันไปหมดแล้ว บ้านก็จะไม่วุ่นวายแล้ว นางจะได้อ่านหนังสือและจิบไวน์อย่างสงบๆ

ส่วนเวลาที่พี่ๆเราจะแยกย้านกันกลับไปเมืองตัวเอง เขาจะทำอาหารฟรีซไว้ให้มัมค่ะ สำหรับไว้กิน1อาทิตย์เพราะมัมไม่ชอบทำอาหาร
บางครั้งในเช้าวันอาทิตย์พี่ๆก็จะมานั่งทาเล็บให้มัม ตะไบเล็บให้ แฟนๆของพี่ก็มาช่วยกวาดใบไม้ พาน้องหมาไปเดินเล่น

มีครั้งนึงมัมไปเที่ยวนอเวย์ 1อาทิตย์ พอถึงวันที่มัมจะกลับ พวกพี่ๆเซอไพร้ซ์มัมด้วยการทำความสะอาดบ้าน (ปรกติรกมากกก)
จัดโต๊ะอาหาร เอาดอกไม้มาใส่แจกัน พอมัมกลับมาถึงน้ำตาแตกเลยค่ะ เดินมากอดทุกคน

ส่วนตัวเราไม่รู้ว่าพวกเค้าเข้าใจเรื่องความกตัญญูมั้ย แต่ที่เราสังเกตคือ ถ้าพ่อแม่มีความสนิทและผูกพันธ์กับลูกๆ ลูกๆก็จะซึมซับ
และปฏิบัติกะพ่อแม่เช่นเดียวกันกับที่พ่อแม่ปฎิบัติต่อพวกเขา ไม่ว่าเชื้อชาติไหนก็ตาม
ส่วนพวกที่พอโตแล้ว ย้ายออกไปอยู่คนเดียวก็หายต๋อมไปเลย
อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าไม่อยากกลับมาเจอครอบครัวที่ได้อบอุ่นมากเท่าไหร่รึเปล่า...