สวัสดีค่ะ เราเป็นนักศึกษาจบใหม่จากคณะครุศาสตร์ เอกคอมพิวเตอร์ค่ะ 

ตอนนี้เราอยู่ในช่วงของการหางานทำค่ะ แต่งานที่หาได้ก็ไม่ได้ตรงสายที่เรียนจบมาเลย เพราะเราได้งานทำในบริษัทเล็กๆ ทำงานวันละ 12 ชม. รวมโอทีค่ะ แต่การทำงานไม่ได้ยุ่งยากอะไร มีออกไปเจอลูกค้าบ้าง มีวันที่ทำงานจนหัวฟูบ้าง เรารู้สึกแฮปปี้ในระดับหนึ่งกับการทำงานในที่แห่งนี้ค่ะ แต่ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะอยู่เกิน 2 ปี เช่นกัน

ในระหว่างที่เราทำงานบริษัท เราก็ไปลงสนามสอบของหน่วยงานต่างๆบ้างค่ะ ทั้งสนามครูผู้ช่วย สนามสพฐ. และสนามครูท้องถิ่นค่ะ แต่ก็ผิดหวังไปตามเคย เร็วๆนี้เรากำลังจะได้ไปลงสนามกพ.ค่ะ

ไม่นานมานี้ มีคนรู้จักที่ทำงาน อบต. มาชักชวนให้ไปลงสมัครครูอัตราจ้างของศูนย์เด็กค่ะ ได้ค่าตอบแทนที่พอประมาณ แต่เรารู้สึกกังวลค่ะ โดยส่วนตัวเราเป็นคนที่กลัวการสอนเด็กเล็กมากที่สุด เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่มีความอดทน และความใจเย็น หรือความเอาใจใส่เด็กเล็กมากพอ สรุปคือกลัวรับผิดชอบนักเรียนที่เป็นเด็กเล็กไม่ได้ค่ะ เลยไม่กล้าที่จะรับงานนี้ แต่ค่าตอบแทนสูงกว่าที่บริษัทเกือบเท่าตัว 

ในช่วงของการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ เราเลือกฝึกกับเด็กมัธยมค่ะ เรารู้สึกชอบความเป็นกันเองและบรรยากาศในการทำงาน แม้จะมีเรื่องปวดหัวกับเพื่อนร่วมงานบ้าง แต่ในทางกลับกันเราชอบที่จะสอนเด็กมัธยมมากกว่า เพราะด้วยอายุวัยไม่ได้ต่างกันมาก ก็เหมือนพี่สอนน้อง แต่กับเด็กเล็กด้วยวัยที่ต่างกัน จะเป็นดั่งเช่นแม่สอนลูก ซึ่งเรามองว่าการเป็นครูเด็กเล็กต้องมีความใส่ใจเด็กให้มากกว่า ประคบประงมเด็ก จะไม่ได้รับผิดชอบแค่การเรียนรู้ แต่ต้องรับผิดชอบถึงชีวิตความเป็นอยู่ มีจิตวิญญาณความเป็นแม่และครูไปพร้อมกัน 

เราเลยอยากขอความเห็นของเพื่อนๆในนี้ ว่าเราควรจัดการความรู้สึกอย่างไร เรากลัวการทำงานที่ไม่มีความสุข เรากลัวว่าเราจะทำได้ไม่ดีกับการเป็นครูในศูนย์เด็กเล็กค่ะ หรือเราควรปฏิเสธโออกาสในครั้งนี้ดีคะ