เค้าเป็นฝ่ายเข้าหาเรา เราก็คุยด้วยเพราะเบื้องต้นรู้สึกว่ามีทัศนคติและความชอบหลายอย่างที่ไปกันได้ คุยถูกคอ แต่พอคุยมาได้เดือนกว่าเราเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเพราะ
- เราจะเริ่มรู้สึกประทับใจใครสักคนได้จากการที่อีกฝ่ายทำอะไรแบบนึกถึงใจเราหรืออยากดูแลเรา ซึ่งคนที่มาจีบแสดงมุมนี้น้อยมากตั้งแต่รู้จักกันมา บางครั้งทำเราเหนื่อยกว่าเดิมอีก เช่น ฝากเราทำงานให้แต่ตัวเองไปดูหนังกับเพื่อนเพราะตัวเองรู้สึกเหนื่อย (เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคแต่อีกใจก็แบบ เอ๊ะหรือเราเห็นแก่ตัวเองไปรึเปล่า)
- จากข้อแรก เราจึงยังไม่ทันรักหรือประทับใจเลยแต่เขากลับเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของเราแล้ว เช่น ชอบพูดกะคนอื่นบ่อยๆว่าคนนี้ของผม ให้เราคอยถ่ายส่งให้ว่ากินอะไร ทำอะไร (คือจริงๆเราก็ชอบถ่ายส่งให้คนรักนะคะ แต่มันต้องหลังจากพัฒนาไปตามธรรมชาติระยะนึงจนรู้สึกสนิทใจแล้วอะ พอโดนเร่งรัดแบบนี้เลยรู้สึกกดดันว่ายังไม่ทันมั่นใจในตัวคนนี้เลย แต่เหมือนจะโดนผูกมัดแล้ว)
- ในเรื่องการพูดคุยเขาดูเข้าอกเข้าใจเราดีนะคะ เช่น คอยถามว่ากินข้าวหรือยัง เนื้อหาหลายๆอย่างคุยถูกคอกันดี แต่ส่วนตัวเรารู้สึกว่าแบบนี้เพื่อนกันก็ทำได้อะ ยังไม่ค่อยเห็นการกระทำเป็นรูปธรรมเท่าไหร่ว่าเขาทำโดยนึกถึงเราจริงๆ ตั้งใจจะดูแลเราจริงๆ หรืออยากทำให้เรารู้สึกสบายใจ ปลอดภัย มีความสุขเมื่ออยู่กับเขาจริงๆ เราแอบรู้สึกเหมือนเขาหาแฟนเพื่อแก้เหงา แต่ยังไม่เข้าใจคอนเซปต์การดูแลเทคแคร์อีกฝ่ายจริงๆ
- บางทีเค้าชอบบังคับให้เราทำอะไรที่เราไม่อยากทำ (แต่เค้าอยากทำ เช่น ขอข้อมูลส่วนตัวเราบางเรื่องที่เราไม่อยากให้ใครทราบ ถ้ารู้จักกันนานกว่านี้สักพักจนเรารู้สึกปลอดภัยเราถึงจะยอมบอก แต่เค้าจะเร่งรัดให้เราตอบเค้าตอนนี้ให้ได้ แถมบอกว่าถ้าเราไม่ยอมบอกเค้าเค้าจะทำร้ายตัวเอง เราจะไม่ยอมบอกเค้าจริงๆหรอ) เราต้องเจรจานานมากกว่าจะยอมรับฟังและล้มเลิกการเร่งรัดเรา มันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่นึกถึงใจเราเลย เราอึดอัด บางทีถึงขั้นรู้สึกกลัว
- เริ่มคุยไม่นานแต่ชักจะตีกรอบชีวิต ทำงานคนละที่กัน เราไปทำงานก็เหมือนกลัวว่าเราจะไปเจอผู้ชายอื่น กลับบ้านผิดจากเวลาที่บอกไว้ก็ไม่พอใจเรา , ไม่ให้เราไว้ผมยาวเพราะเค้าไม่ชอบ, ไม่ให้แต่งตัวอย่างที่เราชอบ ถ้าจะแต่งตัวแบบนั้นต้องไปกับเค้าเท่านั้น
- บางครั้งเขาค่อนข้างตัดพ้อชะตาชีวิตพอสมควร มีคำพูดเนกาทีฟๆทั้งที่บริบทนั้นมันไม่ต้องพูดแบบนั้นก็ได้ จนบางทีทำเราเครียดตาม
- ชอบพูดว่าตัวเองเครียด งานที่เราทำอะไม่ยากหรอก
- ที่เราคิดอย่างนี้อย่างนั้นอะมันผิด เราควรฟังเค้าเพราะเค้าอายุเยอะกว่าเรา 5 ปี
- ใช้คำพูดที่ทำให้เรารู้สึกไม่ปลอดภัย เช่น จะตามมาหาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่เราอยู่ ให้เราถ่ายรูปตัวเองใส่ชุดนี้ๆส่งไปให้
- บางครั้งไม่พอใจก็พูดจาประชดประชันแบบลบๆ เราก็เสียความรู้สึกอะ
เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่อยากพัฒนาต่อกับเขาในเชิงคนรักแล้วค่ะ เป็นเพื่อนพี่น้องกันไปเราสบายใจกว่า แต่เราก็ไม่มั่นใจว่าที่เรารู้สึกแบบนี้เราใจแคบเกินไปมั้ย เห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย เราควรเชื่อสัญชาตญาณตัวเองมั้ยคะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
UPDATE : ตอนนี้เราบอกเลิกคุยกับเขาแล้วค่ะด้วยเหตุผลว่าเขาทำสิ่งที่มีผลกระทบต่อจิตใจเราจนเราต้องการฮีลตัวเอง + ลองพูดคุยทัศนคติแล้วพบว่าต่อให้พัฒนาก็ไปด้วยกันยาก สไตล์ความรักไม่ตรงกันเลย นี่คือ Reaction จากเขา
- ที่เราบอกเลิกคุยมันไร้เหตุผลเอามากๆ ไม่มีน้ำหนักเลย สำหรับเค้าแล้วเรื่องที่เราบอกว่ามีผลรุนแรงต่อจิตใจเราน่ะ (จะเอาข้อมูลส่วนตัวเราให้ได้) จริงๆมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย (แต่ในความคิดเรา การจะพัฒนากับใครได้เราต้องรู้สึกปลอดภัยทั้งร่างกายและจิตใจงะ)
- ตอนเค้าทำผิดทำไมเราไม่ยอมบอกเค้าว่าให้เค้าทำยังไง เราไม่ให้โอกาสเค้าแก้ตัวเลย (ทั้งที่จริงๆเราบอกทางออกอย่างใจเย็น ให้โอกาสแก้ตัวซ้ำๆเรื่องเดิมไปแล้วตั้งหลายรอบ) ผู้หญิงที่มีนิสัยอย่างเรา ผู้ชายคนอื่นเขาไม่ชอบหรอกนะ ดีไม่ดีอีกหน่อยจะหาแฟนยาก แต่เขาน่ะพร้อมจะปรับตัวให้เรานะ อาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ก็ทันตอนเราแก่ (แต่เราขี้เกียจเสี่ยงอะ การใช้ verbal abuse ใช่จะแก้กันง่ายๆ แถมเราก็ไม่รู้ว่าจะเจอเซอไพรส์อะไรให้จิตตกอีก)
- หาว่าเรามีคนอื่นรึเปล่า
- เราตัดสินใจแบบเอาแต่ความสบายใจของตัวเอง และไม่เชื่อด้วยว่าเราเลิกคุยเพราะไม่พอใจนิสัยเค้า (เหมือนจะหมายความว่าที่เราเลิกคุยกะเค้าเพราะเรามีคนอื่นนั่นแหละ) แต่เค้าจะให้อภัยไม่โกรธเกลียดเรา (ตอนได้ยินเรางงเลยค่ะ เราว่าที่ผ่านมาเราเป็นคนโดนคุกคามจิตใจจนรู้สึกไม่ปลอดภัยในการคุยกะเค้าอีกต่อไปแท้ๆ ใครต้องให้อภัยใครกันแน่)
- เขาเคยคุยเรื่องนี้กับคนรอบตัวเขาแล้วทุกคนเห็นด้วยกะเขาทุกคนว่าผู้หญิงนิสัยแบบเราไม่โอเค เราควรปรับทัศนคติ
- เค้าวางแผนอนาคตกะเราไว้หมดแล้ว เราทำพังหมดเลย (คุยกันยังไม่ถึง 2 เดือน ยังไม่ทันรู้จักนิสัยกันดีเลย)
- บอกเราว่าระวังนะจะไม่มีผู้ชายคนไหนเอา
บลาๆ สารพัดจะ gaslighting และกดความคิดเห็นของเราว่าไม่มีน้ำหนัก ได้เห็นนิสัยแท้จริงเอาตอนบอกเลิกคุยจริงๆค่ะ เราพิมพ์อัพเดทไว้ละเอียดเพราะเผื่อวันไหนนึกถึงเค้าเราจะได้กลับมาอ่านเตือนสติตัวเองค่ะ ขอขอบคุณทุกๆคำแนะนำและกำลังใจจากทุกท่านนะคะ
**จริงๆตอนแรกเราก็ชอบเขามากและแอบคิดว่าคนนี้น่าจะใช่นะคะ แต่พอเจอนิสัยส่วนนี้ของเขาเราเลยถอยดีกว่าค่ะ
อยากเลิกคุยกับคนที่มาจีบด้วยสาเหตุนี้ เราเห็นแก่ตัวไปมั้ยคะ
- เราจะเริ่มรู้สึกประทับใจใครสักคนได้จากการที่อีกฝ่ายทำอะไรแบบนึกถึงใจเราหรืออยากดูแลเรา ซึ่งคนที่มาจีบแสดงมุมนี้น้อยมากตั้งแต่รู้จักกันมา บางครั้งทำเราเหนื่อยกว่าเดิมอีก เช่น ฝากเราทำงานให้แต่ตัวเองไปดูหนังกับเพื่อนเพราะตัวเองรู้สึกเหนื่อย (เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคแต่อีกใจก็แบบ เอ๊ะหรือเราเห็นแก่ตัวเองไปรึเปล่า)
- จากข้อแรก เราจึงยังไม่ทันรักหรือประทับใจเลยแต่เขากลับเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของเราแล้ว เช่น ชอบพูดกะคนอื่นบ่อยๆว่าคนนี้ของผม ให้เราคอยถ่ายส่งให้ว่ากินอะไร ทำอะไร (คือจริงๆเราก็ชอบถ่ายส่งให้คนรักนะคะ แต่มันต้องหลังจากพัฒนาไปตามธรรมชาติระยะนึงจนรู้สึกสนิทใจแล้วอะ พอโดนเร่งรัดแบบนี้เลยรู้สึกกดดันว่ายังไม่ทันมั่นใจในตัวคนนี้เลย แต่เหมือนจะโดนผูกมัดแล้ว)
- ในเรื่องการพูดคุยเขาดูเข้าอกเข้าใจเราดีนะคะ เช่น คอยถามว่ากินข้าวหรือยัง เนื้อหาหลายๆอย่างคุยถูกคอกันดี แต่ส่วนตัวเรารู้สึกว่าแบบนี้เพื่อนกันก็ทำได้อะ ยังไม่ค่อยเห็นการกระทำเป็นรูปธรรมเท่าไหร่ว่าเขาทำโดยนึกถึงเราจริงๆ ตั้งใจจะดูแลเราจริงๆ หรืออยากทำให้เรารู้สึกสบายใจ ปลอดภัย มีความสุขเมื่ออยู่กับเขาจริงๆ เราแอบรู้สึกเหมือนเขาหาแฟนเพื่อแก้เหงา แต่ยังไม่เข้าใจคอนเซปต์การดูแลเทคแคร์อีกฝ่ายจริงๆ
- บางทีเค้าชอบบังคับให้เราทำอะไรที่เราไม่อยากทำ (แต่เค้าอยากทำ เช่น ขอข้อมูลส่วนตัวเราบางเรื่องที่เราไม่อยากให้ใครทราบ ถ้ารู้จักกันนานกว่านี้สักพักจนเรารู้สึกปลอดภัยเราถึงจะยอมบอก แต่เค้าจะเร่งรัดให้เราตอบเค้าตอนนี้ให้ได้ แถมบอกว่าถ้าเราไม่ยอมบอกเค้าเค้าจะทำร้ายตัวเอง เราจะไม่ยอมบอกเค้าจริงๆหรอ) เราต้องเจรจานานมากกว่าจะยอมรับฟังและล้มเลิกการเร่งรัดเรา มันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่นึกถึงใจเราเลย เราอึดอัด บางทีถึงขั้นรู้สึกกลัว
- เริ่มคุยไม่นานแต่ชักจะตีกรอบชีวิต ทำงานคนละที่กัน เราไปทำงานก็เหมือนกลัวว่าเราจะไปเจอผู้ชายอื่น กลับบ้านผิดจากเวลาที่บอกไว้ก็ไม่พอใจเรา , ไม่ให้เราไว้ผมยาวเพราะเค้าไม่ชอบ, ไม่ให้แต่งตัวอย่างที่เราชอบ ถ้าจะแต่งตัวแบบนั้นต้องไปกับเค้าเท่านั้น
- บางครั้งเขาค่อนข้างตัดพ้อชะตาชีวิตพอสมควร มีคำพูดเนกาทีฟๆทั้งที่บริบทนั้นมันไม่ต้องพูดแบบนั้นก็ได้ จนบางทีทำเราเครียดตาม
- ชอบพูดว่าตัวเองเครียด งานที่เราทำอะไม่ยากหรอก
- ที่เราคิดอย่างนี้อย่างนั้นอะมันผิด เราควรฟังเค้าเพราะเค้าอายุเยอะกว่าเรา 5 ปี
- ใช้คำพูดที่ทำให้เรารู้สึกไม่ปลอดภัย เช่น จะตามมาหาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่เราอยู่ ให้เราถ่ายรูปตัวเองใส่ชุดนี้ๆส่งไปให้
- บางครั้งไม่พอใจก็พูดจาประชดประชันแบบลบๆ เราก็เสียความรู้สึกอะ
เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่อยากพัฒนาต่อกับเขาในเชิงคนรักแล้วค่ะ เป็นเพื่อนพี่น้องกันไปเราสบายใจกว่า แต่เราก็ไม่มั่นใจว่าที่เรารู้สึกแบบนี้เราใจแคบเกินไปมั้ย เห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย เราควรเชื่อสัญชาตญาณตัวเองมั้ยคะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
UPDATE : ตอนนี้เราบอกเลิกคุยกับเขาแล้วค่ะด้วยเหตุผลว่าเขาทำสิ่งที่มีผลกระทบต่อจิตใจเราจนเราต้องการฮีลตัวเอง + ลองพูดคุยทัศนคติแล้วพบว่าต่อให้พัฒนาก็ไปด้วยกันยาก สไตล์ความรักไม่ตรงกันเลย นี่คือ Reaction จากเขา
- ที่เราบอกเลิกคุยมันไร้เหตุผลเอามากๆ ไม่มีน้ำหนักเลย สำหรับเค้าแล้วเรื่องที่เราบอกว่ามีผลรุนแรงต่อจิตใจเราน่ะ (จะเอาข้อมูลส่วนตัวเราให้ได้) จริงๆมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย (แต่ในความคิดเรา การจะพัฒนากับใครได้เราต้องรู้สึกปลอดภัยทั้งร่างกายและจิตใจงะ)
- ตอนเค้าทำผิดทำไมเราไม่ยอมบอกเค้าว่าให้เค้าทำยังไง เราไม่ให้โอกาสเค้าแก้ตัวเลย (ทั้งที่จริงๆเราบอกทางออกอย่างใจเย็น ให้โอกาสแก้ตัวซ้ำๆเรื่องเดิมไปแล้วตั้งหลายรอบ) ผู้หญิงที่มีนิสัยอย่างเรา ผู้ชายคนอื่นเขาไม่ชอบหรอกนะ ดีไม่ดีอีกหน่อยจะหาแฟนยาก แต่เขาน่ะพร้อมจะปรับตัวให้เรานะ อาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ก็ทันตอนเราแก่ (แต่เราขี้เกียจเสี่ยงอะ การใช้ verbal abuse ใช่จะแก้กันง่ายๆ แถมเราก็ไม่รู้ว่าจะเจอเซอไพรส์อะไรให้จิตตกอีก)
- หาว่าเรามีคนอื่นรึเปล่า
- เราตัดสินใจแบบเอาแต่ความสบายใจของตัวเอง และไม่เชื่อด้วยว่าเราเลิกคุยเพราะไม่พอใจนิสัยเค้า (เหมือนจะหมายความว่าที่เราเลิกคุยกะเค้าเพราะเรามีคนอื่นนั่นแหละ) แต่เค้าจะให้อภัยไม่โกรธเกลียดเรา (ตอนได้ยินเรางงเลยค่ะ เราว่าที่ผ่านมาเราเป็นคนโดนคุกคามจิตใจจนรู้สึกไม่ปลอดภัยในการคุยกะเค้าอีกต่อไปแท้ๆ ใครต้องให้อภัยใครกันแน่)
- เขาเคยคุยเรื่องนี้กับคนรอบตัวเขาแล้วทุกคนเห็นด้วยกะเขาทุกคนว่าผู้หญิงนิสัยแบบเราไม่โอเค เราควรปรับทัศนคติ
- เค้าวางแผนอนาคตกะเราไว้หมดแล้ว เราทำพังหมดเลย (คุยกันยังไม่ถึง 2 เดือน ยังไม่ทันรู้จักนิสัยกันดีเลย)
- บอกเราว่าระวังนะจะไม่มีผู้ชายคนไหนเอา
บลาๆ สารพัดจะ gaslighting และกดความคิดเห็นของเราว่าไม่มีน้ำหนัก ได้เห็นนิสัยแท้จริงเอาตอนบอกเลิกคุยจริงๆค่ะ เราพิมพ์อัพเดทไว้ละเอียดเพราะเผื่อวันไหนนึกถึงเค้าเราจะได้กลับมาอ่านเตือนสติตัวเองค่ะ ขอขอบคุณทุกๆคำแนะนำและกำลังใจจากทุกท่านนะคะ
**จริงๆตอนแรกเราก็ชอบเขามากและแอบคิดว่าคนนี้น่าจะใช่นะคะ แต่พอเจอนิสัยส่วนนี้ของเขาเราเลยถอยดีกว่าค่ะ