Love.
มาพูดถึงความรักกัน เริ่มจากผมที่เป็นเหมือนคนทั่วๆ ไปที่อยากมีความรักแบบหนุ่มสาว อยากลองสำพัดความรู้สึกแบบนั้นดูสักครั่งในชีวิต ปัจจุบันผมอายุ 25 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยได้สำพัดกับความรู้สุกแบบนั้นเลย จนกระทั้งในปีนี้ เธอคนนั้นก็ได้เข้ามาในชีวิตของผม.
อันที่จริงเธอเองก็เป็นคนรู้จักที่ทำงานที่เดียวกัน แต่ด้วยว่าที่เธอเป็นคนที่มีคู่อยู่แล้วผมเองก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมากนัก จนเมื่อปลายปีของปีหนึ่ง เขาและเธอ ก็ได้แยกทางกันโดยที่ในตอนนั้นเขาและเธอเองก็ได้มีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคน แต่ด้วยที่ว่าในตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่าผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องชาวบ้านด้วย เลยไม่รู้อะไรเลยและยังคิดว่าพวกเขายังคงอยู่ด้วยกันอยู่ จนมาถึงกลางปีที่แล้ว เธอคนนั้นก็ได้เข้ามาคุยกับผม ในตอนแรกๆผมเองก็ยังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ แต่พอเวลาผ่านไปในระยะเวลาหนึ่งผมเองก็เริ่มรู้ว่าเธอมีใจให้ผม แต่ด้วยที่ว่าผมยังคงคิดว่าเขาและเธอยังรักกันอยู่ผมเลยไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยแต่พอได้รู้เรื่องราวทั้งหมดผมเองก็เริ่มเปิดใจ แล้วก็ขอศึกษาดูใจกันจนมาถึงทุกวันนี้ ต้องบอกว่ามันมีความสุขมากและในระหว่างนั้นพวกเราตกลงเป็นแฟนกันถึง สอง ครั่ง ใช่ครับสองครั่งตอนแรกเป็นตอนที่เราพูดคุยกันได้เดือนกว่าผมเป็นคนขอเป็นแฟนกับเธอและเป็นผมเองที่ขอลดความสัมพันธ์ลงก่อนในไม่กี่อาทิตย์ต่อมา ด้วยเหตุผลที่ว่าผมเป็นหนุ่มโสดมานานเลยยังไม่ชินกับการที่ต้องมีแฟน และผมเองก็ยังไม่แน่ใจในตัวเธอเท่าไหลแต่เราเองยังคงคุยกันต่อและบอกกันว่าจะศึกษาดูใจกันไปก่อน ในระหว่างนี้ก็มีเรื่องราวอะไรหลายๆอย่าง ที่ทำให้ผมลองขอเธอคบเป็นแฟนอีกครั่ง.
และการที่เรามีแฟนนั้นก็ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ทั้งการหึงหวง การน้อยใจ การคิดมาก ใช่ครับเรื่องทั้งหมดนี้มักจะเกิดกับผมเป็นส่วนใหญ่ และมันทำให้ผมรู้สึกเป็นทุกข์มาก และพลอยทำให้เธอเครียดไปด้วย มันทำให้ผมคิดว่าถ่าความรักมันทำให้คนเราเป็นทุกข์ได้ขนาดนี้ ทำมัยทุกคนยังคงอยากมีความรักกันอีก บางคนสำหลับความรักนั้นทำไมมันเป็นเรื่องที่ง่ายดายเหลือเกิน แต่สำหลับบางคนความรักมันเป็นเรื่องที่ยากมากกับเขา
แต่ด้วยทั้งหมดนี้ ผมเองก็ยังเชื่อในความรักนี้และต้องทำความเข้าใจกันและกัน ด้วยที่ว่าเธอกับผม เป็นคนละวัยกัน เธอมีอายุมากกว่าผม 6 ปีเธอเป็นผู้ใหญ่มากกว่ามีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบ มีลูกที่ต้องดูแลและผมเองก็ไม่ได้ติดเรื่องลูกของเธอแต่กับเอ็นดูด้วยซ้ำ ยิ่งนานไปก็ยิ่งผูกพัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมรับรู้มาโดยตลอดนั้นก็คือ ในอีกไม่ช้าผมต้องออกจากงานแล้วเพราะต้องกลับไปช่วยดูแลพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เพราะพวกท่านนับวันอายุยิ่งมากขึ้นทุกวัน เลยต้องทำให้ห่างกันอย่างเหลี้ยงไม่ได้ เลยกลัวว่าความสัมพันธ์นี้จะจางลง แต่ถึงแบบนั้นผมเองก็คิดไว้ในใจแล้วว่า ไม่ว่ายังไงผมเองก็ยังคงจะรักแบบนี้ตลอดไป.
เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวของผมฝ่ายเดียว และไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด เป็นเรื่องที่อยากมาเล่าสู่กันฟังแล้วอยากทราบความคิดเห็นของคนมีประสบการ มาให้คำแนะนำ
ขอบคุณครับ
เรารักแม่ลูกหนึ่ง ที่อายุห่างกัน 6 ปี และเป็นรักแรกที่เรารู้สึกจริงจังกับมันมากๆ
มาพูดถึงความรักกัน เริ่มจากผมที่เป็นเหมือนคนทั่วๆ ไปที่อยากมีความรักแบบหนุ่มสาว อยากลองสำพัดความรู้สึกแบบนั้นดูสักครั่งในชีวิต ปัจจุบันผมอายุ 25 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยได้สำพัดกับความรู้สุกแบบนั้นเลย จนกระทั้งในปีนี้ เธอคนนั้นก็ได้เข้ามาในชีวิตของผม.
อันที่จริงเธอเองก็เป็นคนรู้จักที่ทำงานที่เดียวกัน แต่ด้วยว่าที่เธอเป็นคนที่มีคู่อยู่แล้วผมเองก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมากนัก จนเมื่อปลายปีของปีหนึ่ง เขาและเธอ ก็ได้แยกทางกันโดยที่ในตอนนั้นเขาและเธอเองก็ได้มีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคน แต่ด้วยที่ว่าในตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่าผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องชาวบ้านด้วย เลยไม่รู้อะไรเลยและยังคิดว่าพวกเขายังคงอยู่ด้วยกันอยู่ จนมาถึงกลางปีที่แล้ว เธอคนนั้นก็ได้เข้ามาคุยกับผม ในตอนแรกๆผมเองก็ยังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ แต่พอเวลาผ่านไปในระยะเวลาหนึ่งผมเองก็เริ่มรู้ว่าเธอมีใจให้ผม แต่ด้วยที่ว่าผมยังคงคิดว่าเขาและเธอยังรักกันอยู่ผมเลยไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วยแต่พอได้รู้เรื่องราวทั้งหมดผมเองก็เริ่มเปิดใจ แล้วก็ขอศึกษาดูใจกันจนมาถึงทุกวันนี้ ต้องบอกว่ามันมีความสุขมากและในระหว่างนั้นพวกเราตกลงเป็นแฟนกันถึง สอง ครั่ง ใช่ครับสองครั่งตอนแรกเป็นตอนที่เราพูดคุยกันได้เดือนกว่าผมเป็นคนขอเป็นแฟนกับเธอและเป็นผมเองที่ขอลดความสัมพันธ์ลงก่อนในไม่กี่อาทิตย์ต่อมา ด้วยเหตุผลที่ว่าผมเป็นหนุ่มโสดมานานเลยยังไม่ชินกับการที่ต้องมีแฟน และผมเองก็ยังไม่แน่ใจในตัวเธอเท่าไหลแต่เราเองยังคงคุยกันต่อและบอกกันว่าจะศึกษาดูใจกันไปก่อน ในระหว่างนี้ก็มีเรื่องราวอะไรหลายๆอย่าง ที่ทำให้ผมลองขอเธอคบเป็นแฟนอีกครั่ง.
และการที่เรามีแฟนนั้นก็ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ทั้งการหึงหวง การน้อยใจ การคิดมาก ใช่ครับเรื่องทั้งหมดนี้มักจะเกิดกับผมเป็นส่วนใหญ่ และมันทำให้ผมรู้สึกเป็นทุกข์มาก และพลอยทำให้เธอเครียดไปด้วย มันทำให้ผมคิดว่าถ่าความรักมันทำให้คนเราเป็นทุกข์ได้ขนาดนี้ ทำมัยทุกคนยังคงอยากมีความรักกันอีก บางคนสำหลับความรักนั้นทำไมมันเป็นเรื่องที่ง่ายดายเหลือเกิน แต่สำหลับบางคนความรักมันเป็นเรื่องที่ยากมากกับเขา
แต่ด้วยทั้งหมดนี้ ผมเองก็ยังเชื่อในความรักนี้และต้องทำความเข้าใจกันและกัน ด้วยที่ว่าเธอกับผม เป็นคนละวัยกัน เธอมีอายุมากกว่าผม 6 ปีเธอเป็นผู้ใหญ่มากกว่ามีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบ มีลูกที่ต้องดูแลและผมเองก็ไม่ได้ติดเรื่องลูกของเธอแต่กับเอ็นดูด้วยซ้ำ ยิ่งนานไปก็ยิ่งผูกพัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมรับรู้มาโดยตลอดนั้นก็คือ ในอีกไม่ช้าผมต้องออกจากงานแล้วเพราะต้องกลับไปช่วยดูแลพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เพราะพวกท่านนับวันอายุยิ่งมากขึ้นทุกวัน เลยต้องทำให้ห่างกันอย่างเหลี้ยงไม่ได้ เลยกลัวว่าความสัมพันธ์นี้จะจางลง แต่ถึงแบบนั้นผมเองก็คิดไว้ในใจแล้วว่า ไม่ว่ายังไงผมเองก็ยังคงจะรักแบบนี้ตลอดไป.
เรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวของผมฝ่ายเดียว และไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด เป็นเรื่องที่อยากมาเล่าสู่กันฟังแล้วอยากทราบความคิดเห็นของคนมีประสบการ มาให้คำแนะนำ
ขอบคุณครับ