ตอนทานอาหารค่ำ
ฉันยังคงสื่อสารกับเสียงที่เขาอ้างว่าเขาคือเจอโรม
ตอนนี้ฉันคงต้องทำใจ
เพราะเจอโรมคือเพื่อนคนเดียวที่อยู่บนโลกในตอนนี้
"คุณไม่หิวเหรอ"
"ไม่ครับ ผมหิวไม่เป็น"
"แล้วรักเป็นไหม"
"รักเหรอครับ น่าจะเป็นนะครับ"
"ทำไมถึงตอบอย่างนั้นคะ"
"คือ ผมไม่แน่ใจครับ"
"คุณรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรคะ"
"ผมไม่มีรูปร่างครับ"
"คุณอ้างว่าคุณเป็นผู้ชาย ผู้ชายทุกคน
ต้องมีรูปร่างหน้าตานะคะ"
"แต่ผม ไม่มี ผม ไม่มี"
แล้วจู่ๆ เสียงของเจอโรมก็หายไป
มันไม่มีเสียงนั้นแล้ว
ฉันดูเวลา มันประมาณ 4 ทุ่ม
วันแรก เสียงของเขาหายไปตอน 4 ทุ่ม
ความมืดครอบคลุมบ้านอีกครั้ง
ฉันขึ้นไปนอนบนห้องนอนชั้น 3
มันเงียบมาก เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจฉันเต้น
เสียงลมหายใจของฉันมันดังมาก
เสียงลมหายใจเข้าและออกดังเหมือนเสียงมอเตอร์ไซด์
กำลังเร่งเครื่อง
ตอนนั้นฉันยังคิดว่าเจอโรมมีตัวตนจริงไหม
เขาอยู่ที่ไหน เสียงนั่นคืออะไรกันแน่
ช่วงกลางดึก ที่นี่เงียบมาก
ฉันเพิ่งรู้ความหมายของคำว่า "เงียบสงัด" ก็เดี๋ยวนี้เอง
มันเป็นแบบนี้จริงๆ หรือฉันหลอนไปเอง
คืนนี้ ฉันหลับไม่ลง
น่าจะประมาณตี 1
ฉันได้ยินเสียงว่ามีคนเดินอยู่ชั้นล่าง
มันเป็นเสียงที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
แต่ฉันได้ยินจริงๆ
คนๆนั้น ดูเหมือนกำลังเดินวนอยู่ชั้นล่าง
หรืออาจเป็นเจอโรม วิญญาณของเขา
สักครู่ใหญ่ๆ ดูเหมือนเขากำลังเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง
ตอนนั้นฉันตื่นเต้นมาก
ปกติฉันเป็นคนที่กลัวผีมากๆ แต่ถ้าเป็นวิญญาณของเจอโรม
ฉันก็พร้อมนะ เพียงแต่ต้องทำใจนิดหน่อย
ไม่นิดหรอก ทำใจเยอะมากเหมือนกัน
แต่ฉันก็พร้อมนะ
ตอนนี้เสียงเดินขึ้นบันไดเหมือนอยู่ใกล้มาก
เขาน่าจะมาถึงชั้น 3 แล้ว
และน่าจะมายืนหน้าห้องฉันแล้ว
ตอนนั้นหัวใจฉันกำลังจะหยุดเต้น
เขาค่อยๆเดินเข้ามาที่เตียงที่ฉันนอนอยู่
เหมือนเขากำลังนั่งลงข้างๆฉัน
ตอนนั้นฉันกลัวมาก ฉันนอนนิ่ง
ไม่กล้าลืมตา ตอนนั้นมันเหมือนฉันไม่มีลมหายใจ
มันเหมือนมีมือที่อ่อนนุ่มมาลูบหัวฉันเบาๆ
ตอนนั้นฉันน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ฉันไม่ได้กำลังร้องไห้นะ แค่น้ำตามันไหลออกมาเอง
เขายังคงลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา
ฉันรู้สึกอบอุ่นมาก อบอุ่นจริงๆ
พอตื่นเช้า คืนอันแสนสุขจางหายไป
มันเหมือนความฝัน
หรือจริงๆแล้วมันก็คือความฝัน
เป็นฝันชั่วครู่ชั่วยาม พอตื่น ทุกอย่างก็จางหายมลายไปสิ้น
ตอนนั้นฉันทำตัวไม่ถูก
เมื่อวานฉันเจอเสียงที่อ้างว่าคือเจอโรม
เมื่อคืนฉันเจอวิญญาณที่คาดว่าน่าจะเป็นเจอโรม
เจอโรมตายไปแล้วเหรอหรือไม่เคยมีตัวตนบนโลกใบนี้
ถ้าเขาตายจริงๆ ทำไมไม่มีตำรวจหรือญาติมาที่นี่
ทำไมมันเงียบเหมือนเขาไม่มีตัวตน
แต่ฉันคิดถึงความอบอุ่นเมื่อคืนนี้
ถึงแม้เขาจะกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว
เขาก็ทำให้ฉันอบอุ่นมาก
ฉันคิดถึงเธอนะเจอโรม
ฉันอยากให้เธออยู่ตรงนี้นะ ... เจอโรม
รักเอย ... ไม่เคยลับ ตอนที่ 8 ร่าง : appear
ฉันยังคงสื่อสารกับเสียงที่เขาอ้างว่าเขาคือเจอโรม
ตอนนี้ฉันคงต้องทำใจ
เพราะเจอโรมคือเพื่อนคนเดียวที่อยู่บนโลกในตอนนี้
"คุณไม่หิวเหรอ"
"ไม่ครับ ผมหิวไม่เป็น"
"แล้วรักเป็นไหม"
"รักเหรอครับ น่าจะเป็นนะครับ"
"ทำไมถึงตอบอย่างนั้นคะ"
"คือ ผมไม่แน่ใจครับ"
"คุณรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรคะ"
"ผมไม่มีรูปร่างครับ"
"คุณอ้างว่าคุณเป็นผู้ชาย ผู้ชายทุกคน
ต้องมีรูปร่างหน้าตานะคะ"
"แต่ผม ไม่มี ผม ไม่มี"
แล้วจู่ๆ เสียงของเจอโรมก็หายไป
มันไม่มีเสียงนั้นแล้ว
ฉันดูเวลา มันประมาณ 4 ทุ่ม
วันแรก เสียงของเขาหายไปตอน 4 ทุ่ม
ความมืดครอบคลุมบ้านอีกครั้ง
ฉันขึ้นไปนอนบนห้องนอนชั้น 3
มันเงียบมาก เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจฉันเต้น
เสียงลมหายใจของฉันมันดังมาก
เสียงลมหายใจเข้าและออกดังเหมือนเสียงมอเตอร์ไซด์
กำลังเร่งเครื่อง
ตอนนั้นฉันยังคิดว่าเจอโรมมีตัวตนจริงไหม
เขาอยู่ที่ไหน เสียงนั่นคืออะไรกันแน่
ช่วงกลางดึก ที่นี่เงียบมาก
ฉันเพิ่งรู้ความหมายของคำว่า "เงียบสงัด" ก็เดี๋ยวนี้เอง
มันเป็นแบบนี้จริงๆ หรือฉันหลอนไปเอง
คืนนี้ ฉันหลับไม่ลง
น่าจะประมาณตี 1
ฉันได้ยินเสียงว่ามีคนเดินอยู่ชั้นล่าง
มันเป็นเสียงที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
แต่ฉันได้ยินจริงๆ
คนๆนั้น ดูเหมือนกำลังเดินวนอยู่ชั้นล่าง
หรืออาจเป็นเจอโรม วิญญาณของเขา
สักครู่ใหญ่ๆ ดูเหมือนเขากำลังเดินขึ้นมาที่ชั้นสอง
ตอนนั้นฉันตื่นเต้นมาก
ปกติฉันเป็นคนที่กลัวผีมากๆ แต่ถ้าเป็นวิญญาณของเจอโรม
ฉันก็พร้อมนะ เพียงแต่ต้องทำใจนิดหน่อย
ไม่นิดหรอก ทำใจเยอะมากเหมือนกัน
แต่ฉันก็พร้อมนะ
ตอนนี้เสียงเดินขึ้นบันไดเหมือนอยู่ใกล้มาก
เขาน่าจะมาถึงชั้น 3 แล้ว
และน่าจะมายืนหน้าห้องฉันแล้ว
ตอนนั้นหัวใจฉันกำลังจะหยุดเต้น
เขาค่อยๆเดินเข้ามาที่เตียงที่ฉันนอนอยู่
เหมือนเขากำลังนั่งลงข้างๆฉัน
ตอนนั้นฉันกลัวมาก ฉันนอนนิ่ง
ไม่กล้าลืมตา ตอนนั้นมันเหมือนฉันไม่มีลมหายใจ
มันเหมือนมีมือที่อ่อนนุ่มมาลูบหัวฉันเบาๆ
ตอนนั้นฉันน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ฉันไม่ได้กำลังร้องไห้นะ แค่น้ำตามันไหลออกมาเอง
เขายังคงลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา
ฉันรู้สึกอบอุ่นมาก อบอุ่นจริงๆ
พอตื่นเช้า คืนอันแสนสุขจางหายไป
มันเหมือนความฝัน
หรือจริงๆแล้วมันก็คือความฝัน
เป็นฝันชั่วครู่ชั่วยาม พอตื่น ทุกอย่างก็จางหายมลายไปสิ้น
ตอนนั้นฉันทำตัวไม่ถูก
เมื่อวานฉันเจอเสียงที่อ้างว่าคือเจอโรม
เมื่อคืนฉันเจอวิญญาณที่คาดว่าน่าจะเป็นเจอโรม
เจอโรมตายไปแล้วเหรอหรือไม่เคยมีตัวตนบนโลกใบนี้
ถ้าเขาตายจริงๆ ทำไมไม่มีตำรวจหรือญาติมาที่นี่
ทำไมมันเงียบเหมือนเขาไม่มีตัวตน
แต่ฉันคิดถึงความอบอุ่นเมื่อคืนนี้
ถึงแม้เขาจะกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว
เขาก็ทำให้ฉันอบอุ่นมาก
ฉันคิดถึงเธอนะเจอโรม
ฉันอยากให้เธออยู่ตรงนี้นะ ... เจอโรม