เรื่องก็มีอยู่ว่า คุณครูได้จัดงานแข่งคณิตคิดเร็ว ซึ่งกติกา ต้องส่งตัวแทนห้องไปแข่ง 1 ชั้น 1 คน ก็มีผู้แข่ง 6 คน จาก ม.1 ถึง ม.6 ซึ่งเราเก่งคณิตแทบที่ว่ารักในสายเลือดเลย แล้วจู่ๆก็มีเพื่อนมาขอลงแทนเรา ซึ่งคนในห้องก็เห็นด้วยกับคนที่มาแทนที่เรา เราไม่อยากให้เขาแทนทีเพราะเราต้องการเกียรติบัตรกิจกรรมนี้ แล้วเพื่อนที่จะแทรกเรามาก็ไม่เก่งคณิตแต่เขาจะเก่งด้านการเข้าสังคม แต่การเรียนเขาก็ไม่ได้แย่ อารมณ์เด็กเนิร์ดท้ายห้อง ซึ่งเราก็เก่งกว่าเห็นๆ พอเรารู้ว่าจะไม่ได้แข่งก็เกิดอาการน้อยใจขึ้นมา อาการแทบที่ว่า ไม่ได้ไปโรงเรียน 3 วัน จนเพื่อนก็มาล้อว่า ถ้าน้อยใจขนาดนี้ก็ไม่ต้องเรียนหรอก แล้วเรายิ่งออนไหวกับคำรุนแรงได้ง่ายๆ ก็รู้สึกเจ็บเลยเมื่อเพื่อนพูดแบบนี้ จนเราก็กินข้าวแทบไม่ลงเกือบทุกมื้อเลย รู้สึกว่าเหมือนทำให้แม่ผิดหวัง ที่ส่งผมมาเรียนต้องเสียเงินเท่าไหร่ หนักแทบที่ว่า แม่ต้องยอมขายที่นาและทองอีก 2 เส้นสุดท้ายเพื่อจะพยามส่งผมเรียนถึง ปริญญาตรี แต่รู้สึกท้อแท้มากๆ เมื่อเจอเพื่อนแบบนี้