สวัสดีค่ะ มีใครเป็นบ้างมั้ยคะ เวลาที่ตัวเองชอบใครแล้วจะคอยชื่นชมในตัวคนคนนั้นมากๆ จนถูกเข้าใจได้ง่ายว่าเรากำลังตกหลุมรักคนคนนั้น แต่เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่ใช่ว่าอยากจะเป็นแฟนกับเขา ไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับเขา แม้แต่คำว่ารักยังพูดไม่ได้เต็มปาก เพราะถ้ารู้ข้อเสียบางอย่างของคนคนนั้นขึ้นมา หรือถ้าบางทีเขามีนิสัย,การพูดจาที่ขัดใจเราก็จะค่อยๆเลิกชอบคนคนนั้นง่ายๆ
แบบนั้นหลายๆทีเลยมักจะชอบคนอื่นจากการมองเผินๆ
โดยที่ไม่รู้ลึกถึงความเป็นเขาขนาดนั้นค่ะ /แต่ถึงอย่างนั้นก็ชอบมองดูทุกการกระทำของเขา

และถ้าเขามีแฟนเราก็ยินดี ยังคงชื่นชมทั้งแฟนทั้งตัวเขาเหมือนกับว่าตัวเองชอบที่จะเป็นฝ่ายมองดูและเชยชมมากกว่าที่จะเข้าไปเป็นคู่รักกับใครซะเอง..
เพราะส่วนตัว แฟนเอยก็เคยมีค่ะ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกับความสัมพันธ์แบบนี้เลย มันน้อยกว่าการที่เราไปชอบคนที่ไม่รู้จักอีกค่ะ
แบบนี้มีคำไหนใช้อธิบายคนแบบเราได้บ้างคะ555 แล้วมีใครเป็นเหมือนกันมั้ย มาคุยกันค่ะ อยากมีเพื่อนหัวอกเดียวกัน😭