สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ19 ปีกำลังเรียนปี 1 เรามีพี่น้องแท้ๆอยู่ 2 คนอายุต่างกันพอสมควรเราเป็นน้องสุดท้องพี่สองคนเรียนจบและทำงานด้วยกันเขาจึงค่อยข้างจะสนิทกันแต่เราไม่ค่อยสนิทกับเขาเลยทุกครั้งที่อยู่ด้วยรู้สึกแทบจะอึดอัดเลยเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดีจะคุยอะไรด้วยดีโดยเฉพาะกับพี่คนโตแต่เขาดีกับเรามากเขาให้แทบทุกอย่างเราก็พูดได้แต่คำว่าขอบคุณ เพราไม่รู้จะพูดอะไรต่อดีต่อหน้าเราก็ได้แต่ยิ้มให้พูดคุยกันนิดๆหน่อยเราพยายามแล้วค่ะแต่ด้วยว่าเราโดนเปรียบเทียบบลูลี่จากญาติจึงเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวไม่อยากไปไหนเพราะไม่อยากฟังคำพูดที่แย่ๆเราเลยกลายเป็นคนห่างไม่เอาพี่เอาน้องเอาญาติบ้างครั้งก็รู้สึกไม่โอเคกับตัวเอง มีลูกพี่ลูกน้องคนนึงเราค่อยข้างจะสนิทแต่ด้วยความที่เขาเป็นคนสวยก็เลยโดนใครต่อใครชม พูดคุยด้วยต่างจากเราที่มองไปทางไหนญาติผู้ใหญ่ก็บลูลี่เปรียบเทียบต่างๆ พี่คนโตเราก็ค่อยข้างสนิทกับลูกพี่ลูกน้องเราเพราะเขาสนิทอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กแต่เราโดนแม่ส่งให้มาอยู่กับตายายตั้งแต่ 2 ขวบเวลามีงานอะไรพี่เราก็จะให้ลูกพี่ลูกน้องเขาช่วยต่างจากเราที่ไม่รู้อะไรเลย เราอยากช่วยพี่เราทำงานนะคะเพราะเขาเป็นคนส่งเราเรียนแต่เขากลับไม่ให้อะไรเราเลย เวลาเขามีปัญหาญหาเราให้กำลังใจเขาก็ตอบหลับเล็กๆน้อย ส่วนพี่คนกลางเขาเป็นคนพูดแรงชอบดุว่าเราอยู่บ่อยๆเราเลยไม่ค่อยพูดด้วยแต่สนิทมากกว่าพี่คนโตเพราะว่าเราได้อยู่ด้วยกันมากกว่า อยากจะสนิทกับพวกเขาให้มากขึ้นรวมถึงญาติพี่น้องอยากมีความสุขกับเขาบ้างค่ะเราควรเริ่มจากตรงไหนก่อนดี เราพยายามจะยิ้มหัวเราะฟังบทสนทนากับพวกเขาแล้วนะคะแต่เขาก็ยังพูดใส่เราโดยไม่คิดถึงความรู้สึกเราเลยเราก็เลยรู้สึกหัวเราะไม่ไหว เรียกเรายักษ์ บ้าง เปรียบเทียบเรากับคนสูงอายุว่าเราแก่กว่าวัยเพราะเราอ้วนดำใส่ชุดอะไรก็มีแต่ข้อติเตียนไปหมดทำอันนี้ก็ไม่ได้แต่งหน้าก็ไม่สวย เราอยากมีความสุขกับพี่น้องเราบ้างค่ะอยากสนิทกับพวกเขาแต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนอยากยิ้มได้ด้วยความบริสุทธิ์ใจที่ไม่ต้องฝืน