สวัสดีครับ ผมชื่อนนท์ อายุ 30 ปี ส่วนแฟนผมชื่อแอน อายุ 31 ปี เหตุการณ์เมื่อวานนี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เสียใจมากครับ เมื่อวานนี้ผมไปที่วัด หลวงพี่ท่านโทรมาตามให้ผมไปช่วยงานที่วัด เพราะใกล้จะถึงงาน "ปริวาสกรรม" แล้ว หลวงพี่ท่านก็เลยให้ผมไปช่วยสร้างห้องน้ำ ย้ายโรงครัวใหม่ครับ แต่ผมก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ ผมไปช่วยด้วยใจ ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอะไร
🥺และแล้ว..เหตุการณ์ในวันนั้นมันก็เกิดขึ้น🥺 พอตกเย็นของวันนั้น ผมกลับออกมาจากวัด เดินมาถึงบ้าน แฟนผมก็ยังนอนอยู่บ้าน ดู youtube เล่นโทรศัพท์ นิดหน่อย พอหายเหนื่อย เพราะเราก็ทำงานมาทั้งวันล่ะ แล้วผมกับเพื่อน ก็ว่าจะทำกับข้าวกินกัน ผมก็เลยใช้ให้แฟนผมไปซื้อปลากระป๋อง แล้วแฟนผมก็เอาปลากระป๋องมาให้ แล้วก็เดินออกไปที่ร้านค้าอีก ดูท่าทางเหมือนรีบมาก เอาปลากระป๋องมาไว้แล้วก็ไม่พูดจาอะไรเลย ส่วนพวกผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แล้วพวกผมก็หุงข้าว ทำกับข้าวกินกัน แล้วทีนี้ ผมก็ออกไปซื้อน้ำแข็งมาใส่กระติก บังเอิญ....ผมเจอภาพที่ไม่อยากจะเจอเลย🥺 คือแฟนผม นั่งอยู่กับผู้ชายอีกคน นั่งกอดกัน จู๋จี๋กัน นั่งดื่มกัน อยู่หน้าร้านที่ผมกำลังจะไปซื้อน้ำแข็งนั่นล่ะ ผมก็เลยทำเป็นเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่ในวินาทีนั้น สติผมหลุดแล้ว ผมก็เลยรีบเดินไป เพื่อที่จะไปที่บ้าน รีบเก็บของ เก็บเสื้อผ้าของมัน..ทั้งหมด ยัดใส่กระสอบ ไม่ให้เหลือ แล้วเอาไปโยนให้มันที่หน้าร้านค้าร้านนั้น ดูมันทำสีหน้าเหมือนมันไม่มีความรู้สึกอะไรเลย😔 ช่างมันเถอะ ปล่อยไป ใจมันคงด้านชาหมดแล้วล่ะ มันทำบ่อย ทำจนชินล่ะ ไอ่เราก็ให้โอกาสมันมาไม่รู้กี่ครั้งล่ะ มันเหนื่อยล่ะ พอ... เหมือนผมรักมันอยู่ฝ่ายเดียว รักมาก ทำให้ทุกอย่าง ไหนจะซักผ้า ล้างถ้วยล้างจาน ทำกับข้าว วันๆ มันไม่ทำอะไรเลย เอาแต่นอน กิน ใช้ ขนาดกระติกน้ำอยู่ใกล้ๆมือมันแท้ๆ มันยังเรียกให้เรามาตักให้กินเลย ทำให้ขนาดนี้ มันยังว่าผมไม่สนใจมันอีก😮💨 ความดี ความเอาใจใส่ ที่สะสมมา มันไม่มีค่าพอเท่ากับเงินตรา💸ของเขาจริงๆ
ผมก็รู้มาตั้งนานแล้วล่ะ แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ เพราะว่ารักเขา ทำไมผมถึงรู้ เพราะช่วงหลังๆนี้ ตอนกลางคืน ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน หายไปเป็นอาทิตย์ก็มี ใครเขาจะไม่สงสัยล่ะ พอเช้ากลับมาบ้าน ก็มาหาเรื่องผมอีก สักพักนึงก็สงบ ตกเย็นกินข้าว พูดดี อย่างกับเป็นคนละคนเลย แล้วก็นอน....😮💨 วันต่อมา เอาอีกล่ะ เหมือนเดิม หายไปอีกล่ะ 😔เหนื่อย ท้อ ไม่เอาอีกแล้ว วิ่งตามคนที่ไม่รักเราเนี่ย มันเหนื่อยจริงๆ🥺🥺
😞แค่อยากระบายเฉยๆนะ😞
*ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะครับ*
เหตุการณ์จริง พึ่งเกิดเมื่อวานนี้ [09-03-24]😭😭😭
สวัสดีครับ ผมชื่อนนท์ อายุ 30 ปี ส่วนแฟนผมชื่อแอน อายุ 31 ปี เหตุการณ์เมื่อวานนี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เสียใจมากครับ เมื่อวานนี้ผมไปที่วัด หลวงพี่ท่านโทรมาตามให้ผมไปช่วยงานที่วัด เพราะใกล้จะถึงงาน "ปริวาสกรรม" แล้ว หลวงพี่ท่านก็เลยให้ผมไปช่วยสร้างห้องน้ำ ย้ายโรงครัวใหม่ครับ แต่ผมก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ ผมไปช่วยด้วยใจ ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอะไร
🥺และแล้ว..เหตุการณ์ในวันนั้นมันก็เกิดขึ้น🥺 พอตกเย็นของวันนั้น ผมกลับออกมาจากวัด เดินมาถึงบ้าน แฟนผมก็ยังนอนอยู่บ้าน ดู youtube เล่นโทรศัพท์ นิดหน่อย พอหายเหนื่อย เพราะเราก็ทำงานมาทั้งวันล่ะ แล้วผมกับเพื่อน ก็ว่าจะทำกับข้าวกินกัน ผมก็เลยใช้ให้แฟนผมไปซื้อปลากระป๋อง แล้วแฟนผมก็เอาปลากระป๋องมาให้ แล้วก็เดินออกไปที่ร้านค้าอีก ดูท่าทางเหมือนรีบมาก เอาปลากระป๋องมาไว้แล้วก็ไม่พูดจาอะไรเลย ส่วนพวกผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แล้วพวกผมก็หุงข้าว ทำกับข้าวกินกัน แล้วทีนี้ ผมก็ออกไปซื้อน้ำแข็งมาใส่กระติก บังเอิญ....ผมเจอภาพที่ไม่อยากจะเจอเลย🥺 คือแฟนผม นั่งอยู่กับผู้ชายอีกคน นั่งกอดกัน จู๋จี๋กัน นั่งดื่มกัน อยู่หน้าร้านที่ผมกำลังจะไปซื้อน้ำแข็งนั่นล่ะ ผมก็เลยทำเป็นเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่ในวินาทีนั้น สติผมหลุดแล้ว ผมก็เลยรีบเดินไป เพื่อที่จะไปที่บ้าน รีบเก็บของ เก็บเสื้อผ้าของมัน..ทั้งหมด ยัดใส่กระสอบ ไม่ให้เหลือ แล้วเอาไปโยนให้มันที่หน้าร้านค้าร้านนั้น ดูมันทำสีหน้าเหมือนมันไม่มีความรู้สึกอะไรเลย😔 ช่างมันเถอะ ปล่อยไป ใจมันคงด้านชาหมดแล้วล่ะ มันทำบ่อย ทำจนชินล่ะ ไอ่เราก็ให้โอกาสมันมาไม่รู้กี่ครั้งล่ะ มันเหนื่อยล่ะ พอ... เหมือนผมรักมันอยู่ฝ่ายเดียว รักมาก ทำให้ทุกอย่าง ไหนจะซักผ้า ล้างถ้วยล้างจาน ทำกับข้าว วันๆ มันไม่ทำอะไรเลย เอาแต่นอน กิน ใช้ ขนาดกระติกน้ำอยู่ใกล้ๆมือมันแท้ๆ มันยังเรียกให้เรามาตักให้กินเลย ทำให้ขนาดนี้ มันยังว่าผมไม่สนใจมันอีก😮💨 ความดี ความเอาใจใส่ ที่สะสมมา มันไม่มีค่าพอเท่ากับเงินตรา💸ของเขาจริงๆ
ผมก็รู้มาตั้งนานแล้วล่ะ แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ เพราะว่ารักเขา ทำไมผมถึงรู้ เพราะช่วงหลังๆนี้ ตอนกลางคืน ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน หายไปเป็นอาทิตย์ก็มี ใครเขาจะไม่สงสัยล่ะ พอเช้ากลับมาบ้าน ก็มาหาเรื่องผมอีก สักพักนึงก็สงบ ตกเย็นกินข้าว พูดดี อย่างกับเป็นคนละคนเลย แล้วก็นอน....😮💨 วันต่อมา เอาอีกล่ะ เหมือนเดิม หายไปอีกล่ะ 😔เหนื่อย ท้อ ไม่เอาอีกแล้ว วิ่งตามคนที่ไม่รักเราเนี่ย มันเหนื่อยจริงๆ🥺🥺
😞แค่อยากระบายเฉยๆนะ😞
*ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะครับ*