สวัสดีครับทุกท่านวันนี้ผมอยากจะสอบถามว่าจะแก้ปัญหายังไงดีเนื่องจากผมเป็นแค่แฟนและคนนอกจะบอกกับเขายังไงดีให้ออกจากตรงนี้ได้

     เริ่มเรื่องเลยนะครับพอดีแฟนผมเป็นลูกคนโตมีน้องชายอีกคน คือมีพี่น้อง2คน เขาเล่าให้ผมฟังว่า เขาเติมโตมาด้วยความยากลำบากแต่เล็กลำบากขนาดที่ว่าตอนเด็กต้องกินข้าวกับน้ำมันพออยู่ๆมามีน้องชายในตอนนี้น้องชายครอบครัวเริ่มพอมีแล้ว น้องชายก็จะเติมโตมาดีมีกินมีใช้มีเสื้อผ้าดีๆใส่ส่วนแฟนผมเขาต้องใส่เสื้อผ้าแบบรับบริจากเนื่องจากเขาบอกว่าเปลือง โดยต่อมาเริ่มโตเแฟนผมและน้องชายของเขาได้เขาเรียนตอนชีวิตแฟนผมได้รับแต่เสื้อบริจากจากรุ่นพี่และครูในโรงเรียนส่วนน้องชายของเขาได้รับร้องเท้าใหม่เสื้อใหม่ตลอดซึ่งแฟนผมเป็นคนคิดบวกมองว่าทำเพื่อน้องชาย 
    วันนึงเรื่องแรกที่เกิดรอยร้าวน้องชายแฟนผมอายุ15หรือ16นี้ล่ะ เริ่มเป็นโจรขโมยรถได้ถูกตำรวจจับและโดนคดีค้ายาอีกซึ่งตามความจริงแล้วตัวต้องชายไม่ต้องไปทำแบบนั้นเลยเพราะพ่อแม่เขาหาให้ตลอดโดยไม่ต้องทำงาน กับกันแฟนผมต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าน้ำค่าไฟในบ้านซึ้งวันนั้นพ่อแม่เขาขอให้เขาหาเงินมาให้เพื่อประกันตัวน้องชายโดยเขาต้องนำเงินที่จะต้องนำไปต่อมหาลัยไปให้ซึ่งเขาก็ยินดีนะเพื่อช่วยน้องชายแต่ว่าด้วยความไฝว่เรียนของแฟนผมจึงไปยืมเงินเพื่อนมาสมัครเรียนแทนต่อมาพอเขาปี2แฟนผมหาเงินไม่ได้จึงกับไปที่บ้านถามให้น้องชายและแม่ชายซึ่งน้องชายก็บอกไม่ได้ทำงานส่วนพ่อแม่ก็บอกว่าอยากเรียนเองช่วยไม่ได้หาปัญหามาเองก็ต้องจัดการเองกับทั้งเงินที่ยืมเพื่อนมาก้ไม่มีคืนแฟนต้องเสียทั้งเพื่อนและครอบครัวก็ตีตัวออกห่างอันนี้คือขอแรก
   ต่อมาแฟนผมก็เอาตัวรอดใช้หนี้ใช้สิ้นด้วยตัวเองลำพังและเรียนจบ(ในความคิดผมเข้าเก่งมากนะที่ผ่านมาได้)แต่วันรับปริญญาของเธอกับไม่มีพ่อแม่มาเนื่องจากไม่ว่างและไม่สะดวกซึ่งเขาก็ได้แค่ถ่ายกับเพื่อนที่มหาลัยและได้นำรูปที่เธอนั้นภาคภูมิใจไปให้พ่อและแม่แต่สิ่งที่ได้กับโยนทิ้ง(แต่ไม่ได้โยนต่อหน้านะไปเจอว่ามันหล่นอยู่ข้างบ้าน)ซึ้งแฟนผมเธอเสียใจมาก
   เคสต่อมามาช่วงวัยทำงานเธอได้เจอกับผมแล้วเธอไม่เคยบอกปัญญหาผมเลยและผมตอนที่คบกันใหม่ๆผมไม่รู้เรื่องแนวนี้มาก่อนพอผมไปบ้านที่บ้านเขาก็ตอนรับขับสู้ดีนะแต่สิ่งที่แปลกที่ผมสังเกตได้คือจะไม่ค่อยคุยกับแฟนผมจะคุยก็แต่น้องชายแต่เวลาจะใช้เช่นไปยิบของหรือให้ผมเรื่องที่ผมมองว่าผู้ชายควรทำก็ดันใช้แฟนผมทำซะงัน(ลืมบอกแฟนผมเป็นผู้หญิง)ซึ่ง ณ ตอนที่ผมไปนั้นน้องชายมีลูกติดแล้วแต่ที่คนก้ดูเอนจอยและแฮปปี้ส่วนกับแฟนผมก็ตาช่วงตลอด
    พอผมมาเริ่มถามแฟนผมมากขึ้นแฟนผมเล่าว่าแฟนผมไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับครอบครัวต้องมาเช่าบ้านอยู่ด้านนอกที่ห่างกับบ้านประมาณ3-500เมตรเพื่อเวลาพ่อแม่เจ็บป่วยเธอจะได้เขามาดูแลได้เพราะน้องชายไม่ได้ทำงานและกินเหล้าแทบทุกวันจากประเด็นนี้ผมสงสารเธอมาก
    ข้ามมาที่เหตุการปัจจุบัน แฟนผมกลายเป็นโรคซึมเศร้าระยะแรก งานปัจุบันมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานและหัวน่าเนื่องจากเข้ากับสังคมที่ทำงานไม่ได้ต้องเปลี่ยนงานบ่อย(ไม่ใช่ว่าเดียวเปลี่ยนเดียวเปลี่ยนนะที่นึงก็1-2ปีต่อที่)ดื่มสุราอะไรไม่ค่อยได้ถ้าดื่มจะเป็นอีกคนนึงที่เหมือนเขากดพฤติกรรมเอาไว้และอยู่คนเดียวก็ไม่ได้จะร้องไห้เอง ผมเหมือนเป็นที่พึงเดียวของเขา
    ทางผมได้ช่วยดูแลกันมารักษากันมาก็เริ่มดีขึ้นแต่มันจะเป็นๆหายๆถ้าเขาอยู่กับผมหรืออยู่ห้องเขาอาการก็จะดีเหมือนคนปกติ แต่ถ้าเขาไปบ้านเขาหรือไปหาหลานเล่นกับหลานอาการเขาจะแย่ลงทุกครั้งที่กลับ(ผมไม่รู้จะบรรยายให้คุณฟังยังไงประมาณว่าพอไปก็มีเรื่องราวทะเลาะกับครอบครัวของเธอกับมา10เรื่องเสมอ)
    และเหตุที่ร้ายแรงที่สุดนะคือแฟนผมไปที่บ้านเพื่อไปเล่นกับหลานและได้คุยเรื่องปัญหาของบ้านเรื่องค่าใช่จ่ายและการที่พ่อไปทะเลาะกับเพื่อนงานเพื่อนบ้านมาเล่าให้ฟัง เทอโดนด่า ว่า ส และแม่เธอก็บอกว่าไม่ใช่เรื่องของ ม อย่ามายุ่งนี้ครอบครัว ก ซึ่งแฟนผมถามด้วยความฉงนว่าแล้วนี้ไม่ได้เป็นลูกหรือทางนั้นได้ไล่ออกจากบ้านและไม่ต้องมายุ่งอีกซึ่งแฟนผมเสียใจและร้องไห้ตลอดเวลา 

    ผมอยากถามเพื่อนๆว่าผมในฐานะคนนอกผมชวนทำไงดีแนะนำหรือผมจะช่วยเธออย่างไรดี
-แฟนผมโทษตัวเองตลอดนะครับว่าเขาไม่ดีตรงไหน
-คนเราต้องการความรักจากพ่อจากแม่ผิดหรือ
-ถ้าเราไม่กลับไปเหยียบบ้านจะดีไหม