ตัวผมนั้นถ้าใครที่อ่านกท.เก่าๆก็คงจะรู้ดีว่าครั้งนึงผมเคยศึกษาศาสนาพุทธอย่างจริงจังมาก่อน ณ ตอนนั้นยอมรับเลยว่าเหมือนบ้าคลั่งกับศาสนาเกินไปนั่งภาวนาเป็นชม.ไม่ทำอย่างอื่นเลย แล้วที่นี้ใครหลายคนอาจสงสัยว่าแล้วตอนนี้เป็นไงคำตอบคือเหมือนเดิมครับ เหมือนเดิมที่หมายถึงก่อนจะศึกษาพุทธศาสนาอย่างจริงจังใช้ชีวิตแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเหมือนเดิมส่วนเหตุคือปกติทั่วไปผมจะมีเวลาว่างมากๆในช่วงนั้นแต่ทางบ้านต้องการเปิดธุระกิจใหม่จึงได้เรียกผมไปช่วยงานซึ่งบอกเลยครับว่าเหนื่อยมาก มันคาบเกี่ยวกันช่วงปิดเทอมกับเปิดภาคเรียน ซึ่งช่วงปิดเทอมก็ปกติครับนั่งสมาธิเหมือนเดิมทุกวันแต่พอเปิดเทอมเรียนเสร็จทำงานต่อ ผมเคยลองนั่งช่วงนั้นแล้วผมแถบจะสติหลุดไปเลยครับซึ่งผมไม่อยากให้ร่างกายของผมอ่อนแอลงไปเพราะอาจเกิดโรคตามมาได้จึงเลือกไม่นั่งสมาธิและเป็นเดินจงกลมแทนกับถือศีล แต่ที่นี้จุดที่ทำให้มันหายไปจากชีวิตอีกครั้งคือเปิดเทอมนี้แหละครับเพื่อนพ้องสังคมผมยังอ่อนประสบการณ์จึงโดนชักจูงให้กลับไปจุดเดิมอีกครั้งตอนนี้ปิดเทอมตระหนักได้แล้วจึงอยากมาแชร์เรื่องราวเหล่านี้ให้ฟัง

ส่วนประเด็นตั้งคำถามก็มีครับ คือผมเลยกลับมากลัวตายอีกครั่งแต่ก็หายลงไปเยอะแล้วครับเพราะพึงทำภาวนาเมื่อกี้
ผมควรจะกลับไปรื้อฟื้นยังไงดีครับหรือรีเซ็ตใหม่หมดเริ่มนับใหม่ตั้งแต่ 0

ขอคำตอบดีๆนะครับไม่เอาปริศนาให้มาแก้เองผมไม่ว่างถึงขั้นมานั่งแก้ไขขนาดนั้นเหรอนะครับขอความร่วมมือผู้ตอบด้วยครับ