ผมกับเพื่อนคนนี้คบกันมาตั้งแต่อนุบาล ไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็อยู่ในชีวิตกันมาตลอด จนตอนขึ้นม.4 ก็มีโอกาสเจอกับเพื่อนใหม่ๆ แล้วผมก็ไปเจอคนที่ผมชอบตอนนั้น (ผช.หมดเลยครับในเรื่องนี้)ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้หรอกครับว่าไปแอบชอบคนเดียวกับเพื่อน พึ่งมารู้ช่วงม.4เทอมสอง ผมพึ่งมารู้ด้วยว่าเพื่อนน่าจะแอบชอบเค้าก่อน เพราะเพื่อนเล่าว่าแอบชอบเค้าวันที่ข้าห้องเรียนแล้วเจอกันครั้งแรก ส่วนผมรู้สึกแอบชอบเค้าหลังจากนั้นมาสักพักเพราะเดินไปเจอว่าตอนคาบว่างเค้าเอากระเป๋าผมไปหนุนนอน ปกติตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบผมก็ไม่ได้แสดงอาการหรือไปบอกให้ใครรู้ แต่เพื่อนผมเค้าแสดงออกค่อนข้างชัดเจน พอผมรู้ว่าเพื่อนผมชอบผมก็พยายามตัดใจและออกไปทางสนับสนุนเพื่อน แต่เอาจริงก็ตัดใจไม่ขาด ยิ่งเหมือนจะรู้สึกชอบมากขึ้นไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังปิดมาตลอดเพราะตอนนั้นรู้สึกว่าเพื่อนสำคัญกว่า ไม่แน่ใจว่าเพื่อนเคยสารภาพไปรึยัง แต่มีครั้งนึงที่ผมเคยแซวคนที่ชอบกับเพื่อนผม ตอนนั้นเค้าเดินมาหน้ายิ้มๆ พอผมพูดเค้าก็อารมณ์ไม่ดีใส่ผมไปเลย ผมเลยคิดว่าเค้าน่าจะไม่ได้ชอบเพื่อนผม แต่ผมก็ยังเห็นเพื่อนผมพยายามเอาตัวเข้าไปใกล้กับเค้าตลอด เหมือนยังคงมีความพยายาม ส่วนผมก็พยายามไม่แสดงออกว่าชอบอะไรมาก พยายามทำตัวหยิ่งๆกับเค้า แต่มันก็ตัดใจไม่ขาดสักที เพราะเค้าเป็นคนเดียวในห้องเลยที่ทำดีพูดดีกับผมที่สุดในห้อง ด้วยความที่ในห้องคนไม่ได้เยอะมาก เลยค่อนข้างสนิททุกคน คนอื่นๆที่พึ่งรู้จักกันตอนม.4ก็ค่อยๆสนิทขึ้น เวลาพูดคุยกันเลยไม่สุภาพอะไรมาก แต่คนๆนี้ค่อนข้างใจดีกับผม หรือผมแอบชอบเค้ามากจนคิดไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ เหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้ไปจนผมจบม.6 ผมก็เคยพยายามไปคุยกับคนอื่นๆดู2-3ครั้ง แต่ผมก็คุยกับใครได้ไม่เกิน3-4เดือนเลย รู้สึกเหมือนยังชอบคนนั้นอยู่ แต่เพื่อนผมเค้าก็แสดงออกชัดเจนตลอดว่าชอบคนนั้นคนนี้เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผมเคยสารภาพรักกับคนนั้นๆไปด้วยนะ เผื่อจะไปให้มันจบๆไปเผื่อเค้าไม่ชอบ แต่ผมก็ยังกลัวเคยใช้คำประมาณว่าเคยชอบไม่ได้ยังชอบอยู่ เค้าก็ตอบมาว่ามันก็นานแล้วนะแต่ก็ขอบคุณนะ ผมจำประโยคเต็มๆไม่ได้ หลังจากนั้นก็ไม่ได้อะไรต่อ จนมาวันนี้ผมโทรคุยกลุ่มกับเพื่อน แล้วเพื่อนคนนั้นพูดถึงเรื่องที่แอบชอบคนนั้น คือเพื่อนในกลุ่มก็เอนจอยเรื่องนี้ปกติเพราะทุกคนรู้เห็นมาตลอดเพราะเพื่อนคนนั้นแสดงออกชัดเจนมาก แถมคนที่ไปรู้ว่าเพื่อนคนนั้นแอบชอบคนนั้นก็คือผมกับเพื่อนอีกคนด้วย เป็นสองคนแรกที่รู้เลยด้วยซ้ำ ส่วนของผมผมบอกให้แค่เพื่อนคนนึงฟังเป็นเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันแต่ผมก็บอกไปว่าไม่อยากให้ใครรู้เค้าก็เลยเนียนๆคุยไป หรือ ลืมที่ผมเคยเล่าไปแล้วก็ไม่รู้ ก็นั่นแหล่ะครับเพื่อนผมเอาเรื่องที่เค้าแอบชอบคนนั้นมาเล่า ผมก็ยังตัดใจไม่ขาดจะให้ไปเริ่มรักใครแทนตอนนี้ขออยู่เป็นโสดดีกว่า แต่พอความจริงที่ว่าเพื่อนเคยแอบชอบคนๆนั้นเหมือนกันมาตอกย้ำ แถมผมก็ตัดใจไม่ได้ ผมก็รู้สึกผิดแปลกๆ มันเหมือนแอบทำผิดต่อเพื่อน ถึงความจริงมันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเพราะผมก็ไม่ได้ไปพยายามแย่งเพื่อนแถมแอบฝืนสนับสนุนไปด้วยซ้ำ แต่ผมในใจมันยังรู้สึก มันยังรู้ว่าเรื่องนี้มันมีอะไร มันก็รู้สึกอึดอัดในใจจนพล่ามมาจนยาวขนาดนี้เลย อยากรู้ว่ามีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้รึเปล่าแล้วจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงครับ ทำยังไงถึงเลิกรู้สึกแบบนี้หรือจัดการให้อยู่กับความรู้สึกนี้ต่อไปยังไง ช่วยแนะนำหน่อยครับ พิมพ์ไม่เข้าใจยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะครับ