สวัสดีค่ะเพื่อนๆ มีเรื่องอยากแชร์ให้ฟังและอยากได้คำแนะนำด้วยค่ะ เข้าเรื่องเลยละกัน
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะทุกคนฉันได้รับผลของการกระทำของตัวเองแล้ว กาลครั้งหนึ่งฉันเป็นคนที่คิดว่าตัวเองเจ๋งที่สุด เพราะตัวเองเป็นผู้นำด้วยแหละสมัยเรียนกล้าเข้าหาผู้ใหญ่ เป็นเสาหลักให้กลุ่ม กล้าคิด กล้าทำ กล้าไปสะทุกอย่าง เพื่อนคือแบบไม่กล้าขัดเราเลยค่ะ เราเลยคิดว่าเราเจ๋งสุด จิตใจเราตอนนั้นชอบแข่งกับคนอื่นและแอบสบประมาทคนอื่นในใจ เอาจริงๆไหมคะ อันที่จริงมีคนเก่งกว่าฉันอีกตั้งเยอะแต่เขาเลือกที่จะถ่อมตน

อยู่มาวันหนึ่งจิตใจของฉันเริ่มมีกิเลสมากขึ้น ฉันเริ่มสบประมาททุกคนที่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว เวลาเห็นพวกเขาทำไม่สำเร็จมันเป็นอะไรที่มีความสุข
ซึ่งฉันเองก็กำลังเรียนอยู่ด้วยซ้ำตอนนั้น แทบเทียบเขาไม่ได้เลย แต่ดันไปคิดไม่ดีกับเขาพวกคุณคิดดูว่ามันแย่ขนาดไหน และแล้วบุญของฉันก็ได้หมดลงไป เพราะเริ่มก้าวอยู่การสอบบรรจุเป็นข้าราชการ แต่ฉันก็ยังไม่สำนึกจ้าทุกคน ฉันคิดว่า ฉันสอบรอบเดียวได้แน่นอน และฉันก็จะได้ก่อนเพื่อนๆที่เคยคบกันสมัยเรียน มั่นใจมากกกกก และแล้วฉันก็สอบไม่ติดสักรอบ จนอยู่มาวันหนึ่งฉันก็เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเพื่อนๆที่ฉันได้เคยสบประมาทในใจ ทุกคนเชื่อไหมว่าเพื่อนของฉันได้บรรจุหมดแล้ว และสอบรอบเดียวติด!!! ไงละทีนี้  ว้าวุ่นละ ก็เลยกลับมาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นคิดไปวนมาวิเคราะห์เข้าลึกๆ จนพบความจริง นี่แหละคือบทเรียนครั้งยิ่งใหญ่ มโนกรรมนั่นเอง ซึ่งได้รับผลการกระทำแล้ว พอมาคิดได้โคตรเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป เสียใจที่ไม่มีสติ เสียใจที่ปล่อยจิตตัวเองให้ชั่วมานาน แต่ก็ขอบคุณเหตุการณ์ในครั้งนี้ที่ทำให้เห็นกรรมของตัวเอง จนตอนนี้เราไม่กล้าสบประมาทใครเลย ใครสำเร็จเราก็ยินดีด้วย เราพยามควบคุมสติตลอดไม่ให้มันกลับไปเป็นแบบนั้นอีกค่ะ แต่เราอยากขอขมาคนที่เราเคยสบประมาทเราควรทำยังไงดีค่ะ คือตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้วต่างคนต่างมีชีวิตใหม่แล้ว เราควรทำไงดี