พรบ.ควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียง 2493
กำหนดไว้ว่า โทษสูงสุดของการใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาติ คือโทษปรับ 500 บาท
แต่ 24 สิงหาคม 2566 ศาลพิพากษาจำคุก “เก็ท” โสภณ สุรฤทธิ์ธำรง 6 เดือน
ฐานความผิดใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต อันเป็นการลงโทษเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด
และ 26 ธันวาคม 2566 ศาลพิพากษาปรับ “เก็ท” โสภณ สุรฤทธิ์ธำรง ในอีกคดี
ฐานความผิดใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต 200 บาท ตามตัวบทกฎหมาย
อย่างนี้ จะให้คนโดนลงโทษพึ่งพาเสาะหาความยุติธรรมจากที่ไหน ???
.
กฎหมายนั้น มีแค่ว่า ในบางคดี ศาลจะใช้ดุลพินิจลงโทษจำเลยน้อยกว่าที่กฎหมายบัญญัติไว้ก็ได้
และไม่มี ที่กฎหมายให้อำนาจศาลลงโทษจำเลยได้เกินกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้
แต่ที่นี่ ประเทศไทย ได้เกิดขึ้นแล้ว
จะให้เด็กเขายอมรับได้อย่างไรล่ะครับ ในเมื่อกฎหมายไม่เป็นกฎหมาย
พรบ.ควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียง 2493
กำหนดไว้ว่า โทษสูงสุดของการใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาติ คือโทษปรับ 500 บาท
แต่ 24 สิงหาคม 2566 ศาลพิพากษาจำคุก “เก็ท” โสภณ สุรฤทธิ์ธำรง 6 เดือน
ฐานความผิดใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต อันเป็นการลงโทษเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด
และ 26 ธันวาคม 2566 ศาลพิพากษาปรับ “เก็ท” โสภณ สุรฤทธิ์ธำรง ในอีกคดี
ฐานความผิดใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต 200 บาท ตามตัวบทกฎหมาย
อย่างนี้ จะให้คนโดนลงโทษพึ่งพาเสาะหาความยุติธรรมจากที่ไหน ???