เวลาที่ไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ 
จะมีพ่อค้า แม่ค้า ชอบมาดักขายของ
ตั้งแต่ยังไม่ลงจากรถ คือขับตามมา

พอรู้ว่าเราจะจอด ก็เดินมาหาและ
พอเราลงจากรถ ก็จะเสนอขายของ

ไปเที่ยว วัดที่นครพนม ตั้งแต่ลงจากรถ
ยันประตูทางเข้า มีคนมาเสนอถ่ายรูป
ตั้งแต่หลักร้อย ไปถึงหลักสิบ พอคนที่1ไป
คนที่2ก็มาติดๆกันเลย กว่าจะเดินไปถึงประตู
มีคนมาคุยด้วย ไม่ต่ำกว่า 10คนได้

วัดในเชียงใหม่ มีเด็กๆ มาเสนอขายดอกไม้
เสนอถ่ายรูป ขายหวย จนหมดอารมณ์เที่ยว

ร้านอาหาร แถววิเชียรบุรี เพชรบูรณ์ 
มีพ่อค้า แม่ค้า ขายมะขามหวาน ข้าวหลาม
เราไม่ซื้อเดินเข้าไปทานข้าว ก็ยังเดินตามมา

เสนอขายของถึงโต๊ะ ไม่ใช่คนเดียว พลัด
กันเดินมาขาย ไปอุบล อุดร ก็เหมือนกัน
ทานข้าวอยู่ ก็มีคนมาขายหวย ปกติจะเจอ
ครั้งละ1เจ้า แต่พอทานข้าวใกล้ๆสถานที่ท่องเที่ยว
มาไม่ต่ำกว่า 10คนเช่นกัน อุดหนุน 1คน 1ใบ
ก็ร้อยเดียว พอมา10คน รู้สึกจะแพงกว่าค่าข้าวและ

ไม่นับสถานที่ดังๆ อย่างภูเก็ต สมุย พัทยา

เข้าใจพ่อค้าแม่ค้า ต้องทำงาน รู้ว่าลูกค้า
ที่มาเที่ยวคือ เป็นคนมีกำลังจับจ่าย แต่ราคาที่คุณขาย
ก็แพงซะเหลือเกิน +กำไร10 20บาท ซื้อที่ตลาดถูกกว่า 

บางคนซื้อเพราะสงสาร อยากกินจริง ตัดความรำคาญ
พอมาตื้อกันเยอะๆ ต้องคอยปฎิเสธ 1คนยังพอว่า นี่มากันเป็นสอบ
จากที่สนุกๆ ก็หมดสนุก พอพ้นคนแรก คนที่สองก็ถามมา
ตามสถานที่เขาก็จัดโซนขายของ ก็ไม่ไปขายของในโซนที่เขาจัดให้

มีใครเจอเหตุการณ์ ที่ไปเที่ยวแล้วเจอพ่อค้าแม่ค้า
ตื้อขายของหนักๆ มาแชร์กันได้ แล้วมีวิธีการรับมือยังไง?
ขนาดเมินไม่สนใจ ก็ยังจะตื้อขายอยู่นั่นแหละ ก็อยากช่วยนะ
แต่แบบซื้อมาก็ทิ้ง ก็เลยไม่อยากซื้อ จากที่สนใจก็ไม่อยากได้