Obsessive – Compulsive Personality Disorder (OCPD) สภาวะบุคลิกภาพผิดปกติประเภทย้ำคิดย้ำทำ
สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ส่วนตัวของเรากับโรค OCPD ค่ะ
เราเกิดมาในครอบครัวที่เพรียบพร้อม พ่อแม่ดี ชาติตระกูลดี นามสกุลดี บ้านมีฐานะ ตัวเราเองก็ดีพร้อมทั้งหน้าตากริยามารยาทและจุดกำเนิดของโรคนี้คือเรา “เรียนหนังสือเก่งมาก”
เราตั้งแต่เด็กจะเรียนดี ความประพฤติยอดเยี่ยม ตั้งแต่เด็กจนโตจนเป็นที่ชื่มชมของพ่อแม่ญาติพี่น้องอยู่เสมอ
ตอนแรกเราก็ไม่รู้เหรอกว่าเราเป็นโรคอะไร รู้แต่ว่าเรามีพฤติกรรมดังนี้ แค่ตัวอย่าง
1. เป็นคนเจ้าระเบียบมาก เช่น หนังสือต้องวางให้ตรงช่องตรงจุด ต้องเรียงอย่างสวยงามไม่ให้แตกแถว หนังสือถ้าเป็นชุดต้องมีครบชุดทุกเล่มไม่งั้นไม่เอาเลยแม้จะเป็นหนังสือที่ชอบก็ตาม ต้องตามหาให้ครบถ้าไม่ครบไม่เอามาวางในชั้นหนังสือ
2. รายงานส่งอาจารย์ในเล่มทุกอย่างต้องสะอาดเป็นระเบียบ อ่านง่าย ไม่มีจุดลบใดๆ ต้องอ่านทวนซ้ำมากกว่า 3 รอบ
3. อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบอย่างเอาเป็นเอาตาย ข้าวปลาไม่แตะห้องน้ำไม่เข้าไม่ยอมนอนจนกว่าจะอ่านเข้าใจในบทนั้นๆ
4. ทุกอย่างที่เราทำต้องออกมาดีที่สุด
เราจึงสอบได้ที่ 1-2 อยู่เสมอได้รางวัลเรื่องการเรียนและความประพฤติมากมายเต็มไปหมด
เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศก็คณะที่เข้ายากมาก มหาวิทยาลัยระดับต้นๆของโลกด้วย จบออกมาด้วย a First Class Honours Degree
แต่ใครจะรู้เบื้องหลังเราเป็นโรคนี้ อาการนอนไม่หลับ เครียด กินข้าวไม่ลง ไม่มีความสุข มีให้เห็นอยู่เสมอ
เรา workaholic และขยันมาก ความอดทนสูง จนมันทำให้ร่างกายเราอ่อนล้า ประมาณว่า ร่างกายไม่ไหวแต่ใจเราไหวและเราเองฝืนทำให้ร่างกายเราไหว
แต่ยังดีที่เราไม่เคยทำร้ายตัวเองนะ และเป็นคนที่ค่อนข้างจะ Friendly กับคนอื่น สนุกสนานได้ เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ค่อยมีปัญหากับใคร แต่เวลาเก็บตัวก็เก็บเงียบไม่พูด มีโลกของตัวเอง สามารถอยู่คนเดียวได้สบาย ไม่ออกบ้านไปไหนเลยก็ยิ่งชอบ
ตอนเราเป็นเด็กอาการของโรคนี้ก็ไม่ได้กระทบเรามากจนเราโตเป็นผู้ใหญ่มันถึงเริ่มจะทำให้เราสังเกตตัวเราเองและได้พาตัวเราเองไปพบจิตแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรง ไปมาได้ 2 ปีแล้ว ได้ยามาทานและกำลังรักษาจิตใจตัวเองอย่างต่อเนื่องและยิ่งจริงจังมากก็ช่วงนี้เพราะเพิ่งเรียนจบ อยากจะหายขาดสักที
ไม่อยากจะมีตารางชีวิต มีกฎเกณฑ์กฎระเบียบข้อบังคับที่สร้างขึ้นโดยเราให้กับตัวเราเองอีกแล้ว อยากจะปล่อยง่ายๆสบายๆบ้าง
ไม่อยากจะต้องให้บ้านสะอาดเกินไป ไม่อยากจะเรียงเสื้อผ้าแยกเป็นสีๆ ของใช้ต้องวางที่เดิมตลอดเวลา เป็นต้น มันไม่สนุกเลย มันเหนื่อย และทุกข์ใจเวลามานั่งคิด นี้เราเป็นขนาดนี้เลยเหรอ?!!
ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะนะ เราจะพยายามหาย พยายามเป็นคนที่ดีขึ้นในแบบของเราค่ะ
Obsessive – Compulsive Personality Disorder (OCPD) สภาวะบุคลิกภาพผิดปกติประเภทย้ำคิดย้ำทำ
สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ส่วนตัวของเรากับโรค OCPD ค่ะ
เราเกิดมาในครอบครัวที่เพรียบพร้อม พ่อแม่ดี ชาติตระกูลดี นามสกุลดี บ้านมีฐานะ ตัวเราเองก็ดีพร้อมทั้งหน้าตากริยามารยาทและจุดกำเนิดของโรคนี้คือเรา “เรียนหนังสือเก่งมาก”
เราตั้งแต่เด็กจะเรียนดี ความประพฤติยอดเยี่ยม ตั้งแต่เด็กจนโตจนเป็นที่ชื่มชมของพ่อแม่ญาติพี่น้องอยู่เสมอ
ตอนแรกเราก็ไม่รู้เหรอกว่าเราเป็นโรคอะไร รู้แต่ว่าเรามีพฤติกรรมดังนี้ แค่ตัวอย่าง
1. เป็นคนเจ้าระเบียบมาก เช่น หนังสือต้องวางให้ตรงช่องตรงจุด ต้องเรียงอย่างสวยงามไม่ให้แตกแถว หนังสือถ้าเป็นชุดต้องมีครบชุดทุกเล่มไม่งั้นไม่เอาเลยแม้จะเป็นหนังสือที่ชอบก็ตาม ต้องตามหาให้ครบถ้าไม่ครบไม่เอามาวางในชั้นหนังสือ
2. รายงานส่งอาจารย์ในเล่มทุกอย่างต้องสะอาดเป็นระเบียบ อ่านง่าย ไม่มีจุดลบใดๆ ต้องอ่านทวนซ้ำมากกว่า 3 รอบ
3. อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบอย่างเอาเป็นเอาตาย ข้าวปลาไม่แตะห้องน้ำไม่เข้าไม่ยอมนอนจนกว่าจะอ่านเข้าใจในบทนั้นๆ
4. ทุกอย่างที่เราทำต้องออกมาดีที่สุด
เราจึงสอบได้ที่ 1-2 อยู่เสมอได้รางวัลเรื่องการเรียนและความประพฤติมากมายเต็มไปหมด
เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศก็คณะที่เข้ายากมาก มหาวิทยาลัยระดับต้นๆของโลกด้วย จบออกมาด้วย a First Class Honours Degree
แต่ใครจะรู้เบื้องหลังเราเป็นโรคนี้ อาการนอนไม่หลับ เครียด กินข้าวไม่ลง ไม่มีความสุข มีให้เห็นอยู่เสมอ
เรา workaholic และขยันมาก ความอดทนสูง จนมันทำให้ร่างกายเราอ่อนล้า ประมาณว่า ร่างกายไม่ไหวแต่ใจเราไหวและเราเองฝืนทำให้ร่างกายเราไหว
แต่ยังดีที่เราไม่เคยทำร้ายตัวเองนะ และเป็นคนที่ค่อนข้างจะ Friendly กับคนอื่น สนุกสนานได้ เข้ากับคนได้ง่าย ไม่ค่อยมีปัญหากับใคร แต่เวลาเก็บตัวก็เก็บเงียบไม่พูด มีโลกของตัวเอง สามารถอยู่คนเดียวได้สบาย ไม่ออกบ้านไปไหนเลยก็ยิ่งชอบ
ตอนเราเป็นเด็กอาการของโรคนี้ก็ไม่ได้กระทบเรามากจนเราโตเป็นผู้ใหญ่มันถึงเริ่มจะทำให้เราสังเกตตัวเราเองและได้พาตัวเราเองไปพบจิตแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรง ไปมาได้ 2 ปีแล้ว ได้ยามาทานและกำลังรักษาจิตใจตัวเองอย่างต่อเนื่องและยิ่งจริงจังมากก็ช่วงนี้เพราะเพิ่งเรียนจบ อยากจะหายขาดสักที
ไม่อยากจะมีตารางชีวิต มีกฎเกณฑ์กฎระเบียบข้อบังคับที่สร้างขึ้นโดยเราให้กับตัวเราเองอีกแล้ว อยากจะปล่อยง่ายๆสบายๆบ้าง
ไม่อยากจะต้องให้บ้านสะอาดเกินไป ไม่อยากจะเรียงเสื้อผ้าแยกเป็นสีๆ ของใช้ต้องวางที่เดิมตลอดเวลา เป็นต้น มันไม่สนุกเลย มันเหนื่อย และทุกข์ใจเวลามานั่งคิด นี้เราเป็นขนาดนี้เลยเหรอ?!!
ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะนะ เราจะพยายามหาย พยายามเป็นคนที่ดีขึ้นในแบบของเราค่ะ