ตามคำถามเลยเลยว่าเราควรเอาไงต่อกับชีวิตในครั้งนี้ดีหรอ รักกมากเหมือนขาดไม่ได้ เคยลองตัดใจมาแล้วหลายครั้งแต่ก็มูฟออนแบบวงกลม เหนื่อยมากๆร้องไห้ในทุกวัน เราก็รู้ว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว แต่ยังทำใจไม่ได้ ตอนนี้เลยทำตัวไร้ค่า เค้าไม่อยากได้เค้าไม่อยากให้ไปหาแต่เราก็ไป มันก็มีหลายบทความหรือหลายคนบอกว่าแค่รักตัวเองให้มากพอเราก็จะออกจากความสัมพันธ์นี้ได้ เราทำแล้วพยายามหันกลับมารักตัวเองโฟกัสตัวเองแต่พอเหมือนจะทำใจได้เค้าก็กลับมาทำดีใส่ เล่าคร่าวๆก็คือเป็นรักทางไกลห่างกันมากๆ ถ้าเจอกันคือเราต้องนั่งเครื่องบ้างรถบ้างเพื่อไปหาเค้าแรกๆเราไม่ได้คิดอะไรเลย  พอเวลามันผ่านไปอะไรๆก็เปลี่ยนไปจากนิสัยเดิมที่ทำตอนนี้กลับถูกมองว่าขี้งอนเกินไป เคยเลิกไปหลายครั้งแต่เราขอโอกาสเค้าทุกรอบเราขอแก้ตัวเราว่าเราก็พยายามมากๆแล้วแต่มันคงไม่พอสำหรับเค้า มีเรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่อง เราถามว่าเราไม่มีค่าพอให้เธอง้อเลยหรอเค้าก็บอกว่าไม่นะมีค่าแต่เค้าไม่เข้าใจเหตุผลที่เราแบบนั้นแบบนี้ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยมีคำถามอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ความสัมพันธ์ครั้งนี้มันมีแค่เหตุผลหรอ ความรู้สึกของตัวเรามันไม่ได้สำคัญกับเค้าเลยหรอ แต่เราก็รู้ว่าคำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว แต่ก็ยังออกมาไม่ได้อยู่ดี เหมือนเราใช้เวลาอยู่กับเค้ามากเค้าเข้ามาเหมือนเป็นโลกทั้งใบของเรา ความสุขความหวังทุกอย่างผูกที่เค้าหมด ชีวิตเลยเหมือนไม่เหลืออะไรเลย อยู่ด้วยตัวเองไม่ได้ เอาจริงๆมันคงอยู่ได้มั้ง แต่อยากได้เวบาฮีลใจตัวเองแบบมากๆเราแค่อยากมาถามว่าในความสัมพันี้เรรทอกซิกรึป่าว หรือเป็นโรคซึมเศร้า หรืออะไรยังไง ไม่อยากปรึกษาคนใกล้ชิดเลย ยิ่งครอบครัวไปปรึกษาก็รู้สึกไม่ดีเลยพ่อแม่พี่ๆเราเลี้ยงเรามาดีขนสดนี้ทำไมไม่รักตัวเองบ้าง เอาแต่รักคนที่เค้าไม่รักเราทำไมกัน ยางทีก็รู้ว่าควรทำไงกับตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ยังไงดี ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหน ถ้าจะแสดงความคิดเห็นก็อย่าด่าเยอะเลยนะคะ แค่นี้ก็รับไม่ไหวแล้ว