เเม่เราเป็นคนอารมณ์ขึ้นๆลงๆค่ะ จะชอบโมโหเวลาที่ทำงานบ้านไม่เสร็จ ทำไม่ได้ดั่งใจ ส่วนตัวยอบรับเลยค่ะว่าบางทีก็ขี้เกียจ เเต่การที่ต้องไปเรียน5วันต่อสัปดาร์ การบ้านทุกวิชา เสาร์อาทิตย์ต้องมาซักผ้าที่ทั้งบ้านใส่มาทั้งอาทิตย์เเล้วต้องทำคนเดียว(บ้านอยู่กับสามคน)เเล้วไหนจะจานอีกที่ทั้งอาทิตย์ไม่มีใครล้างของตัวเองหลังกินเสร็จเลย สุดท้ายก็เป็นหน้าที่เรา วันเสาร์ก้เสียเวลาไปกับการซักผ้าเเล้วค่ะ เพราะทำไหลน้อยมาก(ที่ล้างถ้วยกับซักผ้าใช้น้ำอันเดียวกัน) ไม่มีเวลาได้พักเลย พออาทิตย์ก็อยากนอนบ้างเเต่โดนด่าตลอด ถ้าอาทิตย์ไหนยังมีจานกองๆจะโดนด่าหนักเลยค่ะ  ดูดิใครเขาอยากจะมอง ออกมาเดี๋ยวนี้ กูบอกกี่รอบเเล้วบลาๆๆ ให้เหตุผลไปว่าน้ำมันไหลช้า  ก็ยังโดนว่าว่าเถียง  เรื่องเรียนเราก็ดีตลอดนะคะอาจจะไม่มาก เราได้เกรดไม่เคยต่ำกว่า3เลย (อยู่ห้องวิทคณิตค่ะ) ไม่เคยได้คำชม ถ่ายรูปอวดชาวบ้านลงเฟสเเต่ไม่เคยชมลูกต่อหน้า ถึงจะถ่ายลงเฟสเเต่ยังไงคำชมจากเเม่ก็เป็นกำลังใจที่ดีที่สุด เเม่บอกว่าไม่คาดหวังเเต่ด่าเราตลอดถ้าเราเล่นโทรศัพท์ในวันใกล้จะสอบ  กลับมาจะด่าว่าไม่เห็นอ่านหนังสือ ถึงเห็นเราอ่าน หนังสทอตั้งเป็นกองก็จะมุ่งด่าอย่างเดียว บอกว่าตอนเเม่เรียนก็เหมือนตอนเราเรียน การเเข่งขันจะเยอะขึ้น(ชั่งเเม่ง) หลักสูตรเยอะขึ้น(ชั่งเเม่ง) ชีวิตนี้เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง ตอนเด็กๆช่วงม.1 โดนไล่ไปตายบ่อยครั้ง เเต่เราพยายามไม่คิดมากเพราะคิดว่างานเเม่เยอะ เเม่อาจเหนื่อยจากการทำงาน เเต่อยากรู้มากว่าตอนเขาพูดเขาไม่นึกถึงจิตใจเราบ้างเลยหรอคะ ว่าเราก็เเค่เด็ก หน้าที่ของเราคือเรียนกับทำงานบ้าน เเต่บางครั้งการเเบกรับไว้ทั้งหมดมันก็หนักจนขอพักบ้างไม่ได้หรอ เรากับน้องเป็นเด็กที่ค่อนข้างมีมารยาทเลยค่ะ คนในหมู่บ้านจะคอยเอ็นดูคอยชมตลอด เเม่เราเคยพูดว่าเเม่ดีใจนะที่เลี้ยงลูกมาดี เราควรรู้สึกยังไงดีคะ เราไม่รู้ว่ามันดีเพราะเเม่หรือเพราะเรากับน้องเอง เราสับสนมากเพราะเรากับน้องเเทบจะหมือนอยู่กันสองคนตั้งเเต่ตอนเด็กๆ เเม่กลับมาจะกลับมาด่า มาตี เพราะพ่อเราเสียเเละติดเหล้หนักมาก เเม่เราเก่งมากเลยนะคะ เเต่เราไม่ต้องการอะไรมากเลย ขอเเค่ได้คำชม ได้คำพูดดีๆ เเค่นั้นก้พอสำหรับเด็กคนนึงเเล้วค่ะ