บ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิดตอนนี้อยู่แล้วไม่มีความสุขเลยตังแต่จำความได้เรามี แม่ ตา ที่พูดคุยให้คำแนะนำ และช่วยเหลือเราในทุกด้าน น้าจะไปๆมาๆ และมีบุญคุณกับเราระดับหนึ่ง เราไม่เคยพูดคุยกัน ไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้กันแบจริงใจสักครั้ง หลังจากตาเสียน้าชายผู้เป็นน้องแท้ๆของแม่ก็ย้ายกลับเข้ามาอยู่บ้านทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนตายังอยู่ไม่เคยคิดจะกลับมา พอน้าเข้ามาความเป็นอยู่ก็แย่งลงสลับกันเจ็ปป่วย เดิมแม่กับน้าไม่ลงรอยกัน เวลาทะเลาะกันน้าจะทวงบุญคุณ กับแม่จะตบตีอย่างเดียว เดิมน้าอยู่กระท่อมที่บ่อเลี้ยงกุ้งเป็นสมบัติที่ตาแบ่งให้  ตาพูดไม่ชัดเจนหรือพี่น้องแม่คนอื่นตีมึนก็ไม่รู้เรื่องการแบ่งสมบัติ  แม่เราได้บ้าน และที่ดิน 1แปลง เพราะเป็นคนดูแลตา ไม่ได้บ่อปลา ที่ทำสวน ตาจึงทำพินัยกรรมไว้ให้แต่น้าเข้าใจว่าบ้านต้องเป็นของเขา แบบจะไม่ไปไหน เอาของๆเราไปใช้แบบไม่ขอ บวกกับนิสัย และการใช้ชีวิตค่อนข้างต่างกัน พูดบอกอะไร ก็ไม่ได้ เป็นต้องทะเลาะกันทุกที น้าตัวคนเดียวไม่มีครอบครัว พอกับมาอยู่บ้านที่บ่อกุ้งก็ปล่อยเช่า ญาติพี่น้องคนอื่นพากันตีตัวออกห่างหลังจากรู้ว่าบ้านไม่ใช่ของน้า ทั้งที่ผ่านมาน้าทำดีกับพวกเขามาตลอด 
ทุกวันนี้เราต้องทนอยู่ ไม่มีความสุขเลย เคยพูดเชิงไล่เขาแล้วแต่ไม่ยอมไป  
 
📍สุดท้ายอยากจะขอคำแนะนำว่า
เรามีที่อยู่1แปลง มูลค่าประมาณ 2,xxx,xxx เป็นที่ดินแปลงสุดท้ายที่เหลืออยู่มีคุณค่าทางจิตใจเรามาก แต่ก็อยากพาแม่ไปจากตรงนี้เราควรขายแล้วหาที่อยู่ไหม่จะดีไหม