เรื่องมีอยู่ว่า หนูโตมากับตายาย ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันจะเข้าอายุ 25 แล้ว พ่อแม่หนูชอบบงการชีวิตของหนู ถ้าหากไม่ทำตามที่พ่อแม่บอก ก็จะทะเลาะกันทันที หนูเบื่อมาก อยู่ด้วยแล้วก็ไม่เป็นตัวเอง อึดอัด จนต้องย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ตั้งแต่เรียนจบ ม.6 ทำงานเองได้ หนูก็ไม่เคยขอตังค์พ่อแม่ใช้เลย มีแต่ให้เขา เขาอยากได้เท่าไหร่ อยากทำอะไร หนูให้เขาหมด จนตอนนี้ ก็ยังดีไม่พอ จนหนูท้อ ทำอะไรก็ไม่ดี ต้องทำแค่ไหน เขาถึงจะพอใจ??
ล่าสุดนี้ พ่อหนูป่วยติดเชื้อในกระแสเลือด แม่หนูโทรบอกแฟนหนู แต่ไม่ได้บอกหนู เพราะหนูไม่ได้คุยกับพ่อแม่มาสักระยะหนึ่งแล้ว หนูกำลังตัดสินใจว่าจะไปดีมั้ย ใจหนึ่งก็อยากไป แต่อีกใจไปแล้ว ต้องเจอกับคำพูดแย่ๆ อีก หนูก็ไม่อยากได้ยิน เพราะตอนนี้ หนูทำได้แค่อยู่ห่างๆ ไม่ยุ่ง ไม่ก้าวก่าย ไม่ขอความช่วยเหลือ ไม่อะไรทั้งนั้น กลัวต้องเจอคำพูดเดิมๆ ที่ทำให้เขาต้องตาย ทำให้เขาไม่สบาย เพราะหนู ทำผิดประเพณีนั้นนู้นนี่ (บ้านหนูเป็นคนสุรินทร์เลยจะมีวัฒนธรรม ความเชื่อ ที่สืบทอดกันมาค่ะ) ต้องไปแก้นั่นนู้นนี่ ต้องกล่าวคำขอขมา คือ หนูไม่ต้องการที่จะรับอะไรแบบนี้แล้ว กับสิ่งที่หนูต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นเพราะหนู ในทุกๆ วันนี้ หนูก็ถอยออกมา ไม่เข้าใกล้เลย ต่างคนต่างอยู่ นี่คือสิ่งที่หนูไม่อาจรับได้ หนูต้องทำอย่างไรดีค่ะ จนตอนนี้ หนูรู้สึกว่า หนูแทบจะไม่มีความผูกพันกับพ่อแม่ตัวเองเหลืออยู่แล้ว อีกอย่าง ไม่ต้องการได้ยินคำพูดเหล่านี้ หนูเบื่อ และสุดจะทน ทุกวันนี้ หนูก็ออกมาดิ้นรนด้วยตัวเอง
หนูต้องทำอย่างไร ความรู้สึกตอนนี้ กลับกลายเป็น ถ้าเขาเป็นอะไรไป ก็คงรู้สึกเฉยๆ แล้วค่ะ ณ ตอนนี้
ถ้าคำถามที่หนูอยากถามเขา คือ สิ่งที่พ่อแม่ทำตอนนี้ รักลูก หรือ รักตัวเอง
สำหรับหนู เวรกรรมมีอยู่จริง ทำอย่างไร ย่อมได้ผลอย่างนั้น หากจะมาโทษที่ตัวหนู หนูคงทำไรไม่ได้ ปล่อยให้เขาคิดไปคะ ใจหนู หนูรู้ดี หนูทำดีที่สุดแล้ว ถ้าจะทำมากกว่านี้ คงต้องถวายชีวิตแล้วค่ะ
แม่หนูลบรูปภาพ งานหมั้นหนูกับแฟนออก ลบหนูกับแฟนออกจากเฟส แล้วโพส ขออนุญาตลบเพื่อนที่ไม่มีตัวตน หนักเฟส คือ???
ซึ่งตอนนี้ คำตอบในใจของหนูมันชัดเจนมาก คือ หนูจะไม่ไปให้เห็นหน้าอีก ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ไม่อยากต่อเวรต่อกรรม
หนูไม่อาจทำให้ใครพอใจในตัวหนูได้ ตามใจทุกคนได้ ครอบครัวหนู ไม่ใช่ เซฟโซนของหนู มีอีกหลายเรื่องราวที่อยู่ในใจ โดยเฉพาะ หนูไม่เป็นตัวของตัวเอง ต้องแสดงละคร เป็นเด็กดี พ่อแม่ว่าไง หนูก็ว่างั้น เพื่อไม่ให้เขาเสียใจ เพื่อให้มันผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไปเร็วๆ
ได้โปรด ช่วยแนะนำหนูที ว่าสิ่งที่ทำตอนนี้ ควรจะเดินไปทางไหนดี
แม่ unfriend FB. ลูก
ล่าสุดนี้ พ่อหนูป่วยติดเชื้อในกระแสเลือด แม่หนูโทรบอกแฟนหนู แต่ไม่ได้บอกหนู เพราะหนูไม่ได้คุยกับพ่อแม่มาสักระยะหนึ่งแล้ว หนูกำลังตัดสินใจว่าจะไปดีมั้ย ใจหนึ่งก็อยากไป แต่อีกใจไปแล้ว ต้องเจอกับคำพูดแย่ๆ อีก หนูก็ไม่อยากได้ยิน เพราะตอนนี้ หนูทำได้แค่อยู่ห่างๆ ไม่ยุ่ง ไม่ก้าวก่าย ไม่ขอความช่วยเหลือ ไม่อะไรทั้งนั้น กลัวต้องเจอคำพูดเดิมๆ ที่ทำให้เขาต้องตาย ทำให้เขาไม่สบาย เพราะหนู ทำผิดประเพณีนั้นนู้นนี่ (บ้านหนูเป็นคนสุรินทร์เลยจะมีวัฒนธรรม ความเชื่อ ที่สืบทอดกันมาค่ะ) ต้องไปแก้นั่นนู้นนี่ ต้องกล่าวคำขอขมา คือ หนูไม่ต้องการที่จะรับอะไรแบบนี้แล้ว กับสิ่งที่หนูต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นเพราะหนู ในทุกๆ วันนี้ หนูก็ถอยออกมา ไม่เข้าใกล้เลย ต่างคนต่างอยู่ นี่คือสิ่งที่หนูไม่อาจรับได้ หนูต้องทำอย่างไรดีค่ะ จนตอนนี้ หนูรู้สึกว่า หนูแทบจะไม่มีความผูกพันกับพ่อแม่ตัวเองเหลืออยู่แล้ว อีกอย่าง ไม่ต้องการได้ยินคำพูดเหล่านี้ หนูเบื่อ และสุดจะทน ทุกวันนี้ หนูก็ออกมาดิ้นรนด้วยตัวเอง
หนูต้องทำอย่างไร ความรู้สึกตอนนี้ กลับกลายเป็น ถ้าเขาเป็นอะไรไป ก็คงรู้สึกเฉยๆ แล้วค่ะ ณ ตอนนี้
ถ้าคำถามที่หนูอยากถามเขา คือ สิ่งที่พ่อแม่ทำตอนนี้ รักลูก หรือ รักตัวเอง
สำหรับหนู เวรกรรมมีอยู่จริง ทำอย่างไร ย่อมได้ผลอย่างนั้น หากจะมาโทษที่ตัวหนู หนูคงทำไรไม่ได้ ปล่อยให้เขาคิดไปคะ ใจหนู หนูรู้ดี หนูทำดีที่สุดแล้ว ถ้าจะทำมากกว่านี้ คงต้องถวายชีวิตแล้วค่ะ
แม่หนูลบรูปภาพ งานหมั้นหนูกับแฟนออก ลบหนูกับแฟนออกจากเฟส แล้วโพส ขออนุญาตลบเพื่อนที่ไม่มีตัวตน หนักเฟส คือ???
ซึ่งตอนนี้ คำตอบในใจของหนูมันชัดเจนมาก คือ หนูจะไม่ไปให้เห็นหน้าอีก ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ไม่อยากต่อเวรต่อกรรม
หนูไม่อาจทำให้ใครพอใจในตัวหนูได้ ตามใจทุกคนได้ ครอบครัวหนู ไม่ใช่ เซฟโซนของหนู มีอีกหลายเรื่องราวที่อยู่ในใจ โดยเฉพาะ หนูไม่เป็นตัวของตัวเอง ต้องแสดงละคร เป็นเด็กดี พ่อแม่ว่าไง หนูก็ว่างั้น เพื่อไม่ให้เขาเสียใจ เพื่อให้มันผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไปเร็วๆ
ได้โปรด ช่วยแนะนำหนูที ว่าสิ่งที่ทำตอนนี้ ควรจะเดินไปทางไหนดี