เลิกกับเเฟนมาสักพักเเล้วค่ะ สักพักใหญ่ๆเลย ตอนเเรกคิดว่าสักพักเราคงทำใจได้เเต่ไม่เลยค่ะ555555555 มันยังจมปัก ยังกลับไปคิดยังกลับไปเสียใจ เเค่ผ่านสถานที่ที่เราเคยยังไปด้วยกันน้ำตายังคอลเลยค่ะ555555555 ตอนเเรกที่เลิกกันก็เสียหนักมากๆร้องให้เกือบเดือนไปรร.ตาปูดตาบวมทุกวัน มันเป็นการเลิกกันที่เเบบไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้ทำอะไรผิด เหตุผลของเค้าคือเบื่อ การสนทนามันเดิมๆถามคำถามซ้ำๆเหมือนมีกันไว้เเค่บอกไปไหนมาไหน ทั้งๆที่เเต่ก่อนคุยกันเยอะมากหลังๆมาก็คุยกันน้อยลงเริ่มไม่สนุกไม่ว้าวเหมือนเเต่ก่อน ตัวเค้าเลยบอกเลิกนั่นเเหละค่ะเลยเสียใจ มันอาจจะดูธรรมดา เราเเข็มเเข็งไม่พอ มันเกินขีดจำกัดของเราไปหมด มันเสียใจถึงขั้นที่ว่า ฟังเพลงไม่ได้ฟังเพลงรักก็คิดถึงเค้าไปหมด ตอนนี้ฟังพวกเพลงอีสานหมอรำเอาค่ะ55555555เพลงอังกฤษ ฟังได้เพราะไม่รู้ความหมายเเปลไม่ออก55555 มันอาจจะดูบ้าๆเเต่เป็นหนักถึงขั้นนี้เลยค่ะ พอเลิกกับเค้าไปกลายเป็นคนร้องไห้ง่าย เจออะไรนิดหน่อยก็ร้องเสียใจไปหมด 


   ปรึษากับพ่อเเม่ ก็รู้สึกดีเเค่ช่วงที่เค้าพูดตอนนั้นๆพอจบเราก็เสียใจเหมือนเดิมอึดอัดบอกไม่ถูก  
      เเม่พูดว่าสักวันจะมีคนดีๆเข้ามาอายุเเค่นี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ตอนนี้ไม่เเข็มเเข็งโตไปจะอยู่ยังไง เรื่องความรักเราต้องเยอะอีกเยอะมีเรื่องให้เสียใจอีกเยอะเก็บเอาไว้เสียใจตอนโตบ้าง555555555 อันนี้คือสิ่งที่เเม่สอน ดีนะเเต่ไม่รู้ทำไมถึงเลิกเสียใจไม่ได้อยู่ดี พยายามหาไรทำ ฟังเพลง เข้าดูนู่นดูนี่ก็ยังกลับไปคิดถึงอยู่ดี ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งโคตรดิ่งอะเหมือนโดนดึง ทุกวันนี้เลยเเก้ปัญหาโดยการนอนค่ะ พอกลับไปคิดปึ๊บหาหมอนละนอนเลยจะได้ไม่ต้องคิด วันนึงนอนเเทบทั้งวัน กลัวตัวเองจะเป็นซึมเศร้าพยายามหาความสุขให้ตัวเองอยู่เเต่ทำไม่ได้ ทีงี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยตันไปหมด มีคนคุยเข้ามาคุยบ้างเเต่ก็เบื่อไม่อยากคุย

 มันอาจจะดูไร้สาระอาจจะดูเว่อ เเต่เรารับอะไรเเบบนี้ไม่ไหวขีดจำกัดของเรามันต่ำ 
อยากรู้เวลาคนอื่นเสียใจหนักๆทำยังไงกันค่ะ🥹🥹🥹