บ้านสำหรับทุกคนเป็นแบบไหนไม่รู้แต่บ้านเราวุ่นวายที่สุด เราเป็นลูกคนโต มีน้องสาวคนละพ่อ น้องอยู่กับทางพ่อเค้า เราโตมากับยาย เพราะแม่ทำงานอีกจังหวัด แต่ก็ไม่ได้ส่งเงินให้เรากับยายหรอก ส่งเงินมาครั้งเดียว500เพราะงานที่ทำมันได้เงินไม่ค่อยดี เราช่วยตัวเองตั้งแต่เด็กเพราะบ้านไม่ได้รวย เราขายของโรงอาหารที่โรงเรียน พวกลูกชิ้นปิ้งย่างของโรงเรียนนี่ละ ได้เดือนละ50บาท สมัย10+ที่เเล้ว ค่าเทมอไม่มีใครจ่ายให้ เราเรียนเก่งครูเลยช่วยหาทุนเรียนให้ มีครูที่ใจดีช่วยเรื่องค่ารถรับส่งแล้วก็ให้เราเดือนละ100บาท ยายก็ให้ค่าขนมมาวันละ2-3บาท อยากได้อะไรก็ประหยัดๆอดออมเอา เสื้อผ้านักเรียนก็2-3ปีได้ซื้อใหม่ หรือไม่ก็ครูซื้อให้ พอขึ้นป.2แม่กลับมาอยู่ที่บ้านไม่ได้ทำงานเพราะแม่เราทำตัวเหมือนทอมไว้ผมสั้น คนสมัยนั้นก็จะเหยียดๆไม่ค่อยจ้างงาน อยู่บ้านสักพักก็ทะเลาะกับลุงพาเราย้ายมาปลูกกระท่อมตรงที่ญาติกัน อยู่มาไม่นานก็ทะเลาะกับญาติใช้มีดฟันกันจนติดคุก เราไปเรียนเพื่อนก็ล้อว่ามีแม่ขี้คุก เราอายมาก วันแม่ไม่เคยที่จะไม่ร้องไห้ เราได้ไหว้ครูแทนตลอด พอจบประถมแม่ออกมาจากคุกก็ไม่ได้ทำงานหาเล่นแต่ไพ่ ลักเงินยาย เราต้องทำงานตั้งแต่เด็ก มีรับจ้างอะไรที่เค้าพอจะจ้างเด็กเราทำหมด พอเราจบม.ต้น แม่ทะเลาะกับลุงตีกันหัวแตกแม่พาเรามาต่างจังหวัด มาแบบไม่มีที่พักเราก็ต้องมาช่วงนั้นลำบากมากต้องหางานที่มีที่พัก พอได้งานทำ แม่เราก็หลอนยา แม่เคยติดยาเสพติดด้วย คิดว่าเจ้านายที่จ้างงานจะพาไปขาย จะพาเราหนี พอเราไม่ตามก็ตีเรากระทืบเราอยู่ในห้องพัก เรากลัวแต่ก็ไม่กล้าร้องให้ใครช่วย อยู่ไปไม่นานแม่ก็ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน ได้ออกจากงาน เราก็ต้องหาที่พักใหม่ ได้ที่พักเราก็หางานทำ ส่วนแม่ก็ไปหารับจ้างล้างจาน ตรงหอพักมีคนพิการขี้เมามานอนอยู่แม่ก็ไปทะเลาะกับเค้าไปตีเค้าจนปากแตก เราอายมากที่แม่ไปทำคนไม่มีทางสู้ มีแต่คนประนาม อยู่ไม่นานเราก็ย้ายออกเพราะอาย มาอยู่ที่ใหม่เราก็อยู่ไม่ได้เพราะหอใหม่ผู้ชายเยอะเเล้วเป็นซอยเปลี่ยวๆเราเลยขอป้ามาอยู่ด้วยเพื่อทำงานโรงงาน ให้แม่อยู่ที่นั้นไปเพราะแม่ได้งานแล้ว แต่เราก็ส่งเงินให้ตลอด อยากได้ตู้เย็นใหม่เราก็ส่งให้ แต่แม่เราไปงานศพญาติ หน้าใหญ่เอาเงินที่ส่งไปให้ไปเลี้ยงเค้าเกือบหมด พอไม่นานเราต้องกลับมาทำงานอยู่แถวบ้านเพราะเพื่อนที่เช่าห้องอยู่ด้วยกันต้องกลับบ้าน สู้ค่าเช่าไม่ไหว ก็ได้กลับมาอยู่กับแม่อีก ก็ได้ทำงานที่เดียวกันอีก แต่ไม่ว่าจะทำงานที่ไหนแม่ก็จะทะเลาะกับเค้าไปหมด จะเล่าทั้งหมดก็เล่าไม่ไหว ต่อมาเราได้แฟนเรามาทำงานเราก็ส่งเงินให้ใช้ แม่เราก็เริ่มไม่ทำงาน รอเงินจากเราตลอด เราจ่ายทั้งค่าเช่าห้องค่ากินให้แม่ทั้งหมด แม่อยากเลั้ยงแมวก็ให้เลี้ยงเราก็ให้เงินเพิ่ม แม่เราชอบจุดธูปไหว้พระ แต่ไม่ได้เหมือนคนปกติ ไปจุดแล้วปักไว้ใกล้ไร่อ้อยคนแถวนั้นจนไปไหม้ไร่เค้า เค้าเรียกเงินไม่งั้นแม่เราต้องติดคุก เราก็หาเงินมาจ่ายทั้งๆที่ภาระตอนนี้ก็เยอะมากแล้ว ที่อยู่ก็อยู่ไม่ได้ต้องหาใหม่เพราะเค้าไล่ ชีวิตเราไม่เคยสงบสุขเหมือนคนอื่น ทะเลาะกันเรามีความรู้สึกทั้งกลัวทั้งไม่อยากอยู่ใกล้ อยากให้ไปอยู่ไกลๆ เราควรใช้ชีวิตยังไงต่อไปดี คือคนรอบข้างก็จะมองว่าเราก้าวร้าวอกตัญญู แต่ผู้คนไม่เคยสัมผัสกับสิ่งที่เราเคยเจอมา