ไม่รู้จะเริ่มยังไง เรามีปัญหากับครอบครัวฝั่งพ่อมาโดยตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่จำความได้ ก่อนเราเกิดญาติฝั่งพ่อเราไม่ชอบแม่เราเลย พอมีเราพ่อก็เอาเรากลับมาอยู่ที่บ้าน ตอนเด็กๆโดนญาติพี่น้องไม่ชอบมาโดยตลอด เขาจะชมหรืออวยแต่กับหลานผู้ชายมากกว่า กับเราทั้งที่นั่งอยู่กลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย ตอนเด็กเราผ่านอะไรมาด้วยคนเดียวตลอด ร้องไห้กับตัวเอง มันเป็นความรู้สึกที่จำมาตั้งแต่เด็กจนโตว่าโดนอะไรบ้าง พอเราโต มีการงานที่ดี ทุกคนกับมาทำดีกับเรา เฮ้ย!! ตอนเด็กที่พวกคุณทำไม่ดีกับเรา พวกคุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ? ตั้งแต่เรามีงานทำที่อื่น เราไม่เคยคิดที่จะอยากกลับบ้านเลย ทุกครั้งที่พวกเขาโทรมามีแต่เรื่องเงิน ไม่เคยถามเลยว่าเรากินอยู่ยังไง จนมันมีปัญหาใหญ่คือพ่อเรา "ติดยา" และแม่ก็ป่วยเป็นมะเร็ง ทุกครั้งที่มีปัญหาญาติฝั่งพ่อทุกคนเอาแต่ถามหาเราจนตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มป่วย เริ่มมีความคิดที่จะไม่อยากอยู่บนโลกนี้ อีกใจอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วหายไป อีกใจก็คิดว่าคนอื่นจะว่าเราอัคกตัญญู เรารู้สึกหมดหนทางจริงๆ