คือเรามีคนคุยเก่าคนหนึ่งค่ะเลิกคุยกันไป2ครั้ง ครั้งแรกคืออยู่ๆก็หายค่ะคุยกันได้ประมาณ1เดือนเศษๆ แล้วเลิกคุยกับไปประมาณ2เดือนค่ะ ครั้งที่2คุยกันรอบนี้จะดูพิเศษหน่อยค่ะเพราะมีการสกินชีพขึ้นนิดหน่อย เหตุผลที่เลิกคุยกันคือต้องเกรินก่อนนะคะว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นเพราะความไม่คิดหน้าคิดหลังของเราเองค่ะตอนนั้นเราไปดื่มกับพวกเพื่อนในห้องเขาค่ะ เพราะเพื่อนสนิทเราชวนไปซึ่งเพื่อนสนิทก็อยู่ในห้องเดียวกับเขาพอเราดื่มแล้วเราได้ปลดปล่อยคำที่อัดอั้นอยู่ในใจให้เพื่อนฟังเพราะตอนนั้นคือ คสพ ไปได้ไม่ดีเท่าไหร่แล้วเราเป็นฝ่ายพยายาม แล้วเพื่อนที่ดื่มด้วยกันก็พยายามปลอบเราแล้วก็บอกเราว่าเขาไม่ดียังงั้นอย่างงี้ให้เราตัดใจออกมาเถอะ แล้วพอวันเปิดเรียนเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับเขาที่ไปดื่มกับเราที่เห็นเราร้องไห้แล้วระบายออกมาวันนั้น ก็มาด่าเขาค่ะแต่ด่าแบบเล่นๆทำนองว่าไปทำร้ายเราทำไมแล้วบอกว่าปล่อยให้เราไปเจอคนที่ดีประมาณนี้ค่ะ แล้วเขาก็เก็บมาคิดแล้วมาบอกกับเราว่าเขา ขอโทษ เขารู้สึกผิด และอยากจะปล่อยเราให้ไปเจอคนที่ดีกว่าเขา เขาอวยพรให้เราก่อนจะไป แล้วเขาก็โทษตัวเองไม่หยุดโทษตัวเองเยอะมาก และเขาก็บอกมาว่าที่เพื่อนพูดมันจริงหมดเลยเขามันไม่ดีไม่สมควรดูแลเรา และเขาก็บอกอีกว่าถ้าวันหนึ่งเขาดีพอเมื่อไหร่เขาจะมาเอาเราคืน จากนั้นก็ไม่ได้คุยกันประมาณ5เดือนค่ะ แต่เรายังคิดถึงเขาตั้งแต่เดือนกุมภาที่คุยกันครั้งแรกจนถึงเดือนกุมภาอีกปี จนรู้สึกตัวเองว่าเราได้รักเขาไปแล้ว แล้วเราก็ได้ทำสิ่งที่น่าสมเพชไปค่ะคือเราได้ไปรีพลายสตอรี่เขาแล้วพยายามหยอดมุกจีบเขา จนบางครั้งเขาไม่อ่านแชท เลยอยากได้คำแนะนำว่าควรวางตัวในการจีบยังไงคะ ถึงรู้ว่าใกล้จะจบแล้วจะไม่ได้เจอกันแล้ว ไม่มีหวังที่จะกลับมาคุยกันด้วย แต่ใจเราก็รู้สึกว่าอยากลองดูสักครั้งลองจีบเขาเพราะยังไงจะจบอยู่แล้วยังดีกว่าไม่ได้ลอง ลึกๆแล้วยังแอบหวังค่ะ