คือ.. เมื่อประมาณวันที่ ๘ กุมภาพันธ์นี้ เพื่อนของผมมีอาการแปลกๆ คือไม่พูดกับผมเลยทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เมื่อวันที่ ๗ กุมภาพันธ์ ยังดีๆอยู่เลย พอโดดมาอีกวันกลับไม่พูดด้วยกัน พอถึงวันที่ ๙ กุมภาพันธ์ ผมก็ทักไปถามทางแชท ว่าเป็นอะไรทำไมเมินกันอย่างนั้น ไม่พอใจอะไรก็บอกจะได้ปรับปรุงให้ แต่ดูเหมือนว่า เขาจะไม่ตอบจนถึงตอนนี้เลย หลังจากนั้นผมนี้ก็รู้สึกอารมณ์เดือดๆขึ้นมาทันทีเลย พอเขาทำอะไรผิดพลาดเล็กๆน้อยๆผมก็ ใช้สกิลปากติ นั้นตินี้ และด่าด้วย เพราะว่าผมก็มีความอีโก้อยู่ ว่า "ไม่คุยกับกู กูก็ไม่ตายแหละว่ะ เมินกูนักใช่ไหม ได้.. เดี๋ยวก็ให้มันปากเลย" อันนี้ความคิดตอนนั้นนะ แต่พออยู่มาจนถึงตอนนี้ผมก็รู้สึกผิด อยากให้กลับมาพูดคุยด้วยกันอีกครั้ง คือ..มันรู้สึกอึดอัดในการใช้ชีวิตมาก เจอหน้ากันนี้แทบไม่มองหน้ากันเลยทีเดียว ซึ่งปัจจุบันนี้ก็รู้สึกสงสัย ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น นี้ก่อนวันที่๘ กุมภาพันธ์ ผมทำอะไรผิด
จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ดูเหมือน เราจะเริ่มที่จะคุยกันบ้างแล้วแบบอ้อมๆนะ และมองหน้ากันบ้างแล้ว.. ผมก็เลยรู้สึกผิด จึงทักแชทไปง้อเพื่อนโดยใช้ คำที่ดูสนุกสนาน ประมาณว่า "ที่เราเคยพูดไม่ดีกับนาย มันผิดที่เราเองแหละที่เป็นคนอารมณ์ร้อนง่าย" และหลังจากนั้นก็ชมเพื่อนตัวเองแบบเนียนๆไป ให้มันรู้สึกว่าเราหายโกรธแล้วนะ กลับมาคือดีกันเถอะนะ และบอกเหตุผลได้แล้วมั้ง นี้มันก็ ๒ สัปดาห์แล้วนะ บอกกันได้แล้วมั้ง..อย่าให้มันค้างคาอย่างนี้ ถ้าผิดก็พร้อมแก้ แต่ก็ไม่หวังให้เขาตอบกลับหรอกนะ และมันก็ไม่ต้องกลับจริงๆ🤣🤣  แต่ไม่เป็นไรเพราะ ผมรู้สึกว่า ผมได้พูดความในใจไปหมดแล้ว ขอโทษไปแล้ว.. ปรากฏว่า ความสัมพันธ์เราก็ดีขึ้นจริงๆนะ.. แต่ว่ามันก็ยังมีกฎแพงกั้นระหว่างเราอยู่ รู้สึกว่าเรายังรู้สึกอึดอัดอยู่ หรือว่าเป็นเพราะผมไม่กล้าเข้าไปพูดกับเขา โดยไม่ผ่านทางแชทหรือเปล่า.. ไม่กล้าที่จะเข้าไปทักกันตรงๆ อยากที่จะให้เขาเลิกเมินกันเพราะมันอีกอัดมากๆ

ใครที่พอเดาเหตุผลที่เพื่อนผมเป็นอย่างนี้ได้ช่วยบอกหน่อยนะครับ ...


ปล. ผมมีความรู้สึกรักเพื่อนตัวเอง        (ในเชิงคู่รัก) ไม่แน่นี้อาจเป็นเหตุที่ผมโกรธมันก็ได้ แต่ก็ไม่แน่ใจกับตัวเองเหมือนกันนะ สับสน😕