สวัสดีค่ะ วันนี้เราขอมาปรึกษากับทุกคนและมาเล่าถึงน้องหมาของเรา เรามีลูกหมาอยู่ 5 ตัว ตั้งใจจะให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงแต่มีอยู่ตัวนึงที่เรารักมากเพราะเราอยากจะเก็บไว้เลี้ยงเอง น้องเป็นหมาเด็กที่อ้วน หน้าจ๋อย เหนียงเยอะ ขี้อ้อน เล่นเก่ง กินเก่ง เวลากลับมาจากโรงเรียนน้องก็เข้ามาหาตลอด จนไม่กี่วันนี้น้องมีอาการซึม ไม่กินข้าวไม่กินน้ำ อาเจียน ถ่ายเหลว ซึ่งเราก็ใจไม่ดี พยายามหาทางจะช่วย แต่ทางเดียวที่มีคือหาสัตวแพทย์ แต่การเงินเราสู้ไม่ไหว เราเสียใจจนดิ่ง เราร้องไห้ทั้งวัน เราเสียใจที่เราต้องมาคอยดูน้องอาการทรุดลงแล้วสิ้นใจลงช้าๆ น้องอยู่ได้ถึงสามวันหลังมีอาการ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ น้องได้เสียลง หลังจากน้องเสียเราก็คิดมากอยู่ตลอด พยายามทำใจแต่ทำไม่ได้ เราร้องไห้ทั้งวันเพราะคิดถึงมันมากๆ แม่เอาน้องไปฝังแล้วแต่เราก็ยังรับไม่ไหว เราเสียใจที่น้องอยู่กับเราได้ไม่นาน น้องเป็นเด็กน่ารัก เราร้องไห้ทั้งวัน เรารู้ว่าเรามันเป็นเรื่องธรรมชาติที่ควรปล่อยวาง แต่ถึงแบบนั้นเราก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี

ตอนนี้เราเหมือนอยู่ในภาวะที่ยอมรับไม่ได้ เราได้แต่คิดว่าน้องตายจริงหรอ ทำไมถึงตาย เราคิดถึงอดีตคิดถึงอนาคต ได้แต่นึกภาพว่าตอนวันก่อนๆ น้องมาพันแข้งพันขาเรา เข้ามาอ้อนมาเลีย แล้วตอนนี้น้องกลับไม่ตื่นขึ้นมาเล่นกันเรา จนช่วงวันนี้เราคิดถึงน้อง คิดว่าถ้าเกิดยังมีน้องอยู่เราจะเป็นยังไง เราจะโดนอ้อน มีหมามาเล่นด้วย มีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่เติบโตไปกับเรา วิ่งเข้าหาหลังเรากลับบ้าน คิดว่าเราจะได้เจอกับหมาตัวนี้อีกมั้ย ในอนาคตจะเจออีกมั้ย เราจะเจอหมาที่เหมือนตัวนี้อีกรึเปล่า เราเสียใจที่จะไม่เจอน้องอีก เพราะน้องคงไม่ฟื้นกลับมา น้องคงจะหลับไปอีกยาวนาน 

เราอยากทำใจและรับมือกับเรื่องนี้ให้ได้ เราจิตใจอ่อนไหวเกินไปที่จะรับรู้ถึงความตายโดยเฉพาะลูกหมาน้อยที่เรารักสุดหัวใจ

อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนว่าเราควรทำยังไงให้ไม่คิดมากและฟุ้งซ่านกับเรื่องนี้ ถึงเราจะรู้ก็ตามว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่มันยากที่จะยอมรับมัน แล้วเราก็อยากจะรู้ว่าในอนาคตเรายังจะเจอน้องอีกมั้ย เรายังจะมีโอกาสได้กลับไปหอมกลับไปกอดน้องอีกมั้ย หากเราจะขอปราถนาสิ่งเดียวคือการได้พบกับน้องและตั้งใจรักน้องมากกว่านี้