คือ   จะพุดเรื่องเกี่ยวกับคนรักที่เราอยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆเกือบ5-6ปีได้  ไม่มีรุปโพส หรืออะไรที่บ่งบอกว่าเป็นแฟนเขา นอกจากคนใกล้ชิดเพื่อนๆเท่านั้น           อยู่ด้วยกัน เขาจะนอกกายทุกครั้งที่มีโอกาส  พยามทำตัวไม่รุ้ร้อนรุ้หนาวหรือมองเป็นเรื่องปกติ พอเพื่อนเขาทำคล้ายๆกับเขา กลับไปพุดให้คนนั้นนนี้ว่า เป็นผุชที่ไม่มีเลย  ทำตัวเป็นเด้กมั่วไปเลิกทั้งๆๆ ที่ตัวเองก็ไม่ต่างจากเขา และเป็นผชที่ชอบต่อหน้าคนนนึงพุดนินทากับอีกคนแบบไม่ดี  รวมถึงเราเองทั้งๆๆที่เป็นแฟนเขา เขากับเอาเราไปนินทาให้เพื่อนฟัง แบบนั้นแบบนี้        ทั้งๆที่เราอยู่กับเขาจะพยามข่มเราตลอด  พุดจาไม่มีใส่ ชอบใช้นั้นนี้ พอไม่ได้ดั่งใจจะวีนโมโหร้ายทันที และจะห้ามเราทุกครั้ง เวลาจะแสดงอารม หรือ ห้ามอธิบายหรือบอกอะไร    ห้ามคิด ห้ามรุ้สึก  ห้ามแสดงอารม  จะออกไปข้างนอกก็ห้ามไปถ้าจะไปไหนก็ต้องให้เขาไปก่อน  ถึงออกไปได้ ถ้าเขาไม่ได้ไปไหน ต้องยุห้องเพื่อรอว่าเขาจะใช้อะไร หาของอะไร ทำอะไร ยิ่งช่วงที่เขาป่วย   เขาจะเงียบปากมาก ทำสำออยให้เราคอยดูแล เปนไข้ซื้อยามาให้หน่อย อ้วนอยากกินโจ๊กซื้อมาให้หน่อย ด้วยเราก็เปนคนขี้สงสารและไม่ค่อยพุด  ก็พยามทำให้              แต่มีครั้งนึง  ที่เราป่วยหนัก ลุกไปไม่ไหว   บอกให้เขาซื้อยามาให้หน่อย ไม่สบาย  แต่กลับได้คำตอบกลับมาว่า   ทำไมถึงป่วย ทำไมต้องเป็นไข้...                  และเราก็ได้แต่มองหน้าเขาและถอนหายใจและไม่พุดไรต่อ บอกไปว่า ชั่งเถอะ    กะจะดูปฎิกิริยาเขา แต่สุดท้าย 55 กลับนอนเล่นเกมสฺ และถึงเวลาก็ออกไปเล่นดนตรี  เล่นเสร็จก็กินเหล้าสังสรรค์กับเพื่อน กลับอีกทีก็โต้รุ่ง....