คือเราอยากรู้ว่าต้องทำยังไงกับป้าคนนี้ดี
ตอนแรกเราอยู่ชุมพรคะ เราอายุ16ปีไม่ได้เรียน ป้าคนนี้ก็เลยพามาอยู่ด้วยที่ภูเก็ตบอกว่าที่ภูเก็ตจะหางานให้ แต่ป้าแกไม่ได้เป็นคนหางานให้เรานะคะผัวแกเป็นคนหางานให้เราทำค่ะ ตอนมาแรกๆป้าแกกับเราก็พูดคุยกับเราปกติ หลักจากทำงานวันแรกก็ปกติดีคะ สักพักป้าแกก็เหมือนจะไม่ชอบเราค่ะ เหมือนเราไม่ค่อยได้คุยกับแกอะคะ แกเลยคิดว่าเราหยิ่งมั้งคะ เพราะว่าเราทำงาน8.30เลิก19.30มันเลยไม่มีเวลาคุยเล่นอะคะ
เราก็เหนื่อยจากงานกลับมาก็อยากพักเลยไม่ได้คุยกัน หลังจากนั้นแกก็เอาเรากับแม่ (แม่เราเป็นกินเหล้านะคะ)ไปนินทาค่ะบอกกับน้ากับญาติคนอื่นๆ ว่าเราไม่พูดเราหยิ่ง แบบนู้นแบบนี้ เราก็อดทนมาตลอดนะคะเลยไปคุยกับแม่ แม่เราก็บอกว่าให้เราอดทนต่อไป เราอาศัยบ้านเขานะลูกเรายอมไปเถอะเขามีบุญคุณกับเรา
(ที่ชุมพรก็มีป้าที่ชอบพูดจาว่าเรากับแม่และเราแบบนี้ แต่เป็นเพราะแม่ต้องทำงานกับป้าต้องใช้รับเงินจากป้ามาเลี้ยงดูเรา เราเลยไม่อยากให้แม่ลำบากเลยยอมอดทนป้าคนนี้มาตลอด16ปี แม้ว่าเขาจะด่าเรากับแม่แรงแค่ไหนเราก็อดทนมาตลอดเพราะเขามีบุญคุณกับเราเราเลยยอม)เราคิดว่ามาอยีที่ภูเก็ตจะไม่ต้องเจอป้าคนนั้นอีกแต่ไม่เลยค่ะ มาเจอหนักกว่า นินทากันระยะเผาขนเลยคะ เราควรอดทนต่อหรือประจันหน้าไปเลยคะ
(เราเหนื่อยคะ เหนื่อยมากๆ เหมือนจะเป็นซึมเศร้าเลย
เราอยากใช้ชีวิตของเรา เราไม่อยากยอมอีกแล้ว เรายอมมาทั้งชีวิตแล้วคะเราเก็บความรู้สึกมาทั้งชีวิตแล้วเราเหนื่อยจริงๆ
แต่เราจะทำยังไงดีค่ะ เราอาศัยบ้านเขาอยู่) อยู่ที่นี่เราไม่รู้จักใคร รู้จักแต่พี่ที่ทำงาน
เราต้องทำงานต่อเก็บเงิน
หนี้บุญคุณมันหนักหนาจริงๆ เครียดจัด
ตอนแรกเราอยู่ชุมพรคะ เราอายุ16ปีไม่ได้เรียน ป้าคนนี้ก็เลยพามาอยู่ด้วยที่ภูเก็ตบอกว่าที่ภูเก็ตจะหางานให้ แต่ป้าแกไม่ได้เป็นคนหางานให้เรานะคะผัวแกเป็นคนหางานให้เราทำค่ะ ตอนมาแรกๆป้าแกกับเราก็พูดคุยกับเราปกติ หลักจากทำงานวันแรกก็ปกติดีคะ สักพักป้าแกก็เหมือนจะไม่ชอบเราค่ะ เหมือนเราไม่ค่อยได้คุยกับแกอะคะ แกเลยคิดว่าเราหยิ่งมั้งคะ เพราะว่าเราทำงาน8.30เลิก19.30มันเลยไม่มีเวลาคุยเล่นอะคะ
เราก็เหนื่อยจากงานกลับมาก็อยากพักเลยไม่ได้คุยกัน หลังจากนั้นแกก็เอาเรากับแม่ (แม่เราเป็นกินเหล้านะคะ)ไปนินทาค่ะบอกกับน้ากับญาติคนอื่นๆ ว่าเราไม่พูดเราหยิ่ง แบบนู้นแบบนี้ เราก็อดทนมาตลอดนะคะเลยไปคุยกับแม่ แม่เราก็บอกว่าให้เราอดทนต่อไป เราอาศัยบ้านเขานะลูกเรายอมไปเถอะเขามีบุญคุณกับเรา
(ที่ชุมพรก็มีป้าที่ชอบพูดจาว่าเรากับแม่และเราแบบนี้ แต่เป็นเพราะแม่ต้องทำงานกับป้าต้องใช้รับเงินจากป้ามาเลี้ยงดูเรา เราเลยไม่อยากให้แม่ลำบากเลยยอมอดทนป้าคนนี้มาตลอด16ปี แม้ว่าเขาจะด่าเรากับแม่แรงแค่ไหนเราก็อดทนมาตลอดเพราะเขามีบุญคุณกับเราเราเลยยอม)เราคิดว่ามาอยีที่ภูเก็ตจะไม่ต้องเจอป้าคนนั้นอีกแต่ไม่เลยค่ะ มาเจอหนักกว่า นินทากันระยะเผาขนเลยคะ เราควรอดทนต่อหรือประจันหน้าไปเลยคะ
(เราเหนื่อยคะ เหนื่อยมากๆ เหมือนจะเป็นซึมเศร้าเลย
เราอยากใช้ชีวิตของเรา เราไม่อยากยอมอีกแล้ว เรายอมมาทั้งชีวิตแล้วคะเราเก็บความรู้สึกมาทั้งชีวิตแล้วเราเหนื่อยจริงๆ
แต่เราจะทำยังไงดีค่ะ เราอาศัยบ้านเขาอยู่) อยู่ที่นี่เราไม่รู้จักใคร รู้จักแต่พี่ที่ทำงาน
เราต้องทำงานต่อเก็บเงิน