เรามีแฟนค่ะ อยู่ด้วยกันมานานนับสิบปี ช่วงแรกๆเค้ามาจีบเราเค้าดูเป็นคนดี ทำตัวเหมือนคนมีการศึกษา จีบเราอยู่นานมากค่ะ เพราะตอนแรกเราไม่ได้สนใจคิดแค่คุยเล่นๆ จนเราคิดว่าเค้าเป็นคนดี ก็เริ่มใจอ่อน อยู่ไปอยู่มาก็เริ่มรักเค้าขึ้นมาจริงๆ พอช่วงหลังๆ เค้าเริ่มเปิดเผยด้านแย่ๆออกมาค่ะ ซึ่งน่าจะเป็นนิสัยจริงของเค้าเลยล่ะ ดื่มเหล้าเบียร์ หาเรื่องคนนั้นคนนี้ พูดจาโอ้อวดคนนั้นคนนี้ว่าตัวเองเก่งเก๋ามีเรื่องมีราวให้ปวดหัวถึงตำรวจ ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคเลย เราชอบชีวิตที่เรียบง่าย ไม่วุ่นวายกับใคร
เราตัดสินใจลาออกจากงานประจำซึ่งเป็นงานที่ดีมากค่อนข้างมั่นคงเป็นบริษัทระดับประเทศ เพื่อชวนเขากลับจาก กทม. มาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น มาค้าขายแต่กลับมาได้ไม่เท่าไหร่เค้าก็สร้างแต่เรื่องให้เราปวดหัว ทะเลาะกับลูกค้าไปทั่ว อวดมั่งอวดมี คอยขู่คนนั้นคนนี้บอกคนไปทั่วว่าตัวเองเป็นลูกเขยใคร(พ่อเราค่อนข้างมีหน้ามีตาในสังคมบ้านนอกมาก)ทำให้ลูกค้าไม่เข้าร้านเราอีกเลย ซึ่งเราไม่ชอบเลยนิสัยแบบนี้
พอมาคิดทบทวนตัวเองก็ได้แต่ด่าตัวเองว่าโง่ เรามีทุกสิ่งทุกอย่าง ความรู้การศึกษา ทรัพย์สิน แต่เรากลับเลือกทรมานตัวเองด้วยการเลือกคนที่ไม่มีอะไรเลย สร้างแต่ปัญหากับภาระ แม้แต่ความรู้ก็ไม่มี ขี้เกียจทำงานดูถูกคนที่ทำงานเงินเดือนน้อยแต่ตัวเองหางานทำไม่ได้ไม่มีวุฒิการศึกษา ต้องทำมาค้าขายอาชีพอิสระเลื่อนลอย ไม่มีอนาคต เงินเก็บไม่มี พาแต่เราไปหาความลำบาก
เราไม่ได้แต่งงานนะคะทุกคน ครอบครัวแฟนเราไม่มีเงินบอกกับเราว่าอยากแต่งก็หาเงินแต่งตัวเอง "เราช็อคมาก" ครอบครัวเขาดูถูกเราคิดว่าเราจน แต่ความจริงแล้วครอบครัวเขาต่างหากที่แตกต่างจากครอบครัวเรามาก
เมื่อครอบครัวเค้ารู้ว่าบ้านเราพอมีอันจะกิน เค้าคอยถามแต่เรื่องที่ทางของทางบ้านเราว่าจะแบ่งให้ที่ไหนบ้างเท่าไร คอยแต่อิจฉาพี่น้องของเราว่าคนนั้นคนนี้จะได้ตรงไหน
เราเป็นผู้หญิงบ้านๆ หน้าตาบ้านๆ แต่ด้วยอะไรหลายๆที่เรามี ทำให้เราดูสวยขึ้นเมื่อแต่งตัวดูดี ทำให้มีหนุ่มๆมาจีบเราอยู่ตลอด ตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ส่วนมากมีแต่ผู้ชายที่ตาดีค่ะ โปรไฟล์ดีทั้งนั้น เรารู้สึกเสียดายและเสียใจมากๆค่ะที่เลือกคนผิด เหนื่อยขึ้นทุกวัน ทำงานอยู่บ้านงานหนักมากกว่าไปทำงาน คิดถึงงานที่เคยทำเลยค่ะ
เราไม่มีลูกนะคะ ไม่กล้าพลาดเลยค่ะ อยากมีมากค่ะแต่กลัวเป็นภาระพ่อแม่ค่ะ ชีวิตทุกข์ทรมานมากกว่าที่เล่าค่ะ มันยาวและเยอะมากค่ะ อยากเลิกมากๆค่ะ ใครมีวิธีแนะนำบ้างไหมคะ อยากให้เขาออกไปจากชีวิตเร็วๆเพราะเค้าไม่เคยพยายามพัฒนาคุณภาพชีวิตตัวเองเลยทำอะไรก็ช้าไปหมด บอกอะไรก็ไม่เคยฟัง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ ความพยายามที่จะเปลี่ยนเค้าให้ดีได้หมดลงไปแล้วค่ะเหนื่อย
เหมือนคนที่คุยคนละภาษา ความคิดก็แตกต่าง พยามยามแล้วทุกทาง เหนื่อยเหลือเกินอยากเลิกทำไงดีคะ
เราตัดสินใจลาออกจากงานประจำซึ่งเป็นงานที่ดีมากค่อนข้างมั่นคงเป็นบริษัทระดับประเทศ เพื่อชวนเขากลับจาก กทม. มาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น มาค้าขายแต่กลับมาได้ไม่เท่าไหร่เค้าก็สร้างแต่เรื่องให้เราปวดหัว ทะเลาะกับลูกค้าไปทั่ว อวดมั่งอวดมี คอยขู่คนนั้นคนนี้บอกคนไปทั่วว่าตัวเองเป็นลูกเขยใคร(พ่อเราค่อนข้างมีหน้ามีตาในสังคมบ้านนอกมาก)ทำให้ลูกค้าไม่เข้าร้านเราอีกเลย ซึ่งเราไม่ชอบเลยนิสัยแบบนี้
พอมาคิดทบทวนตัวเองก็ได้แต่ด่าตัวเองว่าโง่ เรามีทุกสิ่งทุกอย่าง ความรู้การศึกษา ทรัพย์สิน แต่เรากลับเลือกทรมานตัวเองด้วยการเลือกคนที่ไม่มีอะไรเลย สร้างแต่ปัญหากับภาระ แม้แต่ความรู้ก็ไม่มี ขี้เกียจทำงานดูถูกคนที่ทำงานเงินเดือนน้อยแต่ตัวเองหางานทำไม่ได้ไม่มีวุฒิการศึกษา ต้องทำมาค้าขายอาชีพอิสระเลื่อนลอย ไม่มีอนาคต เงินเก็บไม่มี พาแต่เราไปหาความลำบาก
เราไม่ได้แต่งงานนะคะทุกคน ครอบครัวแฟนเราไม่มีเงินบอกกับเราว่าอยากแต่งก็หาเงินแต่งตัวเอง "เราช็อคมาก" ครอบครัวเขาดูถูกเราคิดว่าเราจน แต่ความจริงแล้วครอบครัวเขาต่างหากที่แตกต่างจากครอบครัวเรามาก
เมื่อครอบครัวเค้ารู้ว่าบ้านเราพอมีอันจะกิน เค้าคอยถามแต่เรื่องที่ทางของทางบ้านเราว่าจะแบ่งให้ที่ไหนบ้างเท่าไร คอยแต่อิจฉาพี่น้องของเราว่าคนนั้นคนนี้จะได้ตรงไหน
เราเป็นผู้หญิงบ้านๆ หน้าตาบ้านๆ แต่ด้วยอะไรหลายๆที่เรามี ทำให้เราดูสวยขึ้นเมื่อแต่งตัวดูดี ทำให้มีหนุ่มๆมาจีบเราอยู่ตลอด ตั้งแต่สมัยวัยรุ่น ส่วนมากมีแต่ผู้ชายที่ตาดีค่ะ โปรไฟล์ดีทั้งนั้น เรารู้สึกเสียดายและเสียใจมากๆค่ะที่เลือกคนผิด เหนื่อยขึ้นทุกวัน ทำงานอยู่บ้านงานหนักมากกว่าไปทำงาน คิดถึงงานที่เคยทำเลยค่ะ
เราไม่มีลูกนะคะ ไม่กล้าพลาดเลยค่ะ อยากมีมากค่ะแต่กลัวเป็นภาระพ่อแม่ค่ะ ชีวิตทุกข์ทรมานมากกว่าที่เล่าค่ะ มันยาวและเยอะมากค่ะ อยากเลิกมากๆค่ะ ใครมีวิธีแนะนำบ้างไหมคะ อยากให้เขาออกไปจากชีวิตเร็วๆเพราะเค้าไม่เคยพยายามพัฒนาคุณภาพชีวิตตัวเองเลยทำอะไรก็ช้าไปหมด บอกอะไรก็ไม่เคยฟัง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ ความพยายามที่จะเปลี่ยนเค้าให้ดีได้หมดลงไปแล้วค่ะเหนื่อย