เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นแพนิคขั้นรุนแรง แต่ เราคบทอมค่ะ ตอนแรกๆดีหมดทุกอย่างเลยค่ะ หลังจากย้ายมาอยู่ด้วยกัน ก็ยังดีอยู่ค่ะ แต่ ชอบแอบคุยแอบเจอกับแฟนเก่า เหมือนไปส่งเราทำงาน เขาก็จะไปเจอแฟนเก่า เสร็จก็มารับเลิกงานกลับห้อง เซนส์ ผญ คือรู้ๆกันอยู่เเล้ว ตื่นตีสอง เผื่อมาดูไลน์ที่คุยกัน สรุปเจอจริงๆ เราก็แคปๆๆๆๆ ทุกอย่างเก็บไว้ ตื่นเช้ามา เราก็ถามตรงๆเลย แต่คำตอบคือ ไม่ยอมรับ กล่าวหาเราไปทั่วว่ายังงั้นยังงี้ เราเลยโชว์แชทไป เขาก็เงียบ แต่ก็ยังปัดความผิด ว่าเราเป็นคนผิดเพราะทำให้เขาเป็นแบบนี้ คืองง เรางง ว่าเราทำไรเขากันแน่ และหลังจากนั้น เขาไม่เคยพูดเลยว่าเขาจะไม่ทำอีก สรุปให้อภัยเพราะรัก คำขอโทษก็ไม่ได้กล่าวเลยด้วยซ้ำ แต่เราคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ตอนนั้น เลยยกโทษให้เขา และเราคบกันต่อเรื่อยๆๆ จนเราไม่ไว้ใจเขาเเล้วโทรศัพท์เขาเราแทบจะมองหน้าจอยังไม่ได้เลยค่ะ แตะก็ไม่ได้ค่ะ ทุกคนคิดว่าเกินไปไหมสำหรับคนเป็นแฟนกัน แล้วมันมีประเด็นขึ้นมา ทะเลาะกันหนักมากแบบหนักจริงส่วนเราก็คือร้แงไห้แบบหนักหนักมากๆต่อหน้าเขา แต่เขาก็พูดกับเราว่า กลับไปให้พ่อกับแม่ดูเหอะ ไม่ต้องมาร้องไห้ เรียกร้องความสนใจ แบบนี้ 
คำพูดแต่ละคำคือปบบแรงมากๆๆ แต่เราคบมา1ปีแล้ว เราไม่เคยได้สัมผัสคำขอโทษจากเขาได้เลย 🥹