เรื่องมีอยู่ว่า...ผจก.ให้เราไปซื้อกาแฟร้านประจำ ที่เดินแค่ 300 เมตร เขาบอกให้เราสั่งบวกเข้าไปในออเดอร์ได้เลยนะเขาเลี้ยง แต่เราไม่อยากกินจริงๆค่ะ มันนึกไม่ออก มันต้องใช้เวลาดูเมนู แล้วเวลากระชั้นชิด เราเลยสั่งของคนอื่นโดยที่เราไม่เอาดีกว่า มีงานรออยู่ไม่อยากยืนดูนาน
พอกลับถึงออฟฟิศ เขาตกใจทำไมเราไม่เอาล่ะ เราก็บอกเหตุผลไปแบบข้างต้นว่า "ไม่รู้จะเอาอะไร นึกไม่ออกค่ะ" / เขาก็หันไปหยิบเงินมาให้เราเป็นค่าเดิน เราบอกเราไม่รับเพราะถือเป็นทำให้ผจก.ไม่เชิงหน้าที่ ถือเป็นผจก.วานให้ช่วย แค่นี้จริงๆ คือบริสุทธิ์ใจในการเดินไปให้ค่ะ เพราะมันไม่ไกลเลย
ผจก.ก็ยืนยันจะให้เงินเราค่าเดิน เราก็เดินออกมาแล้ว มีพนง.คนนึงบอกผจก. นี่ๆหนูมีซองแดง มาใส่ซองดีกว่าพี่ถือเป็นอั่งเปา เราก็ไม่เอา จนมีคำอ้างมาว่า "ผู้ใหญ่ให้ของต้องรับ" คือหลายคนในห้องตื๊อให้เรารับเงินให้ได้ จนเราต้องยอมจะได้จบ
แบบนี้คือ เขาเอ็นดู ไม่อยากให้เราคิดว่าโดนใช้เปล่า หรือ เขาแค่ไม่อยากรู้สึกผิดว่าเขาเอาเปรียบ ใช้เวลาทำงานเราไปซื้อ
เราต้องคิดยังไงคะ?
แบบนี้ต้องคิดยังไงดี🤔 เขาเอ็นดู หรือ เขาแค่ไม่อยากรู้สึกเอาเปรียย คะ?
พอกลับถึงออฟฟิศ เขาตกใจทำไมเราไม่เอาล่ะ เราก็บอกเหตุผลไปแบบข้างต้นว่า "ไม่รู้จะเอาอะไร นึกไม่ออกค่ะ" / เขาก็หันไปหยิบเงินมาให้เราเป็นค่าเดิน เราบอกเราไม่รับเพราะถือเป็นทำให้ผจก.ไม่เชิงหน้าที่ ถือเป็นผจก.วานให้ช่วย แค่นี้จริงๆ คือบริสุทธิ์ใจในการเดินไปให้ค่ะ เพราะมันไม่ไกลเลย
ผจก.ก็ยืนยันจะให้เงินเราค่าเดิน เราก็เดินออกมาแล้ว มีพนง.คนนึงบอกผจก. นี่ๆหนูมีซองแดง มาใส่ซองดีกว่าพี่ถือเป็นอั่งเปา เราก็ไม่เอา จนมีคำอ้างมาว่า "ผู้ใหญ่ให้ของต้องรับ" คือหลายคนในห้องตื๊อให้เรารับเงินให้ได้ จนเราต้องยอมจะได้จบ
แบบนี้คือ เขาเอ็นดู ไม่อยากให้เราคิดว่าโดนใช้เปล่า หรือ เขาแค่ไม่อยากรู้สึกผิดว่าเขาเอาเปรียบ ใช้เวลาทำงานเราไปซื้อ
เราต้องคิดยังไงคะ?