สวัสดีค่ะ ก่อนหน้านี้เราไม่เคยคุยกับเด็กรัฐศาสตร์เลย จนมาเจอกับแฟน ตอนแรกๆเราคลั่งรักเค้ามาก คือเค้านิสัยน่ารักมาก สุภาพกับผู้ใหญ่ มีความniceกับคนรอบข้าง เป็นคนของสังคมพอสมควร คนรู้จักเกือบทั้งคณะเลยมั๊ง ที่สำคัญคือเค้าเป็นคนเก่งมากค่ะ เรียนได้ A เกือบทุกตัว เล่นกีฬาก็เก่ง ความรู้รอบตัวก็เยอะมาก รู้สึกว่าทำไมผู้ชายคนนี้ perfect จัง 

ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ พออยู่ไปซักพัก เราก็เริ่มค้นพบว่าความเก่งของเค้าตามมาด้วยอีโก้ (จริงๆทุกคนมีอีโก้นะคะ เราเองก็มีเหมือนกัน เราเข้าใจในจุดนั้น) เค้าเป็นคนแข็งมากกับสิ่งที่ตัวเองคิดสิ่งที่ตัวเองเชื่อ จนบางทีปิดรับความเห็นต่างไปเลย เราเรียนคณะสาย creative ความคิดเราก็จะฟุ้งๆ ไปเรื่อยๆสไตล์พี่กะเทย เราพูดไรไปเค้าจะชอบเอาเราไปวิเคราะห์กับสิ่งที่เค้าเรียนแล้วก็เอาตรรกะมาตีความคิดเราตลอด จนบางทีอึดอัดเหมือนกัน เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกตัวเองโง่ไปเลย บางทีก็รู้สึกว่าเพราะเรามีจุดยืนที่ต่างกันในหลายๆเรื่อง เหมือนเราคุยกันคนละภาษา อีกเรื่องคือหลังๆเรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยฟังเราเท่าไหร่เลย เรารู้สึกตัวเองค่อนข้าง supportive มาก เราจะคอยถามตลอดว่าไปทำอะไรมาเป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ย ไม่ได้แค่ฟังเฉยๆ แต่ไม่รู้ทำไมเรารู้สึกว่าเราเล่าอะไรในชีวิตเราเค้าดูแค่ฟังเฉยๆไม่ได้แสดงความสนใจอะไรเลย แล้วก็พูดเรื่องอื่นต่อ อีกอย่างคือเวลาเราเหนื่อยๆเส้าๆ เราก็จะหันไปหากำลังใจจากเค้า ประมาณว่าชมเราหน่อย ไฮพ์เราหน่อยได้มั้ย เพราะเวลาเรานอย เราจะดีขึ้นมากจากการอัดฉีดจากคนรอบข้าง แต่เค้าก็ดูทำไม่เป็นหรือไม่ได้อยากเชียร์เราขึ้นขนาดนั้น  อาจจะเป็นเพราะความเป็นผู้ชายเลยไม่ค่อยชมกันด้วยรึป่าวก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ ภาพรวมคือเรารู้สึกว่าเค้าดูไม่ค่อยมี empathy กับเราเลย จนรู้สึกว่าบางทีเค้าใจร้ายจัง แต่ไม่รู้ว่าอันนี้คือเรานอยด์เกินไปเองรึป่าวเหมือนกัน😞

เราเคยเปิดใจคุยเรื่องนี้นะคะ ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นคนไม่งี่เง่า เราใช้วิธีอธิบายว่าเรารู้สึกยังไง ไม่ได่ไปโจมตีว่าเค้าทำไม่ดียังไง แต่เราถามอะไรไปเค้าก็ตอบแค่ไม่รู้ๆๆๆ จนต้องขุดซักพักถึงจะยอมพูดมุมเค้า ดูเค้าไม่ได้มองว่าสิ่งนี้เป็นปัญหาแล้วก็ดูไม่ค่อยอยากแก้ปัญหาขนาดนั้น บางทีเราก็รู้สึกว่าเค้าแคร์เรา แต่บางทีก็รู้สึกว่าไม่แคร์เลย แง