ทุกครั้งที่มีปากเสียงกับแม่ แม่มักจะต้องเป็นฝ่ายพูดตำหนิพูดว่าสัก1อย่างสั้นๆก่อนจะจบเสมอ
แกจะไม่ยอมให้เราพูดตัดบทแล้วจะจบทันที
เคยแกล้งตัดบทแล้วพยายายามทำทุกอย่างเพื่อให้แม่เงียบทางอ้อมเช่น
ธุระเข้ารีบเดินหนีอย่างเร็ว ปรากฎว่าแม่วิ่งตามมาต้องพูดว่าให้ได้สัก2-3ประโยค ก่อนให้สำเร็จให้ได้ทุกที
คือท่านมีความพยายามมาก แม้ว่าเราจะทำทุกอย่างให้แม่มีอุปสรรคในการพูด สร้างสถานการณ์บังคับให้ต้องหยุดและพูดไม่ได้
ปรากฎวิ่งตามทันทีเลย
แต่ก็ไม่มีอะไรมากคือจบแค่นั้นเหละ แค่รู้สึกถึงการไม่ยอมกับเรื่องไม่เป็นเรื่องต้องทำให้ได้
เหมือนทำแล้วสบายใจเลยยึดถือต้องทำตลอด เป็นอัตโนมัติเลย
เจอแบบนี้คุณรู้สึกยังไงครับ
อันนี้ถือเป็นนิสัยชอบระบายของแม่หรือเปล่าครับ
แกจะไม่ยอมให้เราพูดตัดบทแล้วจะจบทันที
เคยแกล้งตัดบทแล้วพยายายามทำทุกอย่างเพื่อให้แม่เงียบทางอ้อมเช่น
ธุระเข้ารีบเดินหนีอย่างเร็ว ปรากฎว่าแม่วิ่งตามมาต้องพูดว่าให้ได้สัก2-3ประโยค ก่อนให้สำเร็จให้ได้ทุกที
คือท่านมีความพยายามมาก แม้ว่าเราจะทำทุกอย่างให้แม่มีอุปสรรคในการพูด สร้างสถานการณ์บังคับให้ต้องหยุดและพูดไม่ได้
ปรากฎวิ่งตามทันทีเลย
แต่ก็ไม่มีอะไรมากคือจบแค่นั้นเหละ แค่รู้สึกถึงการไม่ยอมกับเรื่องไม่เป็นเรื่องต้องทำให้ได้
เหมือนทำแล้วสบายใจเลยยึดถือต้องทำตลอด เป็นอัตโนมัติเลย
เจอแบบนี้คุณรู้สึกยังไงครับ