เรื่องคือเราเนี่ยทำดีพูดดีกับทุกคนมากๆนะคะ แต่แม่เราคือทำดีแต่กับคนนอก
พอกลับจากที่ทำงานเข้ามาในบ้านหน้าก็บึ้งเรียกแม่ แม่ แม่เป็น10แม่เขาก็ไม่ตอบ
มีวันนึงเราเรียกเขาหลายรอบมากๆเขาก็ไม่คุยกับเราตอนเด็กเราก็ปล่อยไปเพราะกลัว
แต่พอโตเราก็รู้สึกว่าเราก็พูดกับเขาดีๆตลอดแต่ทำไมเขาทำแบบนี้ พอตอนเย็นเขาเรียกเรา
เราก็เลยไม่คุยกับเขาบ้าง เขาเรียกตอนเราคุยกับน้าบ้านตรงข้ามอยู่เราก็หันไปบอกเขาว่าแปปนึง
แต่เขาโกรธเราเป็นฟืนเป็นไฟไล่เราออกจากบ้าน ด่าเราสาดเสียเทเสียบอกมีลูกเป็นหมาดีกว่ามีลูกเป็นมึ*
เอาจริงๆมันติดกันผ่าน dna มามั๊ยคะ ยายเราก็เป็นเราเรียกยายเพื่อที่จะคุยกับยาย
แต่ยายเราก็ทำเป็นไม่ได้ยินทั้งๆที่เขาได้ยินเราเรียกนะเขาหันมามองแต่เขาก็ไม่คุยกับเรา
วันต่อมาเราเลยไม่คุยกับเขาบ้างเขาเรียกเราจะให้ช่วยยกของเราก็หันไปมองนะแต่ไม่พูดด้วย
เขาก็พูดกระแทกเสียงว่าดูสั*ดานซิน่ะคนพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย น่ะ ทำไมเขาไม่พูดกับเราได้แต่เราทำไม่ได้?
แต่จริงๆกับยายเราก็มีเรื่องให้น้อยใจบ่อยๆเช่นยายรักบ้านน้ามากกว่าบ้านเราเพราะบ้านน้าจน(?)😅
ยายไปฝากงานให้น้องเราแต่ไม่ฝากให้เราทั้งๆที่เราก็ตกงานเหมือนกัน จริงๆเรื่องนี้ไม่โกรธหรอก
แต่มันก็มีน้อยใจอยู่หน่อยๆ🥹