ขออนุญาตระบาย

รู้สึกท้อหมดกำลังใจในการเรียน ตอนนี้เราเรียนปี2 สายที่เรียนเป็นสายวิทย์ฟิสิกส์ จบออกมาหางานทำยาก มีคนถามตลอดว่าจบมาทำอะไร มีแผนชีวิตยังไง ทั้งจากเพื่อนและครอบครัว ตอนแรกที่เข้าไปเรียนยอมรับว่ามีแผนจบมาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอได้เรียนจริงๆเรากลับไม่รู้สึกแบบนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่เก่งเราสู้คนอื่นไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกันอยู่ ท้อใจหมดกำลังใจมากพูดกับใครไม่ได้ เพราะเราเลือกเอง ตอนปี1เราอยากซิ่วไปสายอื่นแต่สงสารแม่ที่ต้องจ่ายค่าเทอมอีก เลยไม่เป็นไรอยู่ต่อเรียนให้จบ คะแนนสอบเราพอผ่าน เรียนไปเรื่อยๆ แต่เป้าหมายเรากลับหายไปทุกที พอกลับบ้านก็มีคนถามแต่แบบเดิมไม่ใช่ว่าเราไม่วางแผนเราวางแล้ว วางไว้หลายแผนมากสับสนมากไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตดี จนเราป่วยปวดท้องเข้าห้องน้ำบ่อยถ่ายเป็นน้ำเหมือนท้องเสียเป็นนานอาทิตย์เลยไปหาหมอตรวจไม่เจอตอนแรกเราหากูเกิลบอกลำไส้แปรปวน หมอให้ไปตรวจอึ จ่ายยามา หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะเครียดเหมือนสะกดจิตตัวเองให้ป่วย แต่หมอจะวินิฉัยว่าเป็นโรคละจ่ายยามากิน ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าเครียดอะไร เหมือนมันเก็บกดไว้ จนมันค่อยๆแสดงอาการออกมา ตอนนี้ปี2แล้ว ถามว่าเรียนได้ไหม เรียนได้นะ แต่เราไม่รู้จะเรียนไปทำไมเรารู้สึกไม่อยากไปเรียนในทุกๆวัน หมดไฟ ทั้งจากสังคมเพื่อนเรียนสาขาพูดตรงๆว่าแย่ปวดหัวจากเรื่องเรียนอยู่แล้วยังมาปวดหัวกับเพื่อนอีก

ฝากถึงคนที่กำลังจะสอบเข้าคิดเยอะๆในประเทศนี้เลือกอะไรที่มันตรงความต้องการดีกว่า เพราะอะไรที่ไม่แมสเขาไม่ต้องการเยอะ