ผมทำงานร้านอาหารร้านหนึ่งในภูเก็ต ในประกาศสมัครเขียนเอาไว้ว่า หาผู้ช่วยภายในครัว(สามารถลงหน้าเตาได้) เงินเดือนอยู่ที่ 14,000 ในวันที่เข้าไปสมัคร เขาไม่ได้ให้ผมสัมภาษ และบอกให้ผมกลับมาในวันถัดไปคือวัน พฤหัส ซึ่งวันนั้นร้านปิด เขาไม่ได้แจ้งว่าร้านปิดในวัน พฤหัส ผมนั่งรอหน้าร้านแดดร้อนๆ ตั้งแต่8โมงเช้าจนถึง11โมง ผมโทรติดต่อกลับไปก็ไม่มีใครรับสาย ผมเลยกลับมาอีกทีคือวันเสาร์ เมื่อผมมาถึงเขาให้ผมเข้าทำงานเลย ผมไม่ได้รับเอกสารกรอกใบสมัคร และเขาก็ไม่ได้เอาเอกสารของผมไปสักแผ่น หน้าที่ที่ผมได้รับในการทำงานไม่ใช่ผู้ช่วยภายในครัว แต่เป็นพนักงานล้างจานและตักข้าวให้ลูกค้า และเตรียมของง่ายๆ ประปลาย

ผมโดนบูลลี่ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงาน เพื่อนร่วมงานบอกกับอีกคนว่า "รับเข้ามาทำงานทำไมทั้งที่ทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง" ในวันแรกผมก็มีความขุ่นเคืองใจเล็กน้อย และคิดว่าคงเป็นเรื่องปกติของสังคมทำงานที่มีการเสียดสีกัน และผมเป็นผู้ชายคนเดียวในร้าน ผมไม่รู้จะเข้าไปคุยกับเพื่อนร่วมงานยังไง 

ผมได้ถามว่าให้ช่วยงานอะไรไหม มีอะไรให้ผมเตรียมไหม เขาบอกว่า "พี่ทำตามที่หนูสั่งพอ ถ้าหนูไม่ได้สั่งพี่ไม่ต้องสะเออะทำ มันเสียหายต่อร้าน" และสารพัดคำพูดที่ออกมาจากพนักงาน3คน ดูถูกว่าผมเป็นแค่คนหลงทางไม่มีที่ไปแล้วมาขอสมัครงานร้านนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาไปโกรธเคืองใครมาแล้วมาลงที่ผมหรือเปล่า และได้เก็บความรู้สึกนั้นไว้ ไม่ตอบโต้ ไม่แสดงอาการไม่พอใจเลยสักครั้งเดียว

ผมทำงานได้4วัน และบอกกับเพื่อนร่วมงานว่าจะขอลาออก เพื่อนร่วมงานติดต่อไปหาเจ้าของร้าน เจ้าของร้านรับทราบและจะเข้ามาในตอนปิดร้าน พวกเขาพูดต่อหน้าผมว่า "ไม่มีเด็กคอยเก็บขยะแล้ว แล้วทีนี้จะหาใครมาคอยเก็บให้" อีกคนบอก "หาเด็กมาล้างจานให้ยังยากกว่า ใครบ้างมาสมัครงานครัว แต่ทำได้แค่ล้างจาน"

พอถึงเวลาเลิกงาน เขามาถึงร้าน และไล่ให้ผมกลับบ้าน และทำมือผายออก ผมได้เข้าไปถามว่า เรื่องค่าจ้างของผม ให้ผมส่งเลขบัญชีเข้าไปในไลน์พี่ใช่ไหมครับ เขาตอบกลับมาว่า "ถ้าอยากได้เงินมาก คุณก็เอาเสื้อไปซักที่บ้านแล้วเอามาคืนฉัน ฉันจะให้เงินคุณก็ต่อเมื่อคุณเอาเสื้อมาคืน หวังว่าคุณจะเข้าใจที่ฉันพูด"

ในวันถัดมาผมได้เอาเสื้อไปคืนกับทางร้าน พนักงานก็ได้รับเสื้อที่ผมเอามาคืน เขาบอกเขาจะติดต่อกลับไปตอนนี้เขายุ่งงานมากๆ ทั้งที่ตอนนั้นเขากำลังยืนเล่นมือถืออยู่ ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วพูดว่า "ขอบคุณมากๆครับ"

ผมทำสายงานอาหารมา2ปี เป็นงานที่ใช้ทักษะย่าง และทอดเป็นหลัก ไม่ใช่การผัด ตั้งแต่ผมทำงานมาไม่เคยได้รับการต้อนรับแย่ๆ จากเพื่อนร่วมงานเลยสักครั้ง ที่นี่คือที่แรกที่ทำให้ผมรู้แย่ได้ขนาดนี้ 

ผมเป็นคนกรุงเทพ และลงมาภูเก็ต เพื่อที่จะมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมมีภาวะซึมเศร้ามาเกือบปี นั่นเป็นเหตุผลที่ลงมายังที่นี่ แต่ไม่คิดว่าจะกระทบต่อจิตใจผมขนาดนี้

ผมสามารถแจ้งความได้ไหม ในกรณีแบบนี้ ผมรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก แค่4วัน ทำให้ผมรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้