สวัสดีค่ะ หนูจะอธิบายคราวๆก่อนนะ หนูกับเเฟนคบกันจะเข้าปีที่3 เเล้วค่ะ หนูกับแฟนเป็นเพื่อนกันมาก่อน เรียนห้องเดียวกันขึ้นปี2ได้เป็นเเฟนกันค่ะ ตอนเป็นเพื่อนรู้สึกว่าเค้าอบอุ่นดีนะคะ พอคุยกันบ่อยๆเริ่มมีใจกันคะ
เรียนอยู่ด้วยกันที่เทคนิคค่ะ เพื่อนผู้ชายจะเยอะกว่าปกติ อยู่หอด้วยกันค่ะ
หนูได้คบกับเเฟนได้เกือบครึ่งปี หนูรู้สึกว่าเขานิสัยไม่เหมือนกันเลย ทั้งอารมณ์ คำพูด เเตกต่างจากตอนเป็นเพื่อนกันเลยจากอบอุ่นมากๆ เขามีนิสัยอารมณ์โมโหร้าย เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เขาหวงหนูมากๆ มากจนเกินไปจนไม่เเยกเเยะเลยค่ะ เขาหวงหนูเวลาหนูมองเพื่อนเล่าอะไรให้ฟัง คือหนูตั้งใจฟังค่ะ เขาหาว่าหนูอ่อย ซุกซิก ส่งสายตากัน หนูตั้งใจฟังเพื่อนทุกคนที่เล่าอะไรให้ฟังหมดทุกคนเลยนะคะ เขาก็หวงทุกคนเลย จนเกิดการทำร้ายกัน ทุกๆครั้งที่หนูอธิบาย เขาก็หาว่าอธิบายไม่ขึ้น ยังเด็กอะ บางทีเพื่อนมาหาที่หอค่ะช่วงนั้นโควิด เพื่อนได้ลืมเเมสใว้ค่ะ ตอนนั้นหนูทำงานพาร์ทไทม์ เขาโทรมาใส่อารมณ์ หัวร้อนใส่หนู
จนทางร้านที่หนูทำงานเขาดุ เขาหาว่าหนูเอาผู้ชายขึ้นห้อง จนหนูเลิกงานได้เดินไปหาเจ้าของหอ ป้าเขาว่าไม่มีคนขึ้นห้องนะ หนูไม่ได้มากับใคร ทั้งๆที่หนูตัวติดกับมันทุกเวลา ทุกๆครั้งที่มีปากเสียงกันจะทำร้ายกันตลอดเลยค่ะ แต่หนูไม่กล้าปรึกษาเพื่อนและแม่ค่ะเค้าขู่หู ว่าถ้ากูเห็นที่ไหน ไม่รอดหรอก ขนทำให้หนูไม่กล้าออกมาค่ะ
จนจบปวช3 ได้ย้ายมาเรียนปวส ทางบ้านเค้าค่ะ
จากอีกจังหวัดหนึ่ง ข้ามมา2จังหวัดค่ะ ขอไม่เอยนะคะ
เขารู้สึกยิ่งใหญ่มากตอนที่หนูไปอยู่กับเค้าเค้าทำร้ายดูรุนแรงมากขึ้น เค้าเอาทุกอย่างขู่หนู เค้าทำให้ดูไม่มีเพื่อนไม่มีงานการทำ แต่ตัวเค้าเองไม่ใช่คนขยันเลยไม่ทำอะไรเลยเกาะแม่กิน พอมาเรียนถึงที่นี่เค้าก็ยังไม่ไว้ใจหนูค่ะเค้าก็หาว่าหนูมีคนอื่นถามทุกวันถามทุกเวลาแล้วต้องถ่ายรูปให้เขาทุกเวลาเวลาทำอะไร
อยู่กับใครบ้างต้อง ถ่ายรายงานเขาตลอด
จนหนูเริ่มทนไม่ไหวจึงได้บอกแม่เลยเพื่อน คือการโทรคุยแล้วลบแชทตอนอยู่ที่วิลัย พอชวนทะเลาะหนูก็ปรึกษาแม่ตลอดนะคะแต่พอกลับมาจากวิลัยมาถึงบ้านเค้าก็ทำตัวปกติแต่อยู่วิลัยเค้าโมโหร้ายก็พิมพ์ด่าหนูในแชท หนูเลยรู้สึกว่าหนูอยากออกมาจากชีวิตเขาแต่แม่หนูบอกว่าให้รอทำอะไรอีกครั้งเดี๋ยวแม่จะลงไปรับเองเพราะว่าถ้าจะออกตอนนี้หนูไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องออกมาค่ะ หนูเลยต้องทนอยู่ตรงนี้ เเต่ตลอดที่เค้าทำร้ายหนู ความรักหนูลดเรื่อยๆจนไม่เหลือเลยค่ะ
อยากเลิกกับเเฟนค่ะ เเต่ออกมาไม่ได้สักที
เรียนอยู่ด้วยกันที่เทคนิคค่ะ เพื่อนผู้ชายจะเยอะกว่าปกติ อยู่หอด้วยกันค่ะ
หนูได้คบกับเเฟนได้เกือบครึ่งปี หนูรู้สึกว่าเขานิสัยไม่เหมือนกันเลย ทั้งอารมณ์ คำพูด เเตกต่างจากตอนเป็นเพื่อนกันเลยจากอบอุ่นมากๆ เขามีนิสัยอารมณ์โมโหร้าย เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เขาหวงหนูมากๆ มากจนเกินไปจนไม่เเยกเเยะเลยค่ะ เขาหวงหนูเวลาหนูมองเพื่อนเล่าอะไรให้ฟัง คือหนูตั้งใจฟังค่ะ เขาหาว่าหนูอ่อย ซุกซิก ส่งสายตากัน หนูตั้งใจฟังเพื่อนทุกคนที่เล่าอะไรให้ฟังหมดทุกคนเลยนะคะ เขาก็หวงทุกคนเลย จนเกิดการทำร้ายกัน ทุกๆครั้งที่หนูอธิบาย เขาก็หาว่าอธิบายไม่ขึ้น ยังเด็กอะ บางทีเพื่อนมาหาที่หอค่ะช่วงนั้นโควิด เพื่อนได้ลืมเเมสใว้ค่ะ ตอนนั้นหนูทำงานพาร์ทไทม์ เขาโทรมาใส่อารมณ์ หัวร้อนใส่หนู
จนทางร้านที่หนูทำงานเขาดุ เขาหาว่าหนูเอาผู้ชายขึ้นห้อง จนหนูเลิกงานได้เดินไปหาเจ้าของหอ ป้าเขาว่าไม่มีคนขึ้นห้องนะ หนูไม่ได้มากับใคร ทั้งๆที่หนูตัวติดกับมันทุกเวลา ทุกๆครั้งที่มีปากเสียงกันจะทำร้ายกันตลอดเลยค่ะ แต่หนูไม่กล้าปรึกษาเพื่อนและแม่ค่ะเค้าขู่หู ว่าถ้ากูเห็นที่ไหน ไม่รอดหรอก ขนทำให้หนูไม่กล้าออกมาค่ะ
จนจบปวช3 ได้ย้ายมาเรียนปวส ทางบ้านเค้าค่ะ
จากอีกจังหวัดหนึ่ง ข้ามมา2จังหวัดค่ะ ขอไม่เอยนะคะ
เขารู้สึกยิ่งใหญ่มากตอนที่หนูไปอยู่กับเค้าเค้าทำร้ายดูรุนแรงมากขึ้น เค้าเอาทุกอย่างขู่หนู เค้าทำให้ดูไม่มีเพื่อนไม่มีงานการทำ แต่ตัวเค้าเองไม่ใช่คนขยันเลยไม่ทำอะไรเลยเกาะแม่กิน พอมาเรียนถึงที่นี่เค้าก็ยังไม่ไว้ใจหนูค่ะเค้าก็หาว่าหนูมีคนอื่นถามทุกวันถามทุกเวลาแล้วต้องถ่ายรูปให้เขาทุกเวลาเวลาทำอะไร
อยู่กับใครบ้างต้อง ถ่ายรายงานเขาตลอด
จนหนูเริ่มทนไม่ไหวจึงได้บอกแม่เลยเพื่อน คือการโทรคุยแล้วลบแชทตอนอยู่ที่วิลัย พอชวนทะเลาะหนูก็ปรึกษาแม่ตลอดนะคะแต่พอกลับมาจากวิลัยมาถึงบ้านเค้าก็ทำตัวปกติแต่อยู่วิลัยเค้าโมโหร้ายก็พิมพ์ด่าหนูในแชท หนูเลยรู้สึกว่าหนูอยากออกมาจากชีวิตเขาแต่แม่หนูบอกว่าให้รอทำอะไรอีกครั้งเดี๋ยวแม่จะลงไปรับเองเพราะว่าถ้าจะออกตอนนี้หนูไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องออกมาค่ะ หนูเลยต้องทนอยู่ตรงนี้ เเต่ตลอดที่เค้าทำร้ายหนู ความรักหนูลดเรื่อยๆจนไม่เหลือเลยค่ะ