สวัสดีครับ ขออนุญาติเล่าเรื่อง ความรักในวัยทำงาน
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับน้องเขาทำงานในแผนกเดียวกัน เจอกันเห็นหน้ากันก็ทักทายกันปกติตลอดมา
นานๆจะมีกิจกรรม ร่วมกันทีภายในบริษัท 
แต่มาช่วง 2 เดือนหลัง ไม่รู้เรามีอะไรคลิกกันตอนไหน เราทักไลน์คุยกันทุกวัน เปรียบเสมือนคนจีบกัน ยิ่งพอมาปลายปีฝ่ายผู้หญิง มีเรื่องของการสูญเสีย ก็ยิ่งมีการคุยกันมากขึ้น โดยเราเป็นฝ่ายเข้าไปปลอบใจเขา ให้กำลังใจเขา คุยกันทั้งทุกวัน ตั้งแต่ตอนตื่นเช้า-เข้านอน
แต่พอ มา 2-3 วัน ที่ผ่านมา กลับมีการสนทนากันน้อยลง ทักไลน์ไปไม่อ่าน ไม่ตอบ  แต่เล่น Social อะไรต่างๆปกติ 
เมื่อคืนเป็นวันที่ผมคิดจะเลิกติกต่อ ผมทักไปถามด้วยความเป็นห่วง กลับพิมพ์ตอบกลับมาแค่ ว่า "ค่ะ", "เปล่า","อืม" 
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น 2-3 เดือนที่คุยกันมา เป็นการสื่อสารจากทั้ง 2 ฝ่าย ผมเลยไม่รู้สาเหตุว่าทำไมสถานการณ์ ถึงเปลี่ยนแปลงไปไว
กลายเป็นผมที่กระวนกระวาย ไปเอง ว่าผมทำอะไรผิด ,เป็นห่วงเขาไปซะทุกอย่าง ถึงตอนนี้ผมคงเป็นแค่ที ฮีลใจให้เขาพอเขาดีขึ้น เขาก็จะไปจากเรา

ผมจะต้องทำยังไงกับสถานการณ์ตรงนี้ ผมพยายามจะเลิกติดต่อ ในทุกช่องทาง ไม่ส่อง Social เขา(แต่ก็ยังมีทนไม่ไหวแอบไปดูบ้าง) 
ผมงงกับความเปลี่ยนแปลงที่คุยกันเหมือนเป็นแฟนมา 2-3 เดือนอะไรที่ทำให้ความรู้สึกชองเขาเปลี่ยนไปไวขนาดนี้ ประโยคสุดท้ายที่คุยกันก่อนจะถามคำตอบคำ คือประโยค "ไปออกกำลังกายก่อนนะ" ซึ่งผมคาใจในจุดนี้ว่าทำไมอยู่2-3 วันนี้ถึงหายไป กลายเป็นถามคำ- ตอบคำ มันคาใจผมอยู่พอสมควร

จะจัดการตัวเองยังไงไม่ให้ฟุ้งซ่าน ไม่ให้อยากคุยกับเขาอีก และปฎิบัติตัวอย่างไร ที่เราจะต้องเจอ กัน 2-3 วันต่อสัปดาห์