ตอนนี้เราใกล้จะจบการศึกษามอต้นแล้วค่ะ ใช้ชีวิตโดยไม่มีเรื่องอะไรให้เครียดมากมายแต่คืนนี้กลับมานอนคิดมากว่าจะจบอยู่แล้วแต่เงินค่าเทอมเรายังค้างเขาไว้เกือบหมื่นสองตั้งแต่ม.1 แล้วจ่ายวันสุดท้ายคือปลายเดือนกุมภาพันธ์ที่จะมาถึงนี้ เราเครียดจนนอนไม่หลับ กลัวว่าจะไม่มีใบจบเหมือนเพื่อนคนอื่น อีกอย่างครอบครัวเรามีเพียงแค่คุณแม่ที่หาเลี้ยงลูกถึงสองคน แค่ค่ากินค่าใช้จ่ายประจำวันก็แทบจะไม่มีเลย ค่ารถไปกลับก็วันละร้อยแล้ว เราก็อายุแค่นี้หางานทำก็ไม่ได้ เงินเก็บก็ไม่มี ง่ายๆคือที่บ้านฐานะค่อนข้างลำบากค่ะ
เมื่อไม่นานเมื่อต้นเดือนพฤศจิกาที่ผ่านมาเราก็โดนมิจฉาชีพหลอกไปเกือบสี่พันซึ่งมันเป็นเงินที่เยอะมากและยอมรับค่ะว่านั่นคือเงินของคุณแม่เราที่ต้องใช้จ่าย เราเครียดมากไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อยังไง จนถึงปัจจุบันก็ยังเงินไม่พอใช้ แถมเงินค่ารถก็ติดเขาไปเกือบสองพันเข้าแล้ว เราอยากช่วยคุณแม่มากค่ะแต่ไม่รู้จะช่วยด้วยวิธีไหนมันร้อนใจไปหมด ปัญหามันเยอะจนมันทำให้เราไม่อยากเรียนต่อเลยค่ะ ส่วนการเดินทางไปเรียนเราไม่สามารถขึ้นรถเมล์ตอนขาไปได้ค่ะ ต้องพึ่งมอไซค์อย่างเดียว ขากลับเราขึ้นรถเมล์ได้แต่รร.เราค่อนข้างปล่อยช้าเลยไม่ค่อยจะทันรถเมล์ซักเท่าไหร่ถ้าจะรอคงรออีกนานแล้วแต่ดวงของแต่ละวันด้วยค่ะ ซึ่งคุณแม่ก็เป็นห่วงเพราะมันเคยมีเหตุการณ์ที่เรากับน้องนั่งรอรถเมล์ตั้งแต่สี่โมงถึงหกโมงเย็นแต่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านซักที เลยเป็นสาเหตุที่คุณแม่ให้มีคนไปรับไปส่งวันละร้อยค่ะ
เรารู้สึกไม่ดีเลยจริงๆค่ะที่เห็นคุณแม่ต้องมาลำบากทำงานงกๆเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูเรากับน้อง ญาติที่ซัพพอร์ตก็ยังพอมีบ้างค่ะแต่เราก็ต้องเอามาใช้จ่ายอยู่ดี จะเก็บก็เก็บไม่ได้ค่ะ ทางเราพยายามหางานเสริมที่พอจะช่วยแบ่งเบาคุณแม่ได้ค่ะแต่แน่นอนว่างานเสริมที่เราสนใจมันต้องมีงบเพื่อลงทุนหมด ซึ่งงบในส่วนนั้นเราก็ไม่มีเลยยังทำไม่ได้ซักที พอขายได้ก็ไม่มีใครมาซื้อเรา มันก็ยิ่งเครียด ตั้งแต่เราเริ่มโต เราก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่แย่สำหรับคุณแม่มากๆ แย่ที่ช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย แถมยังเคยทำให้ท่านหนักใจเสียใจมานับไม่ถ้วน ในใจอยากช่วยท่านมากๆอยากทำงานอยากมีเงินจ่ายช่วยท่านแต่ก็นั่นแหละค่ะเราไปหาสมัครงานก็ไม่มีใครรับเพราะใบจบก็ยังไม่มีอายุก็พึ่งจะ15ปี
เราอยากขอคำปรึกษาและมาแชร์ประสบการณ์แย่ๆในชีวิตที่เคยผ่านมา หวังว่าเราจะได้คำปรึกษาที่ดีและสามารถฮีลใจเราได้นะคะ ขอบคุณผู้ใหญ่ที่เคารพทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
เครียด ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม
เมื่อไม่นานเมื่อต้นเดือนพฤศจิกาที่ผ่านมาเราก็โดนมิจฉาชีพหลอกไปเกือบสี่พันซึ่งมันเป็นเงินที่เยอะมากและยอมรับค่ะว่านั่นคือเงินของคุณแม่เราที่ต้องใช้จ่าย เราเครียดมากไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อยังไง จนถึงปัจจุบันก็ยังเงินไม่พอใช้ แถมเงินค่ารถก็ติดเขาไปเกือบสองพันเข้าแล้ว เราอยากช่วยคุณแม่มากค่ะแต่ไม่รู้จะช่วยด้วยวิธีไหนมันร้อนใจไปหมด ปัญหามันเยอะจนมันทำให้เราไม่อยากเรียนต่อเลยค่ะ ส่วนการเดินทางไปเรียนเราไม่สามารถขึ้นรถเมล์ตอนขาไปได้ค่ะ ต้องพึ่งมอไซค์อย่างเดียว ขากลับเราขึ้นรถเมล์ได้แต่รร.เราค่อนข้างปล่อยช้าเลยไม่ค่อยจะทันรถเมล์ซักเท่าไหร่ถ้าจะรอคงรออีกนานแล้วแต่ดวงของแต่ละวันด้วยค่ะ ซึ่งคุณแม่ก็เป็นห่วงเพราะมันเคยมีเหตุการณ์ที่เรากับน้องนั่งรอรถเมล์ตั้งแต่สี่โมงถึงหกโมงเย็นแต่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านซักที เลยเป็นสาเหตุที่คุณแม่ให้มีคนไปรับไปส่งวันละร้อยค่ะ
เรารู้สึกไม่ดีเลยจริงๆค่ะที่เห็นคุณแม่ต้องมาลำบากทำงานงกๆเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูเรากับน้อง ญาติที่ซัพพอร์ตก็ยังพอมีบ้างค่ะแต่เราก็ต้องเอามาใช้จ่ายอยู่ดี จะเก็บก็เก็บไม่ได้ค่ะ ทางเราพยายามหางานเสริมที่พอจะช่วยแบ่งเบาคุณแม่ได้ค่ะแต่แน่นอนว่างานเสริมที่เราสนใจมันต้องมีงบเพื่อลงทุนหมด ซึ่งงบในส่วนนั้นเราก็ไม่มีเลยยังทำไม่ได้ซักที พอขายได้ก็ไม่มีใครมาซื้อเรา มันก็ยิ่งเครียด ตั้งแต่เราเริ่มโต เราก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่แย่สำหรับคุณแม่มากๆ แย่ที่ช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย แถมยังเคยทำให้ท่านหนักใจเสียใจมานับไม่ถ้วน ในใจอยากช่วยท่านมากๆอยากทำงานอยากมีเงินจ่ายช่วยท่านแต่ก็นั่นแหละค่ะเราไปหาสมัครงานก็ไม่มีใครรับเพราะใบจบก็ยังไม่มีอายุก็พึ่งจะ15ปี
เราอยากขอคำปรึกษาและมาแชร์ประสบการณ์แย่ๆในชีวิตที่เคยผ่านมา หวังว่าเราจะได้คำปรึกษาที่ดีและสามารถฮีลใจเราได้นะคะ ขอบคุณผู้ใหญ่ที่เคารพทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ