คือผมเป็นคนที่มีเพื่อนเหมือนไม่มีเพื่อนอะครับบางคนก็ไม่คุยบางคนก็สนใจผมตอนที่เขาลำบากเเละผมช่วยไปเขาก็ทำเหมือนผมไม่ใช่เพื่อนอะครับเเละทุกวันนี้ผมต้องนั่งคนเดียวในห้องเรียน เมื่อก่อนเขาชวนผมไปกินข้าวอะไรนั้นอะไรนี้ เเบะตอนนี้คือเขาไม่เรียกผมเลยครับ ผมก็รู้สึกเสียใจนิดๆ เเละเวลาไปไหนผมก็จะหปคนเดียวตลอดเช่นเดินถนนคนเดินหรือเดินงานต่างๆอะครับส่วนใหญ่ผมเดินคนเดียวตลอดเลยเเต่ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่าผมทำอะไรผิดเจาจึงไม่ค่อยสนใจผม ผมมันเเย่ หนือผมมันเรียนไม่เก่ง ผมก๋ยอมรับเเหละว่าผมอะเป็นคนเรียนไม่คือหรทอว่าไม่รู้เลย(บางวิชาเช่นคณิต)เป็รหลักเลยครับเเละพอผมจะไปปรึกษาเขาก็บอกไม่ว่างที่จริงเขาก๋ส่งงานอะไรเรียบร้อยเเล้วเรื่องคณิตนี้ผมไม่รู้ตั้งเเต่เศษส่วนเลยครับตอนนี้อยู่ม.3ๆกล้จบละครับผมก็อยากมีเพื่อนเเต่คนรอบจ้างที่ไห้กำลังใจก๋คือเเฟนผมนั้นเเหละครับเวลาผมเครียดผมมีอะไรก๋ไปบอกเเฟนนบอดเรื่องเพื่อนนี้ผมไม่เคยทำอะไรไม่ดีต่อหย้าเพืาอนเลยผมพวยามคุยกับเพื่อนไห้คงามสนใจเเต่เขาไม่ค่อยสนใจผมเลยครับ เเละมีคนั้งหนึ่งเขาจะไปเที่ยวกับมีคนหนึ่งบอกง่า "เออเราไปเที่ยวกันมะ“เเละผมบอกว่าไปเ้วยคนสิเขาก๋บอก“ไม่ต้องไป"ผมก๋งงคือผมก๋มีรถผมก๋ไม่ได้ขับเร็วเเละผ่านอีก1อาทิยต์ เรื่องงานกลุ่มครูบอกไก้จับกลุ่มละ10คนคือในห้องมี32คนผมก๋ไปหาเพื่อนผมเขาบอกเต็มไปอีก2กลุ่มเเละมีกลุ่มสุดท้ายคือกลุ่มที่ไม่ตั้งใจเรียนเลยครับผมไม่ค่อยขอบพวกนี้สักเท่าไร่เพราะผมอยากอยู่กับคนที่ดรีบนเก่งเพื่อผมอาจะได้รับความรู้ใหม่ๆบ้างเเต่เขาก็บอกเต็มทุกครั้งตอนที่จับกลุ่มเลยครับ เเละไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดเลยครับ บางวันก๋เครียดเเต่น้อยที่ตะเครียด  ทำไงดีครับ