นี่คือครั้งเเรกเลยที่ผมตั้งขึ้นมา
คือผมคบกับเเฟนมา ปีนี้ครบ3ปีครับ ผมรักเขามากๆ เเละเเฟนก็รักผมมากๆ เเต่เเฟนไม่รู้เลยว่าผมรักเขามากเพราะผมเล่นเกมดูหนัง เเฟนเลยคิดว่าไม่รักมั้ง
เเต่ผมนิสัยไม่ดีครับเพราะผมอยากจะลองมี sex สักครั้ง ตั้งเเต่เกิดมาอายุ 18ปี ผมยังไม่เคยมีเลย (เเฟนผม18 เหมือนกัน) เเละเเฟนคนนี้ก็เป็นคนเเรกของผม ผมเลยขอ เเต่เขาไม่ให้ เป็นเเบบนี้หลายครั้ง มันเลยทำผมน้อยใจเเละที่น้อยใจอีกคือ เวลาไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่เคยได้เดินเเบบคู่รัก ต้องหลบๆซ่อนๆ
กลัวพ่อเห็น ญาติเห็น คนรู้จักเห็น กลัวคนอื่นมอง ผมยังทนมาตลอด 3ปีได้เลย เเละเวลาทะเลาะกันส่วนมากก็เรื่องที่ผมเซ้าซี้อยากลองมีกับเขา
พอเขาไม่ให้ก็บอกงั้นไปมีกับคนอื่นก็ได้ (เเต่ผมไม่ทำนะครับเพราะผมอยากทำกับคนรัก ซึ่งคือเเฟนผม) เเละนี่คือนิสัยที่เเย่ที่ผมบอกว่าเลิกกัน (ที่จริงผมเสียใจมากในสิ่งที่พูดออกไป มานอนเสียใจในสิ่งที่พูด) เเต่ไม่ได้พูดเต็มปาก เพราะมันเป็นเเค่อารมณ์ชั่ววูป ผมเป็นเเบบนี้หลายคร้ง ทะเลาะเอะอะก็เลิก เเต่ผมก็กลับมา (ผมไม่เคยหายเกิน2วันนะครับเพราะคิดถึง) ปกติเขาจะมาคุย หรือผมก็ทักไปง้อ เขาก็ไม่ชอบที่ผมพูดเรื่อง sex เเต่ผมอยากรู้อยากลองอะครับ จนถึงล่าสุด เเฟนสอบ เเพทเข้ามาหลัย อยู่ๆผมก็ไปถามโง่ๆ เเบบ เองพร้อมเมื่อไหร่จะปล่อยให้รอนานเเค่ไหน เเละผมบอกว่าผมไม่เลิกนะเเค่อยากรู้ เขาหายไปสักพัก เขามาบอกผมเป็นเพื่อนกันเถอะ ผมก็เเบบว่าน้อยใจเลยตอบอืม เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็กลับมา สรุป2วันผ่านไปเขากลับมากลับเพื่อน ให้เพื่อนมาช่วยคุย ผมก็เล่นตัว พอดึกๆวันเดียวกันผมก็ไปขอคืนดีเขากลับมาเเต่เขาไม่รู้สึกอะไรกลับผมเเล้ว เขาเฉยๆ เพราะเขากลับมาพร้อมคนคุยที่คุยเรื่องผมกับมันเเล้วรู้สึกดี เป็นรุ่นพี่อายุห่างกัน6ปี (เเต่ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่าเขามาพร้อมคนคุย) เขาไม่กล้าบอกรักผมเต็มปาก พอสอบเสร็จเขาไปเที่ยวผมบอกว่าระหว่างไปเที่ยวอะ ผมจะให้เวลาคิดกับความรู้สึกตัวเองเพราะยังไงเขาก็ไม่ทิ้งผม เพราะทะเลาะกันยังไงเราก็กลับมาคืนดีกันอยู่ดี เเต่ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นเขามีคนคุย เเฟนผมก็คงจะคุยกันอย่างเมามันส์เลยนะผมว่า เเละเขาก็บอกผมจบเเค่นี้เถอะ จากนั้น ผมก็กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ทักไปหา โพสเพ้อ ไอจี เเละเขามาบอกผมหลังจากนั้น2อาทิตย์ มันทำให้ต่อเรื่องราวได้เลยทำไมเเฟนผมเป็นอย่างงี้ ผมรู้สึกเเย่มากทั้งที่เคยสัญญาเลิกกันไปจะไม่มีใหม่ ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร รักผมคนเดียว เรื่องราวต่างๆมันเขามาในหัวผมหมด ผมยอมรับผมเเย่เรื่องเดียวเรื่องที่ผมอยากรู้อยากลอง ที่เจอจู้จี้จุกจิกผมยังอยู่กับเธอได้เลย เเต่ผมก็ลืมเขาไม่ได้นะทักไปบางครังโทรไปหา เขาอะบอกไม่รักผมเเล้วเเต่ร้องไห้ ผมงงมาก เป็นห่วงผมทั้งที่ไม่อยากกลับมาคบเเล้ว คือเขารู้สึกดีกับคนคุยเเละคัดผมไม่ได้อย่างนั้นเหรอครับ ผมรักเขามากๆถ้าย้อนเวลากลับไปผมพร้อมจะปรับตัวทุกอย่าง ซึ่งผมมั่นใจว่าทำได้ เเต่ผมทำได้เเค่ปล่อยเธอไปตามทางของเธอ ผมเป็นคนไม่ตีกรอบเเฟนนะครับให้อิสระตลอด เเต่เเฟนตีกรอบเเบบสุดๆหึงสุดๆ เเต่ผมดันโดนทิ้งเอง ผมรู้สึกเรื่องราวที่ผ่านมาเเบบเสียดายมาก คนที่ผมเชื่อใจหักหลังได้ไง ผมนอนร้องไห้ทุกวันเลยครับ กินข้าว ไม่ลง นอนไม่หลับ ผมพยายามไปคุยกับคนอื่นก็ไม่รู้สึกดีเหมือนที่เเฟนผมทำ มันรู้สึกฝืน ผมไม่อยจากเลิกอะครับทำยังไงดี
3ปีเเพ้3วัน
ผมมันเเย่? เเฟนเลยหมดรัก
คือผมคบกับเเฟนมา ปีนี้ครบ3ปีครับ ผมรักเขามากๆ เเละเเฟนก็รักผมมากๆ เเต่เเฟนไม่รู้เลยว่าผมรักเขามากเพราะผมเล่นเกมดูหนัง เเฟนเลยคิดว่าไม่รักมั้ง
เเต่ผมนิสัยไม่ดีครับเพราะผมอยากจะลองมี sex สักครั้ง ตั้งเเต่เกิดมาอายุ 18ปี ผมยังไม่เคยมีเลย (เเฟนผม18 เหมือนกัน) เเละเเฟนคนนี้ก็เป็นคนเเรกของผม ผมเลยขอ เเต่เขาไม่ให้ เป็นเเบบนี้หลายครั้ง มันเลยทำผมน้อยใจเเละที่น้อยใจอีกคือ เวลาไปเที่ยวด้วยกันก็ไม่เคยได้เดินเเบบคู่รัก ต้องหลบๆซ่อนๆ
กลัวพ่อเห็น ญาติเห็น คนรู้จักเห็น กลัวคนอื่นมอง ผมยังทนมาตลอด 3ปีได้เลย เเละเวลาทะเลาะกันส่วนมากก็เรื่องที่ผมเซ้าซี้อยากลองมีกับเขา
พอเขาไม่ให้ก็บอกงั้นไปมีกับคนอื่นก็ได้ (เเต่ผมไม่ทำนะครับเพราะผมอยากทำกับคนรัก ซึ่งคือเเฟนผม) เเละนี่คือนิสัยที่เเย่ที่ผมบอกว่าเลิกกัน (ที่จริงผมเสียใจมากในสิ่งที่พูดออกไป มานอนเสียใจในสิ่งที่พูด) เเต่ไม่ได้พูดเต็มปาก เพราะมันเป็นเเค่อารมณ์ชั่ววูป ผมเป็นเเบบนี้หลายคร้ง ทะเลาะเอะอะก็เลิก เเต่ผมก็กลับมา (ผมไม่เคยหายเกิน2วันนะครับเพราะคิดถึง) ปกติเขาจะมาคุย หรือผมก็ทักไปง้อ เขาก็ไม่ชอบที่ผมพูดเรื่อง sex เเต่ผมอยากรู้อยากลองอะครับ จนถึงล่าสุด เเฟนสอบ เเพทเข้ามาหลัย อยู่ๆผมก็ไปถามโง่ๆ เเบบ เองพร้อมเมื่อไหร่จะปล่อยให้รอนานเเค่ไหน เเละผมบอกว่าผมไม่เลิกนะเเค่อยากรู้ เขาหายไปสักพัก เขามาบอกผมเป็นเพื่อนกันเถอะ ผมก็เเบบว่าน้อยใจเลยตอบอืม เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็กลับมา สรุป2วันผ่านไปเขากลับมากลับเพื่อน ให้เพื่อนมาช่วยคุย ผมก็เล่นตัว พอดึกๆวันเดียวกันผมก็ไปขอคืนดีเขากลับมาเเต่เขาไม่รู้สึกอะไรกลับผมเเล้ว เขาเฉยๆ เพราะเขากลับมาพร้อมคนคุยที่คุยเรื่องผมกับมันเเล้วรู้สึกดี เป็นรุ่นพี่อายุห่างกัน6ปี (เเต่ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่าเขามาพร้อมคนคุย) เขาไม่กล้าบอกรักผมเต็มปาก พอสอบเสร็จเขาไปเที่ยวผมบอกว่าระหว่างไปเที่ยวอะ ผมจะให้เวลาคิดกับความรู้สึกตัวเองเพราะยังไงเขาก็ไม่ทิ้งผม เพราะทะเลาะกันยังไงเราก็กลับมาคืนดีกันอยู่ดี เเต่ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นเขามีคนคุย เเฟนผมก็คงจะคุยกันอย่างเมามันส์เลยนะผมว่า เเละเขาก็บอกผมจบเเค่นี้เถอะ จากนั้น ผมก็กินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ทักไปหา โพสเพ้อ ไอจี เเละเขามาบอกผมหลังจากนั้น2อาทิตย์ มันทำให้ต่อเรื่องราวได้เลยทำไมเเฟนผมเป็นอย่างงี้ ผมรู้สึกเเย่มากทั้งที่เคยสัญญาเลิกกันไปจะไม่มีใหม่ ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร รักผมคนเดียว เรื่องราวต่างๆมันเขามาในหัวผมหมด ผมยอมรับผมเเย่เรื่องเดียวเรื่องที่ผมอยากรู้อยากลอง ที่เจอจู้จี้จุกจิกผมยังอยู่กับเธอได้เลย เเต่ผมก็ลืมเขาไม่ได้นะทักไปบางครังโทรไปหา เขาอะบอกไม่รักผมเเล้วเเต่ร้องไห้ ผมงงมาก เป็นห่วงผมทั้งที่ไม่อยากกลับมาคบเเล้ว คือเขารู้สึกดีกับคนคุยเเละคัดผมไม่ได้อย่างนั้นเหรอครับ ผมรักเขามากๆถ้าย้อนเวลากลับไปผมพร้อมจะปรับตัวทุกอย่าง ซึ่งผมมั่นใจว่าทำได้ เเต่ผมทำได้เเค่ปล่อยเธอไปตามทางของเธอ ผมเป็นคนไม่ตีกรอบเเฟนนะครับให้อิสระตลอด เเต่เเฟนตีกรอบเเบบสุดๆหึงสุดๆ เเต่ผมดันโดนทิ้งเอง ผมรู้สึกเรื่องราวที่ผ่านมาเเบบเสียดายมาก คนที่ผมเชื่อใจหักหลังได้ไง ผมนอนร้องไห้ทุกวันเลยครับ กินข้าว ไม่ลง นอนไม่หลับ ผมพยายามไปคุยกับคนอื่นก็ไม่รู้สึกดีเหมือนที่เเฟนผมทำ มันรู้สึกฝืน ผมไม่อยจากเลิกอะครับทำยังไงดี
3ปีเเพ้3วัน