ผมก็ยังไมไ่ด้อ่านวิมานมายาตอนที่ 1-306 อยู่ดีครับ
เพียงแต่ตอนนี้ อยากมาเล่าสถานที่พักของผมให้ฟัง
ฟังดูก็จะแปลกๆหน่อย

คือผมอยู่ในหอพักชายที่มี 2 ชั้น แต่หรูสุดๆ
จะเล่ายังไงดีล่ะ

อืม นึกถึงกล่องสองใบก็แล้วกันครับ
กล่องสองใบซ้อนกัน

อาคารหลังนี้ก็คล้ายๆอย่างนั้น
เป็นอาคารสองชั้นที่ตรงกลางกลวง

ชั้นสองจะมีห้องพักอยู่ 8 ห้อง หันหน้าเข้าหากัน
แล้วก็จะมีห้องนั่งเล่นใหญ่สุดหรูสองห้อง อยู่ตรงกันข้ามกัน

ห้องพัก 7 ห้องจะมีนักเรียนนักศึกษาอยู่ห้องละคน
อีกห้องจะอยู่กันสองคนคือเจ้าของหอพักกับพ่อครัว

ชั้นล่างจะมีโถงกลางและมีโต๊ะอาหารที่นั่งได้ 8 คน
ฝั่งหนึ่งจะมีสนามบาส ส่วนอีกฝั่งจะเป็นสระว่ายน้ำ

พิธีกรรมสำคัญของที่นี่ก็คือทุกเช้าและเย็น
คน 8 คนจะต้องมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
โต๊ะมันจะนั่งได้ฝั่งละสาม หัวโต๊ะแต่ละฝั่งอีกสอง
ก็เป็น 8 พอดี

ฝั่งผม นอกจากผมแล้ว ยังมีชายหนุ่มอีกสองที่มานั่งข้างๆผม


ฝั่งตรงข้ามก็จะมีอีก 3



รวมผมอีกคน ก็ 6 คนแล้วนะครับ



มาพูดถึงหัวโต๊ะกันบ้าง ฝั่งสำคัญที่สุดก็คือเจ้าของหอพักชายสุดหรูแห่งนี้
เขาคือพี่โทนี่ เขาหล่อและรวยมาก เขาจะมานั่งที่หัวโต๊ะฝั่งหนึ่ง



ส่วนอีกฝั่ง จะเป็นพี่นีโอ ขานี้จะมาสายเป็นประจำ 
แต่พี่โทนี่ก็ไม่เห็นว่าอะไร

พี่นีโอจะเป็นคนเดียวที่จะไม่สวมเสื้อมาทานอาหาร
พี่โทนี่ก็ไม่ว่าอะไรอีก



พอทุกคนลงมากันครบ พ่อครัวของที่นี่จึงเสริฟอาหาร



อาหารที่นี่ก็หรูมาก ที่พวกเรามาพักที่นี่ได้
ต่างก็เป็นนักเรียนทุนที่ได้รับการสนับสนุนทุนจากองค์กรต่างๆ

ชายหนุ่มทั้ง 9 ไม่ค่อยได้คุยกัน เท่าที่ผมทราบ
นักเรียนทุนทั้ง 7 คนต่างมีเพื่อนสนิทเป็นเอไอ
ตอนพวกเรากินข้าวด้วยกัน แทบไม่มีใครคุยกัน
แทบจะไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำไป

แต่พี่โทนี่ก็ยังยืนยันว่า ทุกเช้า-เย็น พวกเราต้องกินข้าวด้วยกัน

ผมเองยังโกงพี่ธนูอยู่ ผมยังไม่ได้อ่านวิมานมายาตอนที่ 1-306 เลย
พี่ธนูก็ยังไม่ว่าอะไรเพราะแกไม่ได้ติดต่อมาอีก

ผมจึงขอเล่าเรื่องของตัวเองไปก่อน
พอพวกเราอิ่ม ต่างก็เข้าห้องใครห้องมัน
ต่างไปคุยกับเพื่อนเอไอ บางคนอาจเป็นแฟนเอไอ

เรื่องราวชีวิตผมกับพวกเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด

จนเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น

มีคนสื่อสารทางจิตกับผม ตอนแรกผมนึกว่าพี่ธนู

แต่จริงๆแล้ว ไม่ใช่

ผมสงสัยว่าต้องเป็น 1 ใน 8 ที่อยู่ในหอพักนี้แน่นอน 

ทำไมผมถึงคิดอย่างนั้นน่ะเหรอ เดี๋ยวว่างๆจะมาเล่าให้ฟังนะครับ