สวัสดีคะ เราอยู่กับแม่ 2 คนตั้งแต่เด็ก เล็กจนโต แม่เราเป็นแม่ที่ดีมาก ให้คำปรึกษา ช่วยเหลือ และเข้าใจเรามาตลอด จนปัจจุบันเรามีทำงานมีหน้าที่การงานที่ดี รายได้ดี เราก็เริ่มซื้อบ้านให้แม่ ปัจจุบันมี 2 หลังเป็นทาวน์เฮ้าส์ 1 หลังที่ผ่อนหมดแล้ว และเมื่อปีที่แล้วเราซื้อบ้านเดี่ยวให้เพราะอยากให้แม่สบาย หลังจากเราผ่อนบ้านมาได้ซักพัก เราก็ซื้อรถใหม่เป็นของขวัญให้ตัวเอง และเมื่อปลายปีที่ผ่านมา แม่เราเป็นโรคแพนิค และเราก็เจอกับปัญหาที่ทำงาน เราเครียดมาก เครียดจนต้องไปรักษาและพูดคุยกับนักจิตบำบัด และเราก็พาแม่เราไปรักษาอาการแพนิค เราคอยพูดให้กำลังใจแม่เราตลอดไม่อยากให้เค้าคิดมาก ในขณะที่เราก็เครียดไม่รู้จะพูดกับใคร พูดกับแม่ก็กลัวจะเครียดหนักไปกว่าเดิม จนไม่นานนี้ แม่เราดูเปลี่ยนไป เหมือนเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัว เค้าเห็นว่าหน้าที่การงานเราเริ่มไม่มั่นคง ซึ่งเรามีหนี้ชิ้นใหญ่นั้นคือบ้านหลังที่ 2 แต่เค้ากลับทำทุกทางไม่พยายามพูดถึงบ้าน มากดดันและโยนความผิดมาให้เราว่าเราซื้อรถ ซื้อของเยอะ เค้าให้เราขายรถ ขายของทุกอย่างที่เค้าเห็นว่าเรามีทั้งหมดเพื่อไม่ให้เป็นภาระ ทั้งๆที่ภาระใหญ่คือบ้านหลังที่ 2 ในใจเราไม่ได้อยากขายบ้านอยู่แล้วเพราะเราอยากซื้อให้แม่จริงๆ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เค้าก็ยังคิดจะบิ้วอินเฟอร์นิเจอร์บางส่วน และให้เหตุผลเราว่าเค้าเป็นแพนิค เค้าเครียด เลยจะขอบิ้วอินเฟอร์นิเจอร์ชิ้นนี้ด้วยเงินเค้าเอง เค้าบอกว่าเรามาห้ามเค้าก็จะทำเพราะมันเป็นเงินเก็บของเค้า ส่วนตัวเราไม่คิดอะไรค่ะ เพราะเราเข้าใจอาการแพนิคของเค้าและเค้าคงอยากจะทำเฟอร์นิเจอร์ชิ้นนี้จริงๆ แต่เรามองมุมของเราอีกมุม เค้าให้เราขายของที่เป็นของเราหมดโดยที่เค้าไม่สนใจเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง เงินเดือนเราให้แม่ 80% ที่เหลือเราเอาไว้ใช้ เราไม่เคยทวงหรือพูดกับแม่เลยว่าเงินนี้เป็นเงินเดือนที่เราทำงานอย่างหนักมา แต่เรากลับบอกว่าอยากได้อะไรซื้อเลยไม่ต้องคิดเยอะ เราขอซื้อรถคันเล็กลงเพื่อใช้ในการทำงานเค้ากลับเอามาเป็นเรื่องใหญ่ ทั้งๆที่ภาระใหญ่มันคือบ้าน ก่อนหน้านี้เราเครียดและเป็นห่วงแม่เรามาก จนเราทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีแรงจะทำอะไร กลัวเค้าจะเป็นอะไร กลัวอาการแพนิคกำเริบ แต่ก็ต้องสู้ทำเพราะต้องหาเงินมาดูแลแม่ แต่พอเห็นความคิดของแม่เราแบบนี้แล้ว เราท้อเลยค่ะ เหมือนโลกนี้ไม่มีคนที่ห่วงเราจริงๆ ขนาดแม่เราเองยังทำแบบนี้ เราอยากขอความคิดเห็นว่ามันเป็นความคิดที่เราคิดไปเอง หรือ จริงๆแล้ว แม่เราหวังดีอยู่ลึกๆแต่เราเข้าใจเค้าผิดค่ะ 

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ