สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราอยากระบายปะญหาครอบครัวที่บอกใครไม่ได้ รู้สึกเหนื่อย และบั่นทอนกำลังกาย กำลังใจในชีวิตมากๆ  เราตั้งแต่เรียนจบมาก็แบกรับภาระบ้านที่พี่สาวส่งไม่ไหว และเปลี่ยนมาเป็นชื่อเรา รวมถึงพี่กู้วงเงินเพิ่มจากราคาบ้านมา 5แสน ซึ่งหนี้บ้านตกเป็นชื่อและภาระเราคนเดียว ตอนนั้นครอบครัวบอกว่าเราไม่มีภาระ  มีทรัพย์สินเป็นของตัวเอง และมีบ้านให้พ่อแม่อยู่ และพี่สาวรับปากว่าจะผ่อนช่วย  วันเวลาผ่านไปบางเดือนก็ช่วย บางเดือนก็ไม่ช่วย  และพี่สาวมีปัญหาด้านการเงิน ทรัพย์สินที่บ้านต้องเอาไปขาย ไปจำจนหมดและไม่ไถ่ถอนคืน  อีกทั้งขอร้องเราให้เราไปกู้ธนาคารเอาเงินมาให้หลักแสน รวมถึงให้แม่ไปกู้ รวมกันก็ครึ่งล้านโดยผูกสัญญาเรากับแม่ไว้ด้วยกัน เราเคยปฏิเสธไม่กู้แล้ว แต่พี่ร้องไห้ไปบอกแม่ ให้แม่มาขอร้องเราให้ช่วยพี่ เราก็ต้องยอมตลอด ไม่มีการจ่ายดอกตัดดอก เราต้องหาเงินมาตัดดอกคนเดียวทุกปี

จนตอนนี้เราอายุเพิ่มขึ้น เราไม่เคยทำงานได้ใช้เงินซื้อของที่เราอยากได้ ไม่ได้ซื้อทรัพย์สินให้ตัวเองเลย แม้กระทั่งเงินเก็บ เพราะพี่ขอยืมตลอด แม่เราอายุมากแล้วไม่ได้ทำงาน ขอเงินพี่ พี่ไม่มีให้ ก็มาขอที่เราตลอด บางเดือนเราไม่พอใช้ แต่เราบอกใครไม่ได้เลย บอกครอบครัวก็จะเกิดดราม่า แม่ก็เครียด ตรอมใจ เรามีหน้าที่ทำให้ทุกคนสบายใจอยู่ดีมีสุข เคยเล่าปัญหาให้ฟังว่าต้องผ่อนบ้าน ผ่อนหนี้ต่างๆแทนพี่ และยังต้องจ่ายค่าหอค่ากิน ไม่มีเงิน ไม่มีญาติ ไม่มีคนพึ่งพา พวกเขารับรู้ก็ดราม่า บางครั้งก็อยากตุย ถ้าไม่มีแม่มีพี่ เราก็คงไม่ลำบาก เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เราเล่าให้ฟัง จนเราไม่เล่าเรื่องราวในชีวิตเราให้ฟังเลย เและไม่เคยมีใครถามเราเลยว่า มีเงินไหมกินอยู่ยังไง จะถามก็แค่จะขอเงิน หรือโทรจิกยิกๆจนไม่เป็นอันทำงาน ต้องรีบโอนไปให้

เราแค่อยากระบาย เรารู้สึกท้อและเหนื่อยมากๆ ครอบครัวไม่มี พึ่งพาเราได้ แต่เราลำบากหันไปก็ไม่เจอใคร พอมีเรื่องเครียดพลังชีวิตเราหายไปหมดเพราะครอบครัว หาเงินมาได้แค่ไหนก็ไม่เคยพอสำหรับทุกคน การเป็นคนแบกภาระครอบครัว และอยู่ในจุดพูดอะไรไปไม่ได้ พูดไปก็ดราม่า ตัวเราเองก็ต้องไปง้อ ไปทำให้เหตุการณ์มันดีขึ้นอยู่ดี เป็นชีวิตที่เหนื่อยมากจริงๆ