เรียนปวส. แต่ยังไม่ไปรับวุฒิที่ไหน

เรียนจบมาแล้ว6ปีค่ะ  แต่ตอนนั้นอาจารย์ไม่สะดวกเลยเลื่อนวัน  ต้องไปติดต่อห้องทะเบียนใช่ไหมคะ  สามารถขอได้ตลอดปีรึป่าวคะ ถ้าได้อยากไปช่วงวิทลัยปิดเทอมค่ะ ถามเพื่อความชัวร์  พอดีเคยทักเพจงานทะเบียนตอบแบบประชดค่ะ  สมัยเรียนเค้าก็เป็นคนแบบนั้น😅

ส่วนตรงนี้อ่านก็ได้ ไม่อ่านก็ได้ค่ะ เป็นการอ่านคำระบายความในใจเฉยๆ🤣
ตอนจบใหม่ๆ ตอนนั้นเราก็วิ่งเต้นหางานไปก่อนตามประสาเด็กใหม่ไฟแรง  แต่ติดที่เลือกอันไหนก็ไม่ถูกใจแม่ค่ะ  เป็นลูกสาวแม่เลยหวง  ทางไป-กลับเป็นสวนค่ะ กลัวกลับเย็นเกินจะอันตราย  จะแหกก็กลัว เพราะแม่ออกอาการชัดมากว่สไม่สบายใจ  จนเราไม่มีกะจิตกะใจหางาน  ตอนนั้นเลยท้อละ  นอยส์ไปเลย  เหมือนทำอะไรก็ไม่ได้  บวกกับตอนนั้นมีแฟนใหม่ๆ แฟนตามใจ กลายเป็นว่าเราเอาหัวใจ ความสบายใจไปฝากไว้ที่แฟนหมด และมีแผลใจอดีตจากแม่เรื่องผิดคำมั่นสัญญาเรื่องให้อิสระการตัดสินใจ (จริงๆเค้าไม่ได้อยากทำร้ายเรา เค้าแค่ติดห่วง ไม่กล้าปล่อยเรา ตามประสาคนห่วงลูก🥺) สักพัก การรอคอยอิสรภาพมันพังตอนนั้นเลย บวกกับในใจอยากประชดด้วยมั้ง เราเลยหลงผิดตามผช.ค่ะ  ตอนนั้นหลุดไปเลยค่ะ  ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าเราจะกล้าทำ  ทุกวันนี้ยังงงว่ากล้าทำได้ไง  แต่ตอนนั้นก็ตามกันไปทำงานด้วยกันเนี่ยแหละค่ะ  สุดท้ายพังเพราะโดนโกง  อยากสู้นะคะ สู้คนหมดแรง  เพราะกลับมาแล้วจะโดนจำกัดมากกว่าเดิม   จนสุดท้านกลับมาบ้าน แต่การกลับมาครั้งนี้เราเปลี่ยนไป  เรากลายเป็นห้วนๆกว่าปกติ  หน้าบึงตึง  ไม่เอาไรเลย อยู่ไปวันๆค่ะ   ไม่ได้หางานนะคะ เพราะคิดไว้ว่า เดี๋ยวก็วนกลับไปเป็นเช่นเดิม  เพราะรู้สึกตลอดว่าแม่ติดห่วงจนหงอย  งั้นก็ทิ้งตัวเองให้แม่เลี้ยงไปเลย  ใจนึงก็ระริกกระรี้อยากทำงาน  แต่อีกใจอึดอัดเรื่องติดห่วง  ร้องไห้ทุกวันค่ะ  มันตีกันในหัว  จนเราเลือกที่จะสะกดจิตตัวเอง สั่งตัวเอง ด้อยค่าตัวเอง  กดตัวเองให้ต่ำที่สุด  จนสำเร็จค่ะ  เรากลายเป็นคนที่ไม่ไปไหนเลย  ช่างยิ้มอนาคต  อยู่กับแม่ยาวๆไปเลย  ให้แม่เลี้ยง จนปัจจุบันกลับมาอยู่กับที่บ้านได้5ปีแล้วค่ะ  รู้สึกถึงความผิดปกติของตัวเอง พบจิตแพทย์ครั้งเดียวละหยุดยา เราทรมานกับยา เลยเลือกที่จะบำบัดเอง จนเข้าหาต้นไม้ หาธรรมชาติ ธรรมชาติบำบัดเราค่ะ  เราเริ่มเห็นอดีตของตัวเอง  เริ่มไม่ด้อยค่าตัวเอง จนพัฒนามาเป็นขายของออนไลน์  ตอนนั้นช่วยงานทางบ้านด้วย ได้แบงมานิดนึง เพราะเงินนั้นเป็นกองกลางบ้าน แต่ก็พอจะเบิกมาใช้ได้  แม่ก็เริ่มแก่แล้ว กลัวดูแลเราไม่ไหว  เลยถามว่าหางานไหม ลองหาดู  แต่ตอนนั้นเรากลับรู้สึกหมดไฟเรื่องหางานนอกบ้านไปแล้วค่ะ  หมดคือหมดจริงๆ  เราปล่อยตัวเองไว้มานาน เกือบ 5 ปี ปกติเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว แผลจากการกดตัวเอง ยิ่งหนัก กลายเป็นคนไม่เอาเลยค่ะ   แต่ตอนนี้อยากข้ามตรงนั้น โดยเริ่มไปรับวุฒิก่อน แล้ววิ่งหางานค่ะ  อยากฮึบอีกครั้ง  

ขอบคุณที่แวะอ่านจนจบนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่